سیدمحمدرضا گلپایگانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
'''آیت الله العظمی سید محمدرضا موسوی گلپایگانی''' ، از فقهای مجاهد و [[مراجع تقلید]] [[شیعه]] معاصر و از شاگردان [[شیخ عبدالکریم حائری]] بود. آیت الله گلپایگانی اقدامات مؤثری در مبارزه با رژیم طاغوت انجام داد و علاوه بر تربیت عالمان دینی، تألیف کتب و روشنگری جامعه اسلامی، به بنیان نهادن دهها مؤسسه فرهنگی و دینی و علمی در سراسر کشور همت نمود. [[شهید مطهری]] و شیخ مرتضی حائری از شاگردان او هستند. | '''آیت الله العظمی سید محمدرضا موسوی گلپایگانی''' ، از فقهای مجاهد و [[مراجع تقلید]] [[شیعه]] معاصر و از شاگردان [[شیخ عبدالکریم حائری]] بود. آیت الله گلپایگانی اقدامات مؤثری در مبارزه با رژیم طاغوت انجام داد و علاوه بر تربیت عالمان دینی، تألیف کتب و روشنگری جامعه اسلامی، به بنیان نهادن دهها مؤسسه فرهنگی و دینی و علمی در سراسر کشور همت نمود. [[شهید مطهری]] و شیخ مرتضی حائری از شاگردان او هستند. | ||
=ولادت= | |||
آیت الله سید محمدرضا گلپایگانى در روز دوشنبه هشتم ماه [[ذیقعده]] سال 1316ق، در روستاى «گوگد» که در 6 کیلومترى شهرستان [[گلپایگان]] قرار دارد، در خانواده علم و سیادت و [[تقوا]] دیده به جهان گشود. پدر ایشان مرحوم سید محمدباقر گلپایگانى از روحانیون متقى و پارساى محل به شمار مى‌رفت تا آنجا که به او لقب امام داده بودند. | |||
گویا وی تا سن 64 سالگى فرزند ذکورى نداشت و سرانجام بعد از تشرف به [[آستان قدس رضوى]] و توسل به عنایات [[امام هشتم(ع)]] [[خداوند]] به او فرزند ذکورى لطف فرمود که نام او را محمدرضا نهاد. متأسفانه دیرى نپایید که این کودک خردسال در سه سالگى سایه مادر و در 9 سالگى سایه پدر را از دست داد و غبار یتیمى بر چهره او نشست، ولى سختی هاى دوران کودکى او را آبدیده کرد تا بتواند انسان مقاومی باشد و در مقابل حوادث و رویدادها کوه‌آسا بایستد. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۳
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در
| نام | سیدمحمدرضا گلپایگانی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | موسوی گلپایگانی • سید محمدرضا • آیت‌الله گلپایگانی |
| نام پدر | سيد محمدباقر |
| محل تولد | روستای گوگد • گلپایگان |
| محل تحصیل | گلپایگان • اراک • قم • نجف |
| اساتید | سیدمحمدحسن خوانساری • عبدالکریم حائری یزدی • ضیاءالدین عراقی • سیدابوالحسن اصفهانی • سیدحسین بروجردی و ... |
| شاگردان | رضا استادی • سید محمد حسینی بهشتی • سید محمد حسینی بهشتی • علی‌پناه اشتهاردی • ناصر مکارم شیرازی و... |
| تألیفات | افاضة العوائد • حاشیه بر وسیلةالنجاة • حاشیه بر عروةالوثقی و ... |
| اجازه روایت | محمدرضا مسجدشاهی • شیخ عباس قمی |
| فعالیت‌های سیاسی | تعطیلی دروس در اعتراض به واقعه فیضیه • صدور بیانیه در اعتراض به کشتار مردم در قیام پانزده خرداد و بازداشت امام خمینی • احضار وزیر دربار به قم درخصوص تبعید امام خمینی به ترکیه • تحریم عضویت در حزب رستاخیز • مخالفت با تغییر تاریخ هجری به شاهنشاهی • تعطیلی دروس در اعتراض به کشتار مردم در قیام نوزده دی |
| فعالیت‌های اجتماعی | تأسیس مجمع اسلامی لندن • تأسیس دارالقرآن الکریم • تأسیس مراکز درمانی و بهداشتی و بیمارستان • تاسیس کتابخانه آیت‌الله گلپایگانی • تاسیس مدرسه علمیه |
| شهر وفات | قم |
| تاریخ وفات | ۱۸ آذر ۱۳۷۲ش • ۲۴ جمادی‌الثانی ۱۴۱۴ق |
| محل دفن | حرم حضرت معصومه(س) |
آیت الله العظمی سید محمدرضا موسوی گلپایگانی ، از فقهای مجاهد و مراجع تقلید شیعه معاصر و از شاگردان شیخ عبدالکریم حائری بود. آیت الله گلپایگانی اقدامات مؤثری در مبارزه با رژیم طاغوت انجام داد و علاوه بر تربیت عالمان دینی، تألیف کتب و روشنگری جامعه اسلامی، به بنیان نهادن دهها مؤسسه فرهنگی و دینی و علمی در سراسر کشور همت نمود. شهید مطهری و شیخ مرتضی حائری از شاگردان او هستند.
ولادت
آیت الله سید محمدرضا گلپایگانى در روز دوشنبه هشتم ماه ذیقعده سال 1316ق، در روستاى «گوگد» که در 6 کیلومترى شهرستان گلپایگان قرار دارد، در خانواده علم و سیادت و تقوا دیده به جهان گشود. پدر ایشان مرحوم سید محمدباقر گلپایگانى از روحانیون متقى و پارساى محل به شمار مى‌رفت تا آنجا که به او لقب امام داده بودند.
گویا وی تا سن 64 سالگى فرزند ذکورى نداشت و سرانجام بعد از تشرف به آستان قدس رضوى و توسل به عنایات امام هشتم(ع) خداوند به او فرزند ذکورى لطف فرمود که نام او را محمدرضا نهاد. متأسفانه دیرى نپایید که این کودک خردسال در سه سالگى سایه مادر و در 9 سالگى سایه پدر را از دست داد و غبار یتیمى بر چهره او نشست، ولى سختی هاى دوران کودکى او را آبدیده کرد تا بتواند انسان مقاومی باشد و در مقابل حوادث و رویدادها کوه‌آسا بایستد.