confirmed، مدیران
۳۳٬۱۲۹
ویرایش
←جنگ نهروان
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''کج فهمی در دین''' | '''کج فهمی در دین''' | ||
عبدالرحمان بن ملجم و [[قطام]] هر دو از خوارج بودند و افکار و اعتقادات آنان را داشتند. ایشان در فهم آیه ی شریفه ی «لاحُکم الاّ للّه» دچار خطای عجیبی شدند و تفاوت حق تشریع و قانون‌گذاری را با حکومت و اجرای قوانین تشخیص ندادند. مفاد آیه ی شریفه بیان گر حق تشریع است؛ زیرا روشن است که [[خداوند]] متعال هیچ گاه به عنوان حاکم و [[خلیفه]] در روی زمین بر مردم حکومت نخواهد کرد. این جهالت و کج فهمی با لجاجت و عناد همراه شد و مسیر تاریخ را عوض کرد. | عبدالرحمان بن ملجم و [[قطام]] هر دو از خوارج بودند و افکار و اعتقادات آنان را داشتند. ایشان در فهم آیه ی شریفه ی «لاحُکم الاّ للّه» دچار خطای عجیبی شدند و تفاوت حق تشریع و قانون‌گذاری را با حکومت و اجرای قوانین تشخیص ندادند. مفاد آیه ی شریفه بیان گر حق تشریع است؛ زیرا روشن است که [[خداوند]] متعال هیچ گاه به عنوان حاکم و [[خلیفه]] در روی زمین بر مردم حکومت نخواهد کرد. این جهالت و کج فهمی با لجاجت و عناد همراه شد و مسیر تاریخ را عوض کرد. | ||
'''کینه توزی''' | '''کینه توزی''' | ||
قطام دختر عموی عبدالرحمان بود و از زیباترین دختران کوفه به شمار می‌آمد. وی در عین حال بسیار زبان آور و حاضر جواب بود. پدر و برادر قطام که از خوارج بودند، در جنگ نهروان کشته شده بودند و آتش انتقام و کینه در دل قطام موج می‌زد. عبدالرحمان با دیدن قطام عاشق و شیفته ی او گشت و از او تقاضای ازدواج کرد. قطام نیز پذیرفت و کابین خود را قتل علی بن ابیطالب قرار داد. عبدالرحمان که انگیزه ی قبلی داشت با این [[مهریه]] ی سنگین موافقت کرد. | قطام دختر عموی عبدالرحمان بود و از زیباترین دختران کوفه به شمار می‌آمد. وی در عین حال بسیار زبان آور و حاضر جواب بود. پدر و برادر قطام که از خوارج بودند، در جنگ نهروان کشته شده بودند و آتش انتقام و کینه در دل قطام موج می‌زد. عبدالرحمان با دیدن قطام عاشق و شیفته ی او گشت و از او تقاضای ازدواج کرد. قطام نیز پذیرفت و کابین خود را قتل علی بن ابیطالب قرار داد. عبدالرحمان که انگیزه ی قبلی داشت با این [[مهریه]] ی سنگین موافقت کرد. | ||
'''نفاق''' | '''نفاق''' | ||
عبدالرحمان به منزل ا[[شعث بن قیس]] وارد شد. اشعث که از منافقان زمان حضرت علی (علیه‌السلام) بود، یک ماه از عبدالرحمان میزبانی کرد و با آگاهی از انگیزه عبدالرحمان، او را بر این امر تشویق نمود. شاهد بر این امر، گفت و گوی ایشان در شب نوزدهم است که حجر بن عدی آن را شنیده بود و قصد داشت امیرالمؤمنین را از جریان مطلع سازد، ولی از قضای روزگار حجر از راهی می‌رفت و علی (علیه‌السلام) از راه دیگری آمد. حجر زمانی به [[مسجد]] رسید که دیگر کار از کار گذشته بود. | عبدالرحمان به منزل ا[[شعث بن قیس]] وارد شد. اشعث که از منافقان زمان حضرت علی (علیه‌السلام) بود، یک ماه از عبدالرحمان میزبانی کرد و با آگاهی از انگیزه عبدالرحمان، او را بر این امر تشویق نمود. شاهد بر این امر، گفت و گوی ایشان در شب نوزدهم است که حجر بن عدی آن را شنیده بود و قصد داشت امیرالمؤمنین را از جریان مطلع سازد، ولی از قضای روزگار حجر از راهی می‌رفت و علی (علیه‌السلام) از راه دیگری آمد. حجر زمانی به [[مسجد]] رسید که دیگر کار از کار گذشته بود. | ||
'''هوای نفس''' | '''هوای نفس''' | ||
عبدالرحمان با دیدن جمالِ دل آرای قطام به سختی فریفته ی او شد. قطام نیز که این را در یافته بود بر فتنه‌گری خود افزود و آتش وجود عبدالرحمان را شعله‌ورتر ساخت. اگر این برخورد نبود چه بسا که عبدالرحمان از این انگیزه ی شیطانی خود دست بر می‌داشت، اما هوای نفس و فتنه‌گری قطام، او را در این دام انداخت و برای همیشه به عذاب الهی مبتلا ساخت. | عبدالرحمان با دیدن جمالِ دل آرای قطام به سختی فریفته ی او شد. قطام نیز که این را در یافته بود بر فتنه‌گری خود افزود و آتش وجود عبدالرحمان را شعله‌ورتر ساخت. اگر این برخورد نبود چه بسا که عبدالرحمان از این انگیزه ی شیطانی خود دست بر می‌داشت، اما هوای نفس و فتنه‌گری قطام، او را در این دام انداخت و برای همیشه به عذاب الهی مبتلا ساخت. | ||
عاقبت در سحرگاه نوزدهم [[رمضان|ماه مبارک رمضان]] سال چهلم هجری، امام علی بن ابیطالب(علیه‌السلام) در [[محراب]] عبادت با شمشیر عبدالرحمان بن مجلم مرادی مضروب شد. از قضا ضربت او در همان جایی فرود آمد که [[عمروبن عبدود]] در [[جنگ خندق]] بر فرق حضرت وارد کرده بود و سر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) تا پیشانی شکافت. ایشان در شامگاه بیست و یکم رمضان عالم خاک را وداع گفت و به جوار حضرت رب العالمین شتافت. | عاقبت در سحرگاه نوزدهم [[رمضان|ماه مبارک رمضان]] سال چهلم هجری، امام علی بن ابیطالب(علیه‌السلام) در [[محراب]] عبادت با شمشیر عبدالرحمان بن مجلم مرادی مضروب شد. از قضا ضربت او در همان جایی فرود آمد که [[عمروبن عبدود]] در [[جنگ خندق]] بر فرق حضرت وارد کرده بود و سر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) تا پیشانی شکافت. ایشان در شامگاه بیست و یکم رمضان عالم خاک را وداع گفت و به جوار حضرت رب العالمین شتافت. | ||