الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده: علامه طباطبایی.jpg|بی‌قاب|چپ|جایگزین=اسماعیل هنیه]]
[[پرونده: علامه طباطبایی.jpg|بی‌قاب|چپ|جایگزین=اسماعیل هنیه]]
'''سید محمدحسین طباطبایی''' معروف به علامه طباطبایی؛ مفسر، فلیسوف، اصولی، فقیه، عارف و اسلام‌شناس ایرانی بود. وی از استادان [[حوزه علمیه قم]] و از عالمان تأثیرگذار [[مذهب شیعه|شیعه]] در فضای فکری و مذهبی [[ایران]] در قرن معاصر به‌شمار می‌آید. وی نویسنده [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان فی تفسیر القرآن]]، و کتاب‌های فلسفی«بدایة الحکمة» و «نهایة الحکمة» و «اصول فلسفه و روش رئالیسم» است. ایشان در حوزه علمیه قم به جای اشتغال به فقه و اصول، درس تفسیر قرآن و فلسفه برقرار کرد که این کار او موجب رونق تفسیر در حوزه قم شد. روش تفسیری او تفسیر قرآن به قرآن بود.
'''سید محمدحسین طباطبایی''' معروف به علامه طباطبایی؛ مفسر، فلیسوف، اصولی، فقیه، عارف و اسلام‌شناس ایرانی بود. وی از استادان [[حوزه علمیه قم]] و از عالمان تأثیرگذار [[مذهب شیعه|شیعه]] در فضای فکری و مذهبی [[ایران]] در قرن معاصر به‌شمار می‌آید. وی نویسنده [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان فی تفسیر القرآن]]، و کتاب‌های فلسفی «بدایة الحکمة» و «نهایة الحکمة» و «اصول فلسفه و روش رئالیسم» است. ایشان در حوزه علمیه قم به جای اشتغال به فقه و اصول، درس [[تفسیر قرآن]] و فلسفه برقرار کرد که این کار او موجب رونق تفسیر در حوزه قم شد. روش تفسیری او تفسیر قرآن به قرآن بود.
<span id="mp-more">[[سید محمد حسین طباطبایی|'''ادامه ...''']]</span>
<span id="mp-more">[[سید محمد حسین طباطبایی|'''ادامه ...''']]</span>

نسخهٔ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۲۶

اسماعیل هنیه

سید محمدحسین طباطبایی معروف به علامه طباطبایی؛ مفسر، فلیسوف، اصولی، فقیه، عارف و اسلام‌شناس ایرانی بود. وی از استادان حوزه علمیه قم و از عالمان تأثیرگذار شیعه در فضای فکری و مذهبی ایران در قرن معاصر به‌شمار می‌آید. وی نویسنده المیزان فی تفسیر القرآن، و کتاب‌های فلسفی «بدایة الحکمة» و «نهایة الحکمة» و «اصول فلسفه و روش رئالیسم» است. ایشان در حوزه علمیه قم به جای اشتغال به فقه و اصول، درس تفسیر قرآن و فلسفه برقرار کرد که این کار او موجب رونق تفسیر در حوزه قم شد. روش تفسیری او تفسیر قرآن به قرآن بود. ادامه ...