محمد شنن: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ شنن در روستای خود بزرگ شد و در آنجا قرآن کریم را حفظ کرد ، سپس برای تکمیل تحصیلات دینی خود به [[جامع الازهر]] رفت. شیخ شنن در مشاجره ای که بین دو تیم شیخ القالینی و شیخ النفروی رخ داد شرکت کرد و او از طرفداران شیخ احمد النفراوی بود. وقتی حکومت وقت اوضاع را در دست گرفت ، دستور تبعید شیخ را صادر شد. شنن به دهکده خود و شیخ النفراوی را در خانه خود محدود محبوس کردند.

شیخ شنن بسیار ثروتمند بود. او ثروت عظیمی از طلا ، نقره ، اموال و املاک فراوانی داشت یکی از فرزندان او احمد بن شنن بود که بعدها یکی از استان داران مصر شد.

وی با داشتن ثروت گسترده دانش فراوانی داشت تا حدی که به یکی از رهبران مذهب مالکی در زمان خود بدل شد و ثروتش را صرف دانش اندوزی دست گیری از شاگردان و احیای تراث نمود.

شیخ شنن اندکی پیش از مرگ دوست خود شیخ محمد الدیداوی را به عنوان سرپرست پسرش موسی منصوب کرد و الدیداوی هم به بهترین وجه از او و میراثش محافظت کرد و پس از رسیدن به سن بلوغ آن را به موسی پسر الشیخ شنن تحویل داد.

در زمان شیخ شنن   جامع الازهر مرمت شد و سلطان احمد سوم عثمانی - به درخواست شیخ شان - تمام هزینه این مرمت را تقبل نمود.

شیخ احمد النفراوی در زمان ریاست شیخ [[عبدالباقی القلینی]] درگذشت ، همین امر شیخ الازهر را بر آن داشت تا به اتفاق آرا شیخ محمد شنن شیخ الازهر اعلام کنند. همانطور که سه نفر قبلی (النفراوی ، القلینی و شنن) سه شیخ الازهر مالکی مذهب بودند.

=پانویس=

{{پانویس|1}}

[[رده: شخصیت های مصر]]

[[رده: عالمان الازهر]]