confirmed
۵٬۷۴۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
دلیل اصلی نام‌گذاری این سوره‌های هفت‌گانه به سوره‌های طوال، طولانی‌بودن حجم این سوره‌ها نسبت به دیگر سوره‌های قرآن می‌باشد. <ref>زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۲۴۴.</ref> <ref>سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۲۰.</ref> <ref>زرقانی، محمد عبد العظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۵۲.</ref> <ref>جمعی از محققان، علوم القرآن عند المفسرین، ج۱، ص ۳۲۱-۳۲۲.</ref> | دلیل اصلی نام‌گذاری این سوره‌های هفت‌گانه به سوره‌های طوال، طولانی‌بودن حجم این سوره‌ها نسبت به دیگر سوره‌های قرآن می‌باشد. <ref>زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۲۴۴.</ref> <ref>سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۲۰.</ref> <ref>زرقانی، محمد عبد العظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۵۲.</ref> <ref>جمعی از محققان، علوم القرآن عند المفسرین، ج۱، ص ۳۲۱-۳۲۲.</ref> | ||
==اسامی== | ==اسامی== | ||
نام سوره‌های بلند هفت‌گانه، | نام سوره‌های بلند هفت‌گانه، [[سوره بقره]]، [[سوره آل‌عمران]]، [[سوره نساء]]، [[سوره مائده]] [[سوره توبه]]، [[سوره انعام]] و [[سوره اعراف]] است که پنج تای اولی آن مکی بوده و دو تای آخری مدنی است. با این‌حال برخی به جای سوره توبه، [[سوره یونس]] و برخی دیگر دو [[سوره انفال]] و توبه را با هم یکی از هفت سوره طوال دانسته‌اند. | ||
== معنای طوال== | == معنای طوال== | ||
طِوال،به معنای طولانی و بلند است. <ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۵، ص۴۱۴.</ref> | طِوال،به معنای طولانی و بلند است. <ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۵، ص۴۱۴.</ref> | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
روایتی از پیامبر ص نقل شده است که فرمودند: به جای تورات، سبع طوال، و در عوض | روایتی از [[پیامبر ص]] نقل شده است که فرمودند: به جای تورات، سبع طوال، و در عوض [[زبور]]، مئین و به جای [[انجیل]] مثانی به من عطا شده است و با مفصّل امتیاز و برتری یافتم.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۶۵، ص۳۲۳.</ref> | ||
علاوه بر این، مفسران بزرگ مسلمان سوره‌های قرآن را به چهار دسته بزرگ تقسیم کرده‌اند: | علاوه بر این، مفسران بزرگ مسلمان سوره‌های قرآن را به چهار دسته بزرگ تقسیم کرده‌اند: | ||
سور سبع طوال؛ سور مئین؛ سور | سور سبع طوال؛ [[سور مئین؛]] [[سور مثانی]]؛ [[سور مفصل]].«سبع طِوال» یا «سبع طُوَل» مجموع هفت سوره طولانی بقره، آل عمران، نساء، مائده، انعام، اعراف و توبه است. برخی به جای توبه، سوره یونس و برخی [[سوره کهف]] را برشمرده‌اند. گروهی گفته‌اند: اول آن‌ها بقره و آخر آن‌ها سوره توبه است. طبق این سخن، با افزوده شدن سوره 'انفال' شماره سوره‌ها به هشت عدد می‌رسد. در توجیه سخن آن‌ها گفته شده: این گروه معتقدند سوره انفال و توبه یک سوره هستند، زیرا هر دو در مغازی (نبرد‌های) رسول خدا (ص) نازل شده‌اند. | ||
با استفاده از : | با استفاده از : | ||