confirmed
۲٬۱۹۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
(۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ویرایش}} | {{ویرایش}} | ||
'''وفد''' به معنى واردشدن به محضر حكمران براى ارسال پيام، استمداد، اعلان الحاق و نحو آن است. | '''وفد''' به معنى واردشدن به محضر حكمران براى ارسال پيام، استمداد، اعلان الحاق و نحو آن است. | ||
خط ۱۶۳: | خط ۱۷۴: | ||
== محبت زیاد به علی == | == محبت زیاد به علی == | ||
امام شافعی در مورد محبت به علی(ع) می گوید: | امام شافعی در مورد محبت به علی (ع) می گوید: | ||
{{شعر}}{{ب|قالوا تَرَفَّضتَ قُلتُ كَلّا | مَا الرَّفضُ ديني ولَا اعتِقادي }}{{شعر}}{{ب|لكِن تَوَلَّيتُ غَيرَ شَكِّ|خَيرَ إمامٍ وخَيرَ هادي}}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب|قالوا تَرَفَّضتَ قُلتُ كَلّا | مَا الرَّفضُ ديني ولَا اعتِقادي }}{{شعر}}{{ب|لكِن تَوَلَّيتُ غَيرَ شَكِّ|خَيرَ إمامٍ وخَيرَ هادي}}{{پایان شعر}} | ||
{{شعر}}{{ب|إن كانَ حُبُّ الوَلِيِّ رَفضا | فَإِنَّني أرفَضُ العِبادِ }}{{شعر}} | {{شعر}}{{ب|إن كانَ حُبُّ الوَلِيِّ رَفضا | فَإِنَّني أرفَضُ العِبادِ }}{{شعر}} | ||
گفتند رافضى شده اى . گفتم : هرگز!<br> | گفتند رافضى شده اى . گفتم : هرگز!<br> | ||
خط ۱۷۷: | خط ۱۸۸: | ||
اگر دوست داشتن «ولى» رفض است<br> | اگر دوست داشتن «ولى» رفض است<br> | ||
من رافضى ترينِ بندگانم. | من رافضى ترينِ بندگانم<ref>شعر امام شافعی، ص۷۲. دیوان الإمام الشافعی، دکتور امیل بدیع یعقوب، ص۷۲. دیوان الإمام الشافعی، عبدالرحمن المصطاوی، ص۵۰. دیوان الإمام الشافعی، ایمان البقاعی، ص۵۱.</ref>. | ||
== اقرار به برتری علی == | == اقرار به برتری علی == | ||
خط ۱۹۰: | خط ۲۰۱: | ||
== اقرار به شفیع بودن ال محمد == | == اقرار به شفیع بودن ال محمد == | ||
ایشان همچنین درباره اوج محبت خود به اهل بیت | ایشان همچنین درباره اوج محبت خود به اهل بیت (ع) می گوید: | ||
{{شعر}}{{ب|لَئِن کانَ ذَنبِی حُبُّ آلِ محمَّدٍ | فذلِکَ ذَنبٌ لَستُ عَنهُ أتوبُ }}{{شعر}}{{ب|هُمُ شُفَعائی یومَ حَشری و مَوقِفی|إذا کثرتنی یوم ذاک ذنوب }}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب|لَئِن کانَ ذَنبِی حُبُّ آلِ محمَّدٍ | فذلِکَ ذَنبٌ لَستُ عَنهُ أتوبُ }}{{شعر}}{{ب|هُمُ شُفَعائی یومَ حَشری و مَوقِفی|إذا کثرتنی یوم ذاک ذنوب }}{{پایان شعر}} | ||
اگر گناه من محبت آل محمد است، از آن گناه توبه نمی کنم، | |||
ایشان روز حشر و به هنگام توقف در صحرای محشر شفیعان منند، اگر آنروز گناهانم فراوان باشد<ref>شعر امام شافعی، ص۱۴۳و۱۴۴. دیوان الإمام الشافعی، دکتور امیل بدیع یعقوب، ص۴۸. دیوان الإمام الشافعی، عبدالرحمن المصطاوی، ص۲۴و۲۵. دیوان الإمام الشافعی، ایمان البقاعی، ص۲۷و۲۸.</ref>.<br> | |||
و همچنین: | |||
{{شعر}}{{ب|ویل لمن شفعاؤه خصماؤه | و الصور فی یوم القیامة ینفخ }}{{شعر}}{{ب|لابد أن ترد القیامة فاطم |و قمیصها بدم الحسین مضمخ}}{{پایان شعر}} | |||
وای بر کسی که شفیعان او دشمنانش باشند<br> | |||
در حالی که در قیامت در صور دمیده می شود<br> | |||
حتما فاطمه در قیامت باز می گردد<br> | |||
در حالیکه پیراهن خونآلود حسین(علیه السلام) با اوست<ref>حموی جوینی، ابراهیم بن محمد، فرائد السمطین، جلد: ۲، صفحه: ۲۶۶، مؤسسة المحمودي، بیروت - لبنان، 1398 ه.ق.</ref>. | |||
== حب اهل بیت همسنگ عدل و توحید == | == حب اهل بیت همسنگ عدل و توحید == | ||
{{شعر}}{{ب|لَو فتشُوا قَلبی لألفوا بهِ | سطرینِ قد خُطّا بلا کاتبِ }}{{شعر}}{{ب|العدل وَ التوحید فی جانبٍ |وَ حبّ أهلِ البیتِ فی جانبِ}}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب|لَو فتشُوا قَلبی لألفوا بهِ | سطرینِ قد خُطّا بلا کاتبِ }}{{شعر}}{{ب|العدل وَ التوحید فی جانبٍ |وَ حبّ أهلِ البیتِ فی جانبِ}}{{پایان شعر}} | ||
خط ۲۶۱: | خط ۲۷۹: | ||
امام شافعی همچنین درباره واقعه عاشورا نیز اشعاری زیبا و جانسوز دارد؛ از جمله: | امام شافعی همچنین درباره واقعه عاشورا نیز اشعاری زیبا و جانسوز دارد؛ از جمله: | ||
{{شعر}}{{ب|و مما نفی نومی و شیب لحیتی | تعاریف ایام لهن خطوب }}{{شعر}}{{ب|تأوب همی و الفواد کتیب |وارق عینی و ارقاد غریب }}{{پایان شعر}}{{شعر}}{{ب|تزلزلت الدنیا لآل محمد|و کادت لهم صم الجبال تذوب }}{{پایان شعر}}{{شعر}}{{ب|فمن بلغ عن الحسین رساله|و ان کرهتها انفس و قلوب }}{{پایان شعر}}{{شعر}}{{ب|ولیّکم فی الخُلدِ حَیّ خَالدٌ|صبیغ بماء الارجوان خصیب }}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب|و مما نفی نومی و شیب لحیتی | تعاریف ایام لهن خطوب }}{{شعر}}{{ب|تأوب همی و الفواد کتیب |وارق عینی و ارقاد غریب }}{{پایان شعر}}{{شعر}}{{ب|تزلزلت الدنیا لآل محمد|و کادت لهم صم الجبال تذوب }}{{پایان شعر}}{{شعر}}{{ب|فمن بلغ عن الحسین رساله|و ان کرهتها انفس و قلوب }}{{پایان شعر}}{{شعر}}{{ب|ولیّکم فی الخُلدِ حَیّ خَالدٌ|صبیغ بماء الارجوان خصیب }}{{پایان شعر}} | ||
{{شعر}}{{ب|نصلی علی المختار من آل هاشم | و نوذی بینه ان ذاک عجیب }}{{شعر}}{{ب|لئن کان ذنبی حب آل محمد|فذلک ذنب لست عنه اتوب }}{{پایان شعر}}{{شعر}}{{ب| | {{شعر}}{{ب|نصلی علی المختار من آل هاشم | و نوذی بینه ان ذاک عجیب }}{{شعر}}{{ب|لئن کان ذنبی حب آل محمد|فذلک ذنب لست عنه اتوب }}{{پایان شعر}}{{شعر}}{{ب|هم شفعائی یوم حشری و موقفی|و بغضهم للشافعی ذنوب }}{{پایان شعر}} | ||
«این حادثه از حوادثی است که خواب مرا ربوده و موی مرا سپید کرده است. <br> | «این حادثه از حوادثی است که خواب مرا ربوده و موی مرا سپید کرده است. <br> | ||
دل و دیده مرا به خود مشغول ساخته و مرا اندوهگین کرده است و اشک چشم جاری و خواب از آن پریده است.<br> | دل و دیده مرا به خود مشغول ساخته و مرا اندوهگین کرده است و اشک چشم جاری و خواب از آن پریده است.<br> | ||
دنیا از این حادثه خاندان پیامبر متزلزل شده و قامت کوه ها از آن ذوب شده است.<br> | دنیا از این حادثه خاندان پیامبر متزلزل شده و قامت کوه ها از آن ذوب شده است.<br> | ||
آیا کسی هست که از من به حسین پیامی برساند اگر چه دل ها آن را ناخوش دارند.<br> | آیا کسی هست که از من به حسین پیامی برساند اگر چه دل ها آن را ناخوش دارند.<br> | ||
حسین کشته ای است بدون جرم و گناه که پیراهن او به خونش رنگین شده. <br> | حسین کشته ای است بدون جرم و گناه که پیراهن او به خونش رنگین شده. <br> | ||
عجب از ما مردم آن است که از یک طرف به آل پیامبر درود می فرستیم<br> | عجب از ما مردم آن است که از یک طرف به آل پیامبر درود می فرستیم<br> | ||
و از سوی دیگر فرزندان او را به قتل می رسانیم و اذیت می کنیم. <br> | |||
اگر گناه من دوستی اهل بیت پیامبر است از این گناه هرگز توبه نخواهم کرد.<br> | اگر گناه من دوستی اهل بیت پیامبر است از این گناه هرگز توبه نخواهم کرد.<br> | ||
اهل بیت پیامبر در روز محشر شفیعان من هستند و اگر نسبت به آنان بغضی داشته باشم گناه نابخشودنی کردهام<ref>قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ينابيع المودة لذوي القربی، جلد: ۳، صفحه: ۴۹، منظمة الاوقاف و الشؤون الخیریة، دار الأسوة للطباعة و النشر، قم - ایران، 1422 ه.ق.</ref>».<br> | |||
<ref> | |||
== منابع: == | == منابع: == |