جنبش های اسلامی اندونزی و چالش های پیش رو: تفاوت میان نسخه‌ها

جنبش «لشگر جهاد» در آوریل سال 2000 میلادی تاسیس شد. این جنبش بیش از آن که برنامه سیاسی روشن داشته باشد، ماهیتی نظامی‌دارد. خود شیخ جعفر عمر، در مصاحبه ای مطبوعاتی انگیزه خود را از تشکیل این جنبش، چنین توضیح داد: «ما این جنبش را برای یاری رساندن به مسلمانان در منطقه شرقی اندونزی که هزاران تن از آنان در جزایر ملوک، قتل عام می‌شوند و دولت هم در این شرایط برای دفاع از آنان هیچ اقدامی نمی‌کند، تاسیس کرده ایم. ما چندین نامه برای عبدالرحمان جیبن و جانشینش عبدالرحمان وحید فرستادیم. اما دولت ها، در برابر تجاوزات مسیحیان، هیچ کمکی به مسلمانان نکردند. در چنین شرایطی چاره ای جز تاسیس جنبش «لشگر جهاد» اهل سنت و جماعت، به هدف حمایت از برادران مسلمانمان در اندونزی شرقی نداشتیم ».  

وی در پاسخ به پرسش از ماهیت فعالیت نظامی ای که این جنبش در پیش گرفته و تک تاز بودن این مبارزه و یا نهفته بودن هدفی سیاسی در پس این فعالیت‌ها، ابراز داشت: خیر; ما در کنار فعالیت جهادی خود، به ترویج و تبلیغ اهل سنت و جماعت اقدام کرده ایم. ما مراکز علمی و بهداشتی و پرورشگاه هایی برای یتیمان جنگ های داخلی جزایر ملوک و... تاسیس کرده ایم.  

زمانی که جنبش گام اعلام کرد که خواهان اجرای شریعت اسلامی نیست و در پی جدایی از اندونزی است، بین این جنبش وجنبش لشگر جهاد درگیری های سختی روی داد. زمانی که جنبش گام از طرح توافق سیاسی بر سر صلح در جزایر ملوک برای پایان دادن به سه سال خشونت دینی بین مسلمانان و مسیحیان طرفداری کرد، جنبش لشگر جهاد آن را محکوم کرد و توطئه ای سیاسی بین دولت و مسیحیان علیه مسلمانان قلمداد کرد.