جریان‌های معارضه‌جوی عربستان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جریان‌های معارضه جوی''' [[عربستان]] عنوان مقاله‌ای است به زبان فارسی که درباره جریانات مخالف دولت سعودی به رشته تحریر در آمده است. در این مقاله گزارش مطالبی در موضوعات زیر آمده است: گزارشی از عملکرد جریانهای معارض اهل تسنن در ‏عربستان سعودی‎، محاصره [[آل سعود]] در سه جبهه ‏توسط اهل سنت

پایگاه خبری انصارحزب الله: اخبار اعتراضات و تظاهرات پیاپی ‏مردم در عربستان حتی در رسانه‌های داخلی جمهوری اسلامی ‏ایران که قاعدتا باید از پوشش مناسبی برخوردار باشد به نوعی غیر ‏حرفه ای انعکاس می‌یابند. همواره می‌شنوید و می‌خوانید که ‏عده‌ای از شیعیان در مناطق الشرقیه شعار مرگ بر آل سعود سر ‏داده‌اند و در نهایت برایند انعکاس اخبار تعارضات داخلی عربستان ‏آنگونه است که گویا تنها مشکل نظام حاکم، اپوزیسیون اندک ‏شیعه داخلی است که از سوی ایران تحریک می‌شوند و البته در ‏شرایط مهار به سر می‌برند‎. ‎

یکی از این گروه‌ها که این روزها با انسجام بیشتری به فعالیت ‏علیه نظام سعودی روی آورده است در واقع یک جریان تجزیه ‏طلب محسوب می‌گردد؛ گروه فعالی که به نظر می‌رسد در یک ‏تعارض آشکار از لیبرال مسلک‌های عربی تشکیل یافته که با پول ‏نفت به تحصیل در اروپا و آمریکا پرداخته اند. روشنفکرهایی که ‏نه تنها در مقابل مقدس نمایی حاکم بر عربستان قد علم کرده که ‏علاوه برآن به مقابله با مظاهر قدرت نمایی نظام حاکم نظیر تکفیر ‏و اجرای احکام شریعت چون اعدام و قطع عضو ایستاده است‎. ‎

البته این شاهزاده غرب زده بین سالهای ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۴ در رشته ‏انسان شناسی استاد دانشگاه ملک عبدالعزیز بوده است و تفکرات ‏اپوزیسیونی خود را در خلال آثاری چون: ‏

جدایی‌طلبان حجاز ادله این ادعای نژاد‌پرستانه خود را تحت ‏پوشش دلایل کثرت گرایانه به افکار عمومی مردم ساکن در منطقه ‏حجاز ارائه می‌دهند؛ چنانکه می‌گویند: تنوع و کثرت گرایی و ‏شفافیت در مکه و مدینه به عنوان شهرهای واقع شده در منطقه ‏حجاز به طور ذاتی نسبت به جهان اسلام وجود دارد؛ چراکه سالانه ‏پذیرای میلیونها زائر از نقاط مختلف دنیا با رنگها و فرهنگ‌های ‏مختلف است ودر طول قرن‌ها، زائران نقش بسزایی در شکل‌گیری ‏خلق و خو و هویت حجاز که درراستای جهانی شدن بوده است ‏داشته اند‎. ‎

جدایی‌طلبان حجاز به طور کلی از هر نکته ای به عنوان ادله و ‏اثبات کننده لزوم تجزیه عربستان و جدایی حجاز استفاده می‌کنند؛ ‏چنانچه در این راستا از تخطئه روش‌های دفن مردگان از سوی ‏وهابی‌ها نیز به عنوان حربه ای برای لزوم تحقق جدایی بهره ‏می‌برند‎. ‎

یکی دیگر از حربه‌های تبلیغاتی جدایی‌طلبان حجاز تمرکز بر ‏مسائل اقتصادی و توجه به تبعیض بین مردم حجاز و اهالی ‏نجدانی در بهره برداری از نفت به عنوان یک منبع الهی است. ‏چنانچه «می یمانی» تئوریسین الحجازیون در توصیف این تبعیض ‏تا آن حد افراط می‌کند که می‌گوید: در عربستان سعودی مفهوم ‏‏«حجازی» با مفهوم «غیر نجدی» مترادف است. و به دیگر عبارت، ‏او در توصیف تبعیض نژادی به کاررفته توسط آل سعود تا آنجا ‏پیش می‌رود که جامعه عربستان را به دوقسمت درون دایره ‏نجدانی و خارج از آن توصیف و براین اساس استدلال می‌کند که ‏حجازی‌ها به عنوان مردم بیرون مانده از این دایره طیفی از ‏محرومیت را متحمل و در عذاب به سر می‌برند‎. ‎

آن طور که اپوزیسیون جدایی‌طلب الحجاز مدعی است ‏جنبش‌های آزادی بخش متعدد مردمی از سال ۱۹۳۲ به این سو که ‏جده توسط نجدانی‌ها(آل سعود) سقوط کرده متولد و در منطقه ‏حجاز رشد یافته است که به دلیل کنترل‌های شدید امنیتی و ‏دستگیری مبارزان بخش عمده این فعالیت‌های آزادی بخش در ‏مصر ادامه یافته که از جمله آن حزب التحریر است که مصرانه ‏خواستار تاسیس یک دولت مستقل در حجاز می‌باشد‎. ‎

الحجازی‌ها حتی در فرایند پروژه «حجازیزاسیون» که در مقابل ‏‏«سعودیزاسیون» علم کرده‌اند از برانگیختن حس همدردی ‏همسایگان عرب در کشورهای همسایه نیز بهره برداری می‌کنند‎. ‎

الحجازی‌ها مدعی هستند که قیام آنها به دنبال جنگ اول خلیج ‏فارس و در اعتراض به حضور نیروهای خارجی درکشور شدت ‏گرفته است چنانچه در سال ۱۹۹۵، معادل ۱۰ هزار نفر در سانسور ‏شدید خبری در برابر سیاست‌های ایالات متحده و حضور نظامی ‏ایالات متحده در عربستان سعودی، و انتقاد از فساد آل سعود به ‏پاخاستند که محکوم به سرکوب شدید شدند و مقامات عربستان ‏سعودی تنها خبر دستگیری رهبران این قیام را پس از ۳ سال در ‏‏۱۹۹۸ منتشر کردند‎. ‎

البته به درستی باید حمایت جدایی‌طلبان حجاز از مجاهدان ‏فلسطینی و شیعیان در مقابل وهابیت را نیز در راستای تکثر گرایی ‏لیبرالیستی آنها قلمداد نمود. نکته ای که آمریکایی‌ها همواره ‏آرزوی ظهورآن در عربستان سعودی را می‌کشیدند و به دلیل عدم ‏وجود آن در مهلکه بحرین گرفتار آمدند‎. ‎

درراستای ادعای اپوزیسون جدایی‌طلب الحجاز شواهدی برای ‏اثبات وجود جنبش‌های آزادی بخش در داخل عربستان و یا حداقل ‏شهرهای مکه، مدینه طائف و تبوک به‌واسطه اخبار پراکنده ای که ‏از دیوار‌های ضخیم بایکوت خبری سعودی درز کرده وجود دارد که ‏التهابات زیر پوستی در این مناطق درقالب اعتراضات مردمی ‏پراکنده در حال رونمایی است‎. ‎

گرچه مغزهای متفکر اپوزیسیون الحجاز جزو افراد خارج نشین ‏محسوب می‌شوند اما در واقع می‌توان گفت این گروه بعد از ۱۱ ‏سپتامبر و اعلام حمایت عربستان از بن لادن و همچنین صدام از ‏یک سو و از طرف دیگر تیره شدن روابط میان ملک عبدالله و ‏اوباما در راستای دخالت بی‌محابای عربستان در بحرین و شعله ور ‏ساختن بحرانی که ابتدا تقاضای اصلاحات داشت و بعد خواستار ‏سرنگونی آل خلیفه شد، یکی از گزینه‌های پیش روی کاخ سفید ‏برای سپردن شبه جزیره عربستان و یا حداقل بخشی از آن بوده ‏اند‎. ‎

او از سال ۱۹۵۷، مشاور حقوقی شورای وزیران عربستان سعودی ‏بوده و ازسال ۱۹۶۰، وزیر امور خارجه و درسالهای سال ۱۹۶۲ - ‏‏۱۹۸۶، وزیر نفت و منابع معدنی عربستان بوده است. او به همراه ‏دخترش و طرفداران تجزیه عربستان این روزها که بیداری ‏اسلامی تونس و لیبی و مصر را در نوردیده، پیشاپیش نغمه پیروزی ‏سرداده و می‌گویند به دنبال بهار عربی، خزان سعودی فرارسیده ‏است‎. ‎

اما فلاکت این روزهای آل سعود به سر و کله زدن با شیعیان ‏بحرین و مناطق شرقی عربستان سعودی و دفع شر اپوزیسیون ‏لیبرال و البته روشنفکر ماب الحجاز ختم نمی‌شود‎. ‎

البته این اپوزیسیون سنی که به نظر می‌رسد از اقشار روشنفکر ‏عربستان فاصله دارد همان ایراداتی را به عنوان لزوم تحویل قدرت ‏از سوی آل سعود به مردم مطرح می‌کند که اپوزیسیون جدایی ‏طلب الحجاز از آن دم می‌زند‎. ‎

‎«‎شیخ محمد بن سعد آل مفرح» یک تاجر و از پیشگامان ‏اصلاحات در عربستان و از اعضای اهل تسنن حزب الامه در ‏خطابه ای رو به مردم عربستان می‌گوید: «برادران عزیز زندگی ‏ملت در بی‌عدالتی و استبداد سیاسی وعقب ماند گی اقتصادی و ‏توسعه سپری می‌شود و نیروهای نظامی و امنیتی ما به طرز ناراحت ‏کننده ای در تمام سطوح شکست خورده اند و دشمن خارجی با راه ‏انداختن جنگ‌های بدون کنترل برای تامین منابع مالی خود بدون ‏هیچ اعتراضی به غارت ثروت ما پرداخته است‎. ‎

ما درحزب الامه اسلامی خواستار آزادی فوری بازداشت شدگان از ‏بنیانگذاران حزب و اصلاح‌طلبان که به شکل ناعادلانه زندان‌های ‏سعودی از آنان پر شده است هستیم وتا اعاده حق خود از پای ‏نمی‌نشینیم‎. ‎

ماآمادگی آن را داریم که پس از ساقط شدن رژیم آل سعود، خلأ ‏سیاسی که به وجود می‌آید را پر کنیم. اکنون حزب امت اسلامی ‏عربستان سعودی در حال آماده کردن خود برای این کار است‎. ‎

ما قصد داریم حکومتی که ایده آل مردم است را ایجاد کنیم. ‏حکومتی که در آن مجلس شورا باشد تا خود مردم برای خود و ‏سرنوشتشان تصمیم بگیرند. ما تلاش خواهیم کرد که حکومتی ‏مانند حکومت زمان پیامبر اسلام (ص) ایجاد کنیم، نه اینکه مانند ‏آل سعود به نام اسلام دست به هر کاری بزنیم‎.» ‎

حزب الامه اعتقاد دارد: «بادهای تغییر وزیدن گرفته اند وانفجار ‏خشم ملت سراسر مشرق و مغرب را فراگرفته است و ال سعود در ‏دامنه آتشفشان زندگی می‌کند‎.» ‎

هزاران نفر از زندانیان سیاسی در عربستان را اهل سنت تشکیل ‏می‌دهند که در معرض دستگیری‌های خودسرانه، حبس بدون اتهام، ‏و شکنجه در طی بازجویی و در پایان صدور حکم ناعادلانه قرار ‏گرفته اند. «خالد آل عمر» یکی از این نمونه‌هاست که به جرم ‏شرکت در تظاهرات صلح‌آمیز در حمایت از غزه در طول تهاجم ‏اسرائیل در عملیات سرب گداخته(نبرد ۲۲ روزه) دستگیر شد و از ‏تمامی حقوق قضایی به مدت ۳ سال محروم بود، و پس ازآن به ‏مدت ۸ سال با بی‌عدالتی و استبداد به زندان محکوم شد. شیخ ‏‏«خالد آل راشد» دیگر اهل تسننی است که در اعتراض به ‏کاریکاتورهای توهین‌آمیز دانمارکی علیه پیامبر (ص) شرکت ‏کرده بودو پاداش ۱۵ سال زندان را از خادم حرمین شریفین ‏دریافت کرد‎! ‎

اما «الشعب یرید اسقاط النظام» شعاری است که این روزها علاوه ‏بر شعار «کل شهر الثوره» و به دنبال اعمال خفقان روز افزون از ‏سوی آل سعود از گلوی اهل سنت علیه خاندان حاکم سعودی ‏بیرون می‌آید‎. ‎

با همه این اوصاف به نظر می‌آید آل سعود در مبارزه با الحجازیون ‏و حزب الامه که شامل لیبرال‌های ثروتمند و اهل تسنن خواهان ‏انتقال نرم قدرت هستند احساس خوشبختی بیشتری می‌کنند. این ‏در حالی است که بخت شوم آنها در مواجهه با جدایی‌طلبان جبهه ‏یمنی تعبیر می‌شود که اتفاقا تا بن دندان نیز مسلح هستند‎. ‎

البته این شبه نظامیان یمنی سنی مذهب نه در آن سوی مرزها ‏بلکه زیر گوش آل سعود واز شهروندان استان‌های عسیر، جیزان و ‏نجران عربستان محسوب می‌شوند که قویا اعتقاد دارند عربستان ‏این مناطق را غصب کرده و باید دوباره به خاک یمن الحاق شود‎. ‎

== یاقوت کبود و زمرد و مرجانمان را از آل سعود باز ‏می‌ستانیم‎==

یمنی‌های جدایی‌طلب به طور گسترده ای به سوی وطن و اتفاقات ‏آن سوی مرزی سعودی در صنعا کشش نشان می‌دهند (اللجنه ‏التنظیمیة للثورة الشبابیة الشعبیة) کمیته جوانان انقلاب مردم در ‏صنعا ست که به عنوان بازوی «أسرة (التحریر)» بخشی از بار ‏انقلاب در یمن را برای پیروزی بر دست نشانده سعودی‌ها، پسر ‏علی عبدالله صالح بر دوش می‌کشد‎. ‎

[[رده:جریان ها]]

[[رده:جریان های اسلامی]]

[[رده:عربستان]]