نتایج جستجو

وحدت‌گرای معاصر تقسیم‌بندی نمود: جایگاه شیخ انصاری در حوزه نجف شیخ انصاری از شاگردان سید محمد مجاهد و شیخ علی کاشف‌الغطاء و شیخ محمدحسن نجفی مشهور به صاحب جواهر

آقاخان کرمانی، شیخ احمد روحی، میرزا حسن خان خبیرالملک، میرزا رضای کرمانی، شیخ ابوالقاسم روحی را از یاران و مریدان او نام برده‌است. شیخ ابوالقاسم روحی،

جمله: شیخ ابراهیم غلاییـنی، حافظ و قاری شیخ عبدالوهاب حافظ ملقب به دبس وزیت، شیخ عبدالكریم رفاعی، حافظ و قاری و فقیه شیخ محیی‌الدین کردی، شیخ حسن حبنکی

در استان سیستان و بلوچستان. کوهستانی ادیب نیشابوری حجت هاشمی محمدعلی مدرس افغانی مهدوی دامغانی عباس واعظ طبسی سید محمدهادی میلانی مصطفی اعتمادی تبریزی علی

حسن صفار، از عالمان و اندیشمندان شیعه در عربستان، امام‌جمعه قطیف و عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی است. شیخ حسن صفار در سال ۱۹۵۶ م در قطیف

می‌باشد. شیخ مفید و ابوعلی احمد بن حسین بن احمد از شاگردان شناخته شده ایشان هستند. شیخ صدوق شیخ مفید امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) الاختصاص، شیخ مفید، ص79؛

در بغداد نزد وی مشغول یادگیری بوده است. وی استاد شیخ مفید بوده است. شیخ مفید بصره بغداد الامالی، شیخ مفید، ص238؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص25.

نام‌برد. در میان شاگردان او تنها نام شیخ مفید ذکر شده است. عراق شیخ مفید شیخ طوسی الامالی، شیخ مفید، ص348؛ الامالی، شیخ طوسی، ص121 حدیث188، وص182 حدیث305،

از معاصران و هم‏‌بحثان او در قم محمد بن حسن بن ولید قمی است که با هم از سعد بن عبدالله اشعری روایت دارند. شیخ صدوق نیز که در قم اقامت داشت از شاگردان او

حجت بن حسن (مهدی) اشاره شده است. وی در بغداد از محمد بن فضل نحوی و محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی حدیث شنیده است. محمد بن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق در

نسوی اهل نیشابور و سرخس هستند. وی دارای اثر تألیفی نبوده است. شیخ صدوق محدث نیشابور التوحید، شیخ صدوق، ص22 حدیث 17، و ص376 حدیث 22؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص6؛

احمد بن محمد بن نصر رازی سمسار، محدث شیعی. از معاصران شیخ صدوق است. ابن حجر عسقلانی وی را از راویان شیعه معرفی کرده است. احمد بن محمد بن نصر رازی سمسار،

حسن بن احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی، محدث شیعی. وی فرزند فقیه و محدث مشهور احمد بن ادریس قمی و استاد شیخ صدوق است. حسن بن احمد بن ادریس بن احمد اشعری

بن حسن بن علی بن عبدالله بن مغیره بجلی کوفی، از فقها و محدثین مورد اعتماد شیعه است. شیخ صدوق در کوفه از وی استماع حدیث کرده است. جعفر بن علی بن حسن بن

«محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید» (م413ق)، «حسین بن عبیدالله غضائری» (م411ق)، «هارون بن موسی تلعکبری» (م385ق)، «شیخ حافظ احمد بن عبدون» معروف به «ابن

حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی، محدث شیعی. شیخ تلعکبری از او حدیث شنیده است. حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر

گذراند و در مجالس شیخ محمد الامین الشنقیتی، شیخ ابوبکر جزائری و شیخ محمد نصیر شرکت می‌کرد. الدین آلبانی هنگامی که به مدینه می‌آمد و در مجالس شیخ عبدالعزیز بن

ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، محدث و شیخ شیعه در اواخر قرن چهارم. از هم ‏بحثان شیخ صدوق به شمار می‌رود. استاد او «احمد بن محمد بن یحیی عطار» (م. ب356ق)

نجاشی و شیخ طوسی پس از اینکه مدح بلیغی از او به عمل آورده‌‏اند از او با عنوان «شیخ الاصحاب» یاد کرده‌‏اند. وی علاوه بر پدرش، از کسانی چون «حسن بن محمد

ابراهیم بن محمد بن یسام، محدث شیعی در قرن چهارم. شیخ طوسی وی را از جمله کسانی قرار داده که به‏ طور مستقیم از امامان شیعه روایت نکرده است. وی هیچ اثر تألیفی

احمد بن صفار، از محدثان شیعه در اواسط قرن چهارم هجری. شیخ طوسی وی را از شاگردان ویژه عیاشی سمرقندی (م. ح328ق) به ‏شمار آورده است. احمد بن صفار، از محدثان

ابوجعفر سقا، دانشمند و ستاره‏‌شناس شیعی در قرن چهارم. شیخ طوسی نام او را در رجال خود ذکر کرده و وی را از جمله کسانی قرار داده است که به طور مستقیم از امامان

ابوعبدالله بقال، محدث شیعی. نام او در منابع به‏ طور کامل ذکر نشده است. تنها شیخ طوسی در رجال خود از کنیه و لقب او یاد نموده است. وی از شاگردان محمد بن مسعود

سنائی، محدث شیعی، که لقبش گاهی به صورت «سنانی» و «شیبانی» نیز ذکر می‌‏شود. شیخ طوسی در رجال خود نام او را ذکر کرده و وی را از شاگردان ویژه محمد بن مسعود

مفسر، محدث شیعی و استاد شیخ صدوق بوده است. احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، ابوعلی. فقیه، مفسر، محدث شیعی و استاد شیخ صدوق. شیخ منتجب‏ الدین در تاریخ

قطان و حمزه بن قاسم علوی شاگردی نموده است. شیخ صدوق از شاگردان وی می‌باشد. شیخ صدوق نجاشی ری قم الخصال، شیخ صدوق، ص 158 حدیث203، وص 195 حدیث 270، وص 244

احمد بن حسن بن عبدویه رازی، فقیه و محدث شیعی استاد شیخ صدوق (م381ق) بود. احمد بن حسن بن عبدویه رازی، فقیه و محدث شیعی. وی حدود 282 هجری در ری متولد شد

علی بن بابویه قمی» (پدر شیخ صدوق) را نام برد. از او اثر تألیفی برجای نمانده است. فقیه مصر شیخ صدوق خصال شیخ صدوق، ص515؛ امالی شیخ صدوق، ص57 حدیث 14؛ تهذیب

القرآنية» می‌باشد و از استادانی نظیر شيخ عبدالحليم محمود، شيخ محمد محمود حجازی و شيخ عبدالوهاب عبداللطيف در مصر بهره‌مند شد. شیخ ساریة رفاعی در سال 1948 م، در

کنیه او در منابع ذکر نشده است. وی از نظر زمانی، در ردیف استادان شیخ صدوق قرار دارد زیرا شیخ صدوق با یک واسطه از استاد او ابوعمرو احمد بن حازم غفاری کوفی نقل

محمد بن یحیی صولی. در میان شاگردان وی تنها نام شیخ صدوق (ابوجعفر محمد بن بابویه قمی) به چشم می‎خورد. شیخ صدوق کوفه مامون علل الشرایع، ج1ص71 باب 62حدیث1،

ابوالحسین بن محمد بن ابی سعید؛ حسن بن احمد بن ابراهیم (339 - 426) ق؛ حسن بن احمد بن محمد معروف به (اثم هیثم عجلی)؛ حسن بن محمد بن یحیی فحام (متوفی 408)

بود و در همین راستا او کتاب «سیره ذاتیه» خود را پیرو «جمال‌الدین حسینی و شیخ محمد عبده» می‌نامد و خواستار وحدت مسلمانان تحت عنوان «اتحاد محمدی» می‌گردد

ناشناخته‌‏اند. شیخ طوسی، نخستین کسی است که نام او را در رجال خود یادآور شده و گفته است که وی دارای کتابی در موضوع «امامت» بوده است. شیخ تلعکبری یکی از

محدث شیعی در قرن چهارم. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. تنها می‏‌دانیم که شیخ تلعکبری (م385ق) از او نقل حدیث کرده است. بنابراین وفات او پیش از این تاریخ

ابومحمد مؤمن قمی، شیخ اهل قم و از راویان ثقه شیعه محسوب می‌گردد. رجال‏‌شناسان، وی را از اساتید امامیه و بزرگ اهل قم معرفی کرده‏‌ا‌ند. شیخ طوسی وی را از جمله

بوده‌اند. شیخ صدوق از شاگردان اوست در سال 355هجری در راه برگشت از زیارت خانه خدا، وارد بغداد شد و از او حدیث گرفت. احمد بن محمد بن سعید شیخ صدوق خانه خدا

سال 1934 میلادی با شیخ صالح در شهر آبادان ارتباط برقرار کرد و علوم فقهی فراوانی از دست او به دست آورد و سپس در سال 1939 میلادی نزد شیخ عمر رفت و کتاب‌های

شیخ حسین الراضی روحانی عربستانی، خطیب و امام‌جماعت مسجد الرسول شهر عمران از توابع استان الاحساء در جنوب عربستان و عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب

حدیث کرده و از او «شیخ صدوق» روایت کرده است. از دیگر اساتید و شاگردان او خبری در دست نیست. همچنین از او اثر تألیفی بر جای نمانده است. شیخ صدوق خراسان نیشابور

در اواسط قرن چهارم هجری. از معاصران او احمد بن محمد مقری (م. ح350ق) است که شیخ تلعکبری (م381ق) از شاگردان او بوده است. احمد بن بدیل، محدث شیعی در اواسط قرن

دارای اثر تألیفی نبوده یا حداقل گزارشی در این زمینه به دست نیامده است. شیخ طوسی شیخ صدوق عراق بغداد امل الآمل، ج2ص18 شماره 39؛ توحید صدوق، ص310 حدیث2؛ رجال

الاختصاص است و شیخ مفید بخش عیون و محاسن این کتاب را استخراج نموده است. شیخ صدوق قم کوفه الاختصاص، شیخ مفید، ص319؛ اوائل المقالات، شیخ مفید، ص257؛ طبقات

احمد» و شیخ کلینی را نام برد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است. از شاگردان مشهور وی می‌توان حسن بن حمزه طبری، علی بن احمد و شیخ کلینی را نامبرد. «شیخ صدوق»

آمد. وی فرزند نهم شیخ عبدالغنی یکی از علمای اندونزی است. پدر مفتاح الأخیار مدیر یک مدرسه دینی با عنوان تحسین الأخلاق و از دوستان شیخ عثمان الإسحاقی یکی

حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. نام او با حسن بن ابی الحسن دیلمی صاحب کتاب

زاهد، شیخ صوفیه سالمیه و فرزند شیخشان معرفی می‌کند. راوی کلام سهل بن عبدالله التسترِی و روشی در تصوف دارد که به «طریقه سالمیه» معروف است که روش شیخ سهل التستری

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن، محدث شیعی و از اعقاب امام حسن مجتبی بود. شیخ طوسی وی را از کسانی قرار داده که به ‏طور مستقیم از امامان معصوم حدیثی نقل

الأنصاری معروف به ابو اسماعیل هروی (396 ق -481 ق) عارف عرب، فقیه حنبلی و شیخ خراسان بزرگ و صاحب کتاب منازل السائرین است. أبو إسماعیل عبدالله بن محمد بن

تحصیلی داشته و شیخ صدوق احادیث از او در قم شنیده است. برخی از شنیده‏‌های او در‌باره فضیلت فاطمه زهراء (سلام الله علیها) در کتاب‏‌های شیخ صدوق وارد شده است