ابوزید عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حضرمی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوزید عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حضرمی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۲۱

۶٬۹۵۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Mahdipor

confirmed، مدیران

۶٬۴۳۸

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 |-
 |}
-</div><br> '''ابن خلدون'''  فیلسوف، تاریخ دان و معرفت شناس برجسته جهان اسلام که در [[تونس]]، شهر [[فاس]] در [[دانشگاه قرویین]] تدریس می کردند.<br>
+</div><br>  '''ابن خلدون'''   فیلسوف، تاریخ دان و معرفت شناس برجسته جهان اسلام که در [[تونس]]، شهر [[فاس]] در [[دانشگاه قرویین]] تدریس می کردند.<br>
 مطلب ذیل درباره زندگی نامه و آثار و عقاید این شخصیت برجسته جهان اسلام می باشد.
+== شخصیت شناسی ==
+'''ابوزید عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حضرمی''' معروف به '''ابن خلدون''' در سال ۷۳۲ ه‍جری قمری/ ۱۳۳۲ میلادی در [[تونس]] متولد شد. خانوادهٔ او از اعراب جنوبی [[عربستان]] بودند که پس از پیروزی مسلمانان بر مردم '''اسپانیا''' وارد این شهر شدند و تا زمانی که بین آن‌ها و مسیحیان اختلافی پیش آمد در این شهر بودند و پس از آن به سمت [[تونس]] حرکت کردند و در آنجا ساکن شدند.<br>
+در دوران کودکی '''ابن خلدون''' ، بزرگان دینی که از اسپانیا به [[تونس]] سفر می‌کردند در خانهٔ آن‌ها توقف می‌کردند و همین امر باعث شد ابن خلدون از کودکی و به وسیلهٔ این افراد قرآن، فقه، تصوف، اخلاق، کلام، مردم‌شناسی، جامعه‌شناسی، نجوم، اقتصاد، تاریخ، هندسه، جبر، حساب، لغت، فلاحت، طلسمات، شعر، آداب و تعلیم، منطق، ریاضی، فلسفه، سیاست، منشی‌گری و کارهای مربوط به حکومت را بیاموزد.<br>
+ابن خلدون کتاب [[العبر و دیوان المبتداء و الخبر فی ایام العرب و العجم و البربر]] را نوشت. این کتاب مقدمه‌ای بسیار معروف دارد و در آن به خوبی می‌توان دانش و چند بعدی بودن ابن خلدون را مشاهده کرد.<br>
+او به رویکرد انتقادی و تحلیلی بسیار اهمیت می‌داد، نکته‌ای که مورخان پیش از وی در نظر نمی‌گرفتند. او در مقدمهٔ خود گفته‌هایش را به طرق مختلف اثبات کرده و گاهی منابعی که استفاده کرده را نیز مورد انتقاد قرار داده‌است.<br>
+'''ابن خلدون'''  علم عمران را بنیان نهادعلمی که ما امروزه به آن '''جامعه‌شناسی''' می‌گوییم و برای شناخت و بررسی اخبار تاریخی مورد استفاده قرار می‌گیرد و در واقع علم اصول تاریخ است ابن خلدون در سال ۸۰۸ ه‍جری قمری/ ۱۴۰۶ میلادی در سن ۷۳ سالگی در [[قاهره]] فوت کرد.
+== زندگی نامه ==
+'''ابن خلدون''' از کودکی، قرآن، فقه، تصوف، اخلاق، کلام، مردم‌شناسی، جامعه‌شناسی، نجوم، اقتصاد، تاریخ، هندسه، جبر، حساب، لغت، فلاحت، طلسمات، شعر، آداب و تعلیم، منطق، ریاضی، فلسفه ماوراء طبیعی و سیاست را آموخت.وی همچنین منشی‌گری و کارهای مربوط به حکومت رانیزآموخت.<br>
+[[محمد بن ابراهیم الآبیلی]]، یکی از بزرگان عصر خود بود که '''ابن خلدون''' حدود ۵ سال نزد او به تحصیل پرداخت. آبیلی فردی بود که ابن خلدون را با آثار ابن رشد، ابن سینا و آثار جدید فلسفی قلمرو اسلامی آشنا ساخت. اولین اثر او مربوط به سال ۱۳۵۱ م است و اندیشه‌های فلسفی وی در روش‌شناسی این اثر به خوبی مشخص شده‌است.<br>
+او کتابی با عنوان «[[العبر و دیوان المبتداء و الخبر فی ایام العرب و العجم و البربر]]» نوشته که یک  '''مقدمه''' دارد و این مقدمه مربوط به کتاب‌های تاریخی‌اش است؛ چند بعدی بودن و عمق دانش ابن خلدون در این مقدمه مشخص می‌شود. او فعالیت‌های سیاسی خودش را از دربار حاکم '''مرینی'''، '''ابوعنیان''' شروع کرد و در ۱۳۵۷ م به جرم توطئه علیه حاکم '''ابوعنیان''' دستگیر و زندانی شد.<br>
+مدتی بعد ابن خلدون در توطئه‌ای که پسر عموی ابوعنیان ترتیب داده‌بود شرکت کرد؛اما موفق نشد مقام درخوری کسب کند. وی در سال ۱۳۶۲ م به قرناطه رفت. چرا که از اوضاع فرهنگی بهتری برخوردار بود؛ اما متأسفانه در این شهر تحت فشار مسیحیان شمال قرار گرفت.<br>
+در این زمان '''لسان‌الدین بن خطیب''' که وزیرِ حاکم شهر بود، نظرش به ابن خلدون جلب شد و مورخان این وزیر را علت موفقیت ابن خلدون می‌دانند. در سال ۱۳۶۴ م بود که نزد پادشاهان کاستیل و لئون رفت تا دوستی مابین حکمرانان اسپانیا و قرناطه را ایجاد کند.<br>
+'''ابن خلدون''' در این زمان از نفوذ خود و عقاید سیاسی‌اش استفاده کرد و اندرزهایی به پادشاه جوان داد؛ ابن خطیب که از این کار به خشم آمده‌بود، ابن خلدون را مجبور ساخت قرناطه را ترک کند.<br>
+ابن خلدون در سال ۱۳۶۵ م نزد شاهزاده ابوعبدالله، دوست حفصی خود رفت و در طول یک سالی که او حکومت را در دست داشت سعی کرد حکومت دوست خود را استوار کند و پایداری بخشد؛ اما رفتارهای نسنجیده و نامعقول ابوعبدالله و حاکمان شهرهای اطراف، از جمله کنستانتین و تلمسن باعث شد فعالیت‌های ابن خلدون تماماً بی‌اثر جلوه کند.<br>
+ابن خلدون بیشتر عمر خود را در باسکره در حال آموزش و پژوهش گذراند. وی در سال (۱۳۷۳–۱۳۷۵ م) بود که کتابی در مورد تصوف نوشت، او پیشنهاد و درخواست حاکمان را مبنی بر ایجاد صلح میان چادرنشین‌ها، قبایل و سرزمین‌های مختلف را رد می‌کرد و ترجیح می‌داد به آموزش بپردازد.<br>
+وی در سال ۱۳۷۴ م به کوشک ابن سلامه رفت و به مدت ۴ سال در آنجا زندگی کرد.<br>
+ابن خلدون باقی مانده عمرش را نیز صرف کارهای سیاسی در اسپانیا کرد؛ و این چنین به بسیاری از سندها و مدارک رسمی دسترسی پیدا کرد. او در ۸۰۸ ه‍.ق/ ۱۴۰۶ م در سن ۷۳ سالگی در قاهره فوت کرد.