بهائیان جمهوری آذربایجان

فرقه بهائیت از جمله فرقه‌هایی است که پس از فروپاشی شوروی و تشکیل دولت جمهوری آذربایجان فعالیت خود را در این کشور گسترش داده و حتی خود را به عنوان یک دین و یا مذهب به رسمیت و ثبت رسانده است.

اقدامات رسمی

این فرقه «سازمان بهایی باکو» را در سال 1993 به ثبت وزارت دادگستری رساند و در سال 2001 برای سازمان بهایی باکو و در سال 2002 برای شعبه سومقائیت آن از کمیته دولتی امور گروه‌های دینی مجوز فعالیت گرفت.

مرکز و رهبر

مرکز این فرقه در شهر باکو و در بزرگراه نوبل (رشید بهبودف) واقع است و روشن عباس اف از سوی تشکیلات این جمعیت به‌عنوان رهبر این فرقه معرفی شده است.
این فرقه به شدت از سوی مسؤلین دولتی آذربایجان به بهانه «وجود تساهل دینی و چند فرهنگ‌گرایی» مورد حمایت قرار می‌گیرد. دیدار مبارز قربانلی رئیس کمیته دولتی امور گروه‌های دینی جمهوری آذربایجان با نمایندگان این فرقه و وعده حمایت ویژه دولت و ایجاد شرایط لازم برای فعالیت‌های آنها، انتشار کتابی حاوی نوشته‌های حسینعلی میرزا بهاء در سال 2003 و کتاب «دین بهائی» نوشته آذر جعفراف در سال 2005، برگزاری سالانه کنفرانس «روزهای صعود» در باکو و... دلیل این مسأله است.

در سال 2011 میلادی آذر جعفروف – که در سال‌های 2012 تا 2014 سرکرده جمعیت بهائیان جمهوری آذربایجان بود با انتشار کتابی با عنوان "ادیان و مذاهب در جمهوری آذربایجان در پرتو یک دین مشترک"، این فرقه را به عنوان یکی از ادیان موجود در جمهوری آذربایجان و در ردیف سایر ادیان الهی معرفی و تلاش کرد دین تلقی شدن فرقه بهائیت برای افکار عمومی جمهوری آذربایجان عادی سازی شود.

جمعیت

پایگاه اینترنتی «آخار» تعداد بهائیان جمهوری آذربایجان را یک هزار نفر اعلام کرده است و دایرةالمعارف ویکی پدیا نیز ادعا کرده است که تعداد بهائی‌ها در جمهوری آذربایجان در سال 2015 به دو هزار نفر رسیده است که هشتاد درصد آنها کسانی هستند که دین شان را تغییر داده‌اند.