۸۵٬۸۳۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن محمد بن ابی غریب ضبی، محدث شیعه. لقب «ضبی» (به فتح ضاد و تشدید باء) یا از این جهت است که وی اهل روستایی به همین نام در «تهامه» واقع در ساحل دریا در مسیر [[شام (شامات)|شام]] است، و یا بدین سبب است که وی منسوب به طائفهای از عرب است که نسب آن‌ها به «ضبه بن ادّ بن طابخه» منتهی میشود. در بعضی از منابع به همراه «ضبی» لقب «نصیبی» نیز ضبط شده است. در این صورت وی از مردم «نصیبین» واقع در دیار بکر از اهالی شمال [[عراق]] نزدیک موصل خواهد بود. در‌باره زمان وفات او تنها میتوان گفت که یک‌بار در سال 322هجری [[شیخ تلعکبری]] بهطور مستقیم از او [[حدیث]] شنیده است اما بیشتر استماعات تلعکبری از طریق پدرش از او بوده است، بنابراین شاگردی تلعکبری نزد او میبایست در اواخر عمر ابیغریب بوده باشد، از این رو وفات او را میتوان حدود 325 هجری تخمین زد. | احمد بن محمد بن ابی غریب ضبی، محدث شیعه. لقب «ضبی» (به فتح ضاد و تشدید باء) یا از این جهت است که وی اهل روستایی به همین نام در «تهامه» واقع در ساحل دریا در مسیر [[شام (شامات)|شام]] است، و یا بدین سبب است که وی منسوب به طائفهای از عرب است که نسب آن‌ها به «ضبه بن ادّ بن طابخه» منتهی میشود. در بعضی از منابع به همراه «ضبی» لقب «نصیبی» نیز ضبط شده است. در این صورت وی از مردم «نصیبین» واقع در دیار بکر از اهالی شمال [[عراق]] نزدیک موصل خواهد بود. در‌باره زمان وفات او تنها میتوان گفت که یک‌بار در سال 322هجری [[تلعکبری|شیخ تلعکبری]] بهطور مستقیم از او [[حدیث]] شنیده است اما بیشتر استماعات تلعکبری از طریق پدرش از او بوده است، بنابراین شاگردی تلعکبری نزد او میبایست در اواخر عمر ابیغریب بوده باشد، از این رو وفات او را میتوان حدود 325 هجری تخمین زد. | ||
وی بخش عمدهای از حیات علمی خود را در [[بصره]] گذرانده است و در آن‌جا از «محمد بن زکریا غلابی» (م298ق) بهرههای فراوان برد و به اندازهای از دانش رسید که اجازه نقل تمام روایاتش را دریافت کرده است. وی هم‌چنین در بصره روایاتی از «حسن بن محمد بن جمهور عمی» (م.ح310ق) شنید و در [[علوم حدیث]] تبحر یافت. سپس به [[بغداد]] آمد و در آن‌جا شاگردان چندی تربیت نمود. اکنون تعداد انگشت شماری از احادیث او در جوامع روایی [[مذهب شیعه|شیعه]] به چشم میخورد که در‌باره فضیلت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و دعاهای وارده است. بیشتر صاحب نظران [[حدیث|روایات]] او را قابل قبول دانسته و در‌باره شخصیت او اظهار رضایت نمودهاند. از شاگردان او غیر از تلعکبری و پدرش میتوان به «احمد بن محمد بن عیاش» (م401ق) صاحب [[مقتضب الاثر (کتاب)|کتاب مقتضب الاثر]] اشاره کرد. | وی بخش عمدهای از حیات علمی خود را در [[بصره]] گذرانده است و در آن‌جا از «محمد بن زکریا غلابی» (م298ق) بهرههای فراوان برد و به اندازهای از دانش رسید که اجازه نقل تمام روایاتش را دریافت کرده است. وی هم‌چنین در بصره روایاتی از «حسن بن محمد بن جمهور عمی» (م.ح310ق) شنید و در [[علوم حدیث]] تبحر یافت. سپس به [[بغداد]] آمد و در آن‌جا شاگردان چندی تربیت نمود. اکنون تعداد انگشت شماری از احادیث او در جوامع روایی [[مذهب شیعه|شیعه]] به چشم میخورد که در‌باره فضیلت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و دعاهای وارده است. بیشتر صاحب نظران [[حدیث|روایات]] او را قابل قبول دانسته و در‌باره شخصیت او اظهار رضایت نمودهاند. از شاگردان او غیر از تلعکبری و پدرش میتوان به «احمد بن محمد بن عیاش» (م401ق) صاحب [[مقتضب الاثر (کتاب)|کتاب مقتضب الاثر]] اشاره کرد. | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
شیخ تلعکبری و [[محمد بن مسعود سمرقندی کوفی|احمد بن محمد بن عیاش]] از مشهورترین شاگردان وی می‌باشند. | |||
== آثار == | == آثار == | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
* طرائف المقال، ج 1 ص 158 شماره 785؛ | * طرائف المقال، ج 1 ص 158 شماره 785؛ | ||
* معجم رجال الحدیث، ج 3 ص 17 شماره 801، تنقیح المقال(حجری)، ج 1 ص 77 شماره 466. | * معجم رجال الحدیث، ج 3 ص 17 شماره 801، تنقیح المقال(حجری)، ج 1 ص 77 شماره 466. | ||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||