حدّیه بر این باور هستند که خداوند دارای حد است، اما ذاتش محدود نیست. همچنین معقتدند که عرش جایگاه خداوند و محل استقرار اوست آنچنان که آیه شریفه: «الرحمن علی العرش استوی سوره طه، آیه 5» را ‏ مطابق با میل و فهم خود تفسیر می‌کنند[۱] [۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 151 همراه با باز نویسی و ویرایش.
  2. العراقی محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 77