۸۵٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' می شد' به ' می‌شد'
جز (جایگزینی متن - 'بنیانگذار' به 'بنیانگذار') |
جز (جایگزینی متن - ' می شد' به ' می‌شد') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
او طلب علم را از علمای مستغانم آغاز کرد. سپس در سال 1828 به فاس رفته و به مسجد قرویین وارد شد و شیخ اعظم و امام آنجا را درک و به منصب تدریس در مسجد اعظم فاس منصوب شد و در آنجا به تحصیل طرق [[قادریه]]، ناصریه، [[حبیبیه]]، [[شاذلیه]] و جزولیه پرداخت. | او طلب علم را از علمای مستغانم آغاز کرد. سپس در سال 1828 به فاس رفته و به مسجد قرویین وارد شد و شیخ اعظم و امام آنجا را درک و به منصب تدریس در مسجد اعظم فاس منصوب شد و در آنجا به تحصیل طرق [[قادریه]]، ناصریه، [[حبیبیه]]، [[شاذلیه]] و جزولیه پرداخت. | ||
اما دعوت او برای جمع و هدایت [[مسلمانان]] دولت وقت را نگران کرد. بنابراین او در اواخر سال 1829 به عین مادی رفت و در آنجا به تحصیل در طریقه [[تیجانیه]] پرداخت و سپس به شهر اغواط در جنوب الجزایر سفر نمود. وی پس از اشغال الجزایر توسط [[فرانسه]] تصمیم گرفت برای دیدن اوضاع [[جهان اسلام]] و ادای فریضه [[حج]] در شهر [[مکه]] به شرق سفر کند و از گابس، [[طرابلس]] و بنغازی دیدن کرد و سپس در سال 1239 هجری قمری برابر با سال 1824 میلادی به [[مصر]] رسید. او به دلیل این که در حکومت محمدعلی پاشا به بزرگان [[الازهر]] بی حرمتی | اما دعوت او برای جمع و هدایت [[مسلمانان]] دولت وقت را نگران کرد. بنابراین او در اواخر سال 1829 به عین مادی رفت و در آنجا به تحصیل در طریقه [[تیجانیه]] پرداخت و سپس به شهر اغواط در جنوب الجزایر سفر نمود. وی پس از اشغال الجزایر توسط [[فرانسه]] تصمیم گرفت برای دیدن اوضاع [[جهان اسلام]] و ادای فریضه [[حج]] در شهر [[مکه]] به شرق سفر کند و از گابس، [[طرابلس]] و بنغازی دیدن کرد و سپس در سال 1239 هجری قمری برابر با سال 1824 میلادی به [[مصر]] رسید. او به دلیل این که در حکومت محمدعلی پاشا به بزرگان [[الازهر]] بی حرمتی می‌شد امید داشت تا به وسیله حکومت عمر مکرم که در آن قرار بود بر اساس شرع و قانون الهی اداره شود به آرزوی دیرینه خود برسد که البته این آرزو دیری نپایید و او مجبور شد بعد از مدتی آنجا را ترک و عازم [[مکه مکرمه]] شود و در آنجا با شیخ احمد بن ادریس الفاسی که رئیس طریقه خضیریه بود ملاقات کرد و دروس خود را نزد او ادامه داد و این رابطه نزدیک استاد و شاگردی تا زمان درگذشت ابن ادریس در سال 1835 ادامه داشت. | ||
=اصلاحات= | =اصلاحات= | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
=تاسیس زاویه= | =تاسیس زاویه= | ||
زاویه یا گوشه از ابتکارات او بود. زاویه یک مرکز مذهبی، فرهنگی، اجتماعی و نظامی است. زمانی که او یکی از مریدان خود را به منطقه خاصی می فرستاد و یا ساکنان منطقه‌ای از او می‌خواستند که یکی از مریدان خود را به همین منظور نزد آنها بفرستد با حضور او در آن منطقه زاویه ای برای انجام امور محوله تاسیس | زاویه یا گوشه از ابتکارات او بود. زاویه یک مرکز مذهبی، فرهنگی، اجتماعی و نظامی است. زمانی که او یکی از مریدان خود را به منطقه خاصی می فرستاد و یا ساکنان منطقه‌ای از او می‌خواستند که یکی از مریدان خود را به همین منظور نزد آنها بفرستد با حضور او در آن منطقه زاویه ای برای انجام امور محوله تاسیس می‌شد. | ||
این اماکن اصولا در محل مستحکمی بر روی کوه یا مانند آن قرار می گرفت تا در صورت لزوم برای دفاع از آن بیشتر شبیه قلعه باشد و تسلط بر آن به آسانی صورت نپذیرد و محل آن در تقاطع مسیرهایی انتخاب | این اماکن اصولا در محل مستحکمی بر روی کوه یا مانند آن قرار می گرفت تا در صورت لزوم برای دفاع از آن بیشتر شبیه قلعه باشد و تسلط بر آن به آسانی صورت نپذیرد و محل آن در تقاطع مسیرهایی انتخاب می‌شد که به زوایای دیگر متصل باشد و به شکل شبکه ای منسجم در می‌آمد. رئیس زاویه زمام امور قبیله یا منطقه را به عهده می گرفت و مأموری جهت رسیدگی به (درآمد و بازده) مشخص و به زراعت زمین ها و همه امور اقتصادی رسیدگی می‌کرد. | ||
هر زاویه یک شیخ دارد که وظایفی از قبیل اقامه [[نماز]]، آموزش کودکان، خواندن صیغه عقد [[ازدواج]] و اقامه نماز میت بر عهده او است. سنوسی همگان را به فعالیت اجتماعی مخصوصا کشاورزی و تجارت تشویق می‌کرد و به تبحر در تیراندازی تاکید داشت. و گروه اندکی به نام (الخواص) که در علم و دانش به درجه رفیعی رسیده بودند به عنوان شورایی بر اداره همه زوایا نظارت داشتند. | هر زاویه یک شیخ دارد که وظایفی از قبیل اقامه [[نماز]]، آموزش کودکان، خواندن صیغه عقد [[ازدواج]] و اقامه نماز میت بر عهده او است. سنوسی همگان را به فعالیت اجتماعی مخصوصا کشاورزی و تجارت تشویق می‌کرد و به تبحر در تیراندازی تاکید داشت. و گروه اندکی به نام (الخواص) که در علم و دانش به درجه رفیعی رسیده بودند به عنوان شورایی بر اداره همه زوایا نظارت داشتند. | ||
مرکز او در کوه سبز(جبل الاخضر) بود و زاویه ای در شهر البیضاء نیز تاسیس نمود که به نام دانشگاه محمد بن علی السنوسی در البیضاء نام‌گذاری شد سپس به جغبوب رفت و زوایایی را در مناطق برقه و طرابلس احداث و گسترش داد. | مرکز او در کوه سبز(جبل الاخضر) بود و زاویه ای در شهر البیضاء نیز تاسیس نمود که به نام دانشگاه محمد بن علی السنوسی در البیضاء نام‌گذاری شد سپس به جغبوب رفت و زوایایی را در مناطق برقه و طرابلس احداث و گسترش داد. | ||