سبعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref> <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص100</ref> <ref>دیلمی محمد بن حسن، قواعد عقاید آل محمد فی الرد علی الباطنیة، ص34</ref> و یا نوشته‌اند که سبعیه عنوان عمومی فرقه‌هایی از شیعه است که تعداد امامان خویش را منحصر به هفت امام می‌دانسته‌اند. (هفت امامی) و یا در باب شمار ائمه، به مراتب و ادوار هفت گانه قائل بوده‌اند. سبعیه در واقع از القاب اسماعیلیه و فرقه‌های منسوب به آنها است، که یا مانند اسماعیلیه خالص، امامت را بعد از امام جعفر صادق (‌علیه‌السلام) به پسرش اسماعیل ختم می‌کنند و او را بر خلاف آنچه گفته می‌شود که در عهد حیات پدر وفات یافته است، حی و باقی و قائم می‌شمارند و یا مانند سایر فرقه‌های اسماعیلیه (مثلاًً مبارکیه) امامت را بعد از اسماعیل حق پسرش محمد بن اسماعیل می‌دانند. غالب فرقه‌های سبعیه که بعد از اسماعیل به محمد بن اسماعیل گرویده اند معتقد شده‌اند به این که امامت در حقیقت به اسماعیل که امام هفتم است ختم می‌شود، و بعد از وی و در نوبت محمد بن اسماعیل، مرتبه امامت به مرتبه قائمیت ارتقاء می‌یابد. <ref>مصاحب غلامحسین، دائرة المعارف فارسی، ج1، ص1258.</ref> گروهی نیـز سبعیه را لقبی بـرای اسماعیلیه دانسته‌اند کـه با ایـن لقب از اثنی عشریه جـدا و متفـاوت باشند. <ref>یحیی الامین شریف، معجم فِرَق الاسلامیة، ص133</ref> سبعیه برای عدد هفت نوعی جایگاه و مرتبه خاص و در عین حال نوعی خاصیت و تأثیر قدسی قائل بوده‌اند. عدد هفت از دیرباز مورد توجه اقوام مختلف جهان بوده است و اغلب در امور ایزدی و نیک و گاه در مورد اهریمنی و شرّ به کار می‌رفته است. وجود بعضی عوامل طبیعی مانند تعداد سیاره‌های مکشوف جهان باستان و همچنین رنگ‌های اصلی، مؤید رجحان و جنبه ماوراءالطبیعی این عدد گردیده است. این عدد در مذاهب و تاریخ جهان، در تصوف و در سنن و آداب اهمیت زیاد داشته است. <ref>لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا</ref> سبعیه می‌گفتند: همان گونه که طبقات آسمان و زمین و تعداد اندام‌های انسان هفت است، تعداد ائمه نیز هفت خواهد بود. همچنین این فرقه به هفت ستاره جرمانی، هفت جزیره ایمانی، هفت درجه مؤمنین، هفت ناطق و هفت صامت (یا اساس) قائل بوده‌اند و در حقیقت به سبب توقف در هفت و مخصوصاً به علت اهمیتی که به عدد هفت می‌داده‌اند، به نام سبعیه خوانده شده‌اند. <ref>مصاحب غلامحسین، دائرة المعارف فارسی، ج1، ص1258</ref>