نتایج جستجو

مهارات الاجتهاد المقاصدی) للشیخ سالم عبد السلام الشیخی. قواعد فقه الموازنات عند سلطان العلماء العز بن عبد السلام، دراسة مقاصدیة، للأستاذ سعید الشویة. مقاصد

حدیث، فقه و زبان فارسی) را از محضر پدر بزرگوارش آموخت و نزد او کتاب موطأ امام مالک را نیز از برکرد. علاوه بر این، سید احمد حسن به اخلاق و آداب و رسوم فرزند

و فارسی سخن می‌گفت. الشیخ أبو الفضل فیض الرحمن الثوری (ت1996م)؛ الشیخ أبو محمد بدیع الدین شاه راشدی السندی (ت1996م)؛ الشیخ أبو القاسم محب الله شاه راشدی

محمد بن مکرم بن علی أبو الفضل جمال الدین ابن منظور الأنصاری الرویفعی الأفریقی معروف به ابن منظور نویسنده لسان‌ العرب است. بیشتر مآخذ کهن او را ابن مکرم

التربیة فی السنة النبویة. موقف متصوّفة إفریقیّة وزُهَّادها من الاحتلال العبیدی. أبو الولید الباجی وکتابه: التعدیل والتجریح لمن خرج له البخاری فی الجامع الصحیح

امام باقر و امام صادق علیهما السلام بر می‌شمارد و شیخ طوسی هم بر مصاحبت ایشان با امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام تصریح دارد. نقل مستقیم روایت

استان کفرالشیخ کشور مصر در یک خانواده علمی از نسل امام حسین بن علی علیهما السلام متولد شد. پدرش امام مسجد روستا و حافظ قرآن بود و از پسرش سعد خواست تا قرآن

بماند بلا است و اگر هر دو از تو گرفته شود عقوبت است. طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص147-151، دار الکتب العلمیة، ط2003 البدایة والنهایة/الجزء

علامة محدث عبد‌العزیز الأعظمی العمری؛ شیخ عبد‌القیوم الرحمانی البستوی؛ شیخ أبو الحسن عبیدالله الرحمانی المبارکفوری؛ شیخ علامة فقیه عبد‌الله بن عقیل شیخ حنابلة

است. أبو إسماعیل عبدالله بن محمد بن علی بن محمد بن أحمد بن علی بن جعفر بن منصور بن مت الأنصاری الهروی صاحب کتاب "ذم الکلام وأهله"، وشیخ خراسان و نسبش به صحابی

فراوانش باز می‌گردد. این موارد عبارتند از: الابتعــاث ومخاطره؛ أبو داود: حياته وسننه؛ أبو نعيم وكتابه الحلية؛ أخلاق الطبيب؛ أداب الطعام والشراب في الإسلام؛

برخی از بزرگانی که از ایشان کسب علم نموده است عبارتند از: پدرش جعفر بن علوی أبو نمی محمد بن عمر بن سلم أبوبکر بن عبدالرحمن بن شهاب‌الدین عبدالرحمن بن أحمد

هجری قمری در بصره درگذشت. معتزله محمد حنفیه حسن بصری ابن‌خلکان المسعودی، أبو الحسن على بن الحسین بن على، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم،

المستشرقین، ج ‏4، ص 166، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ هشتم، 1989م. ابن جوزی، أبو الفرج عبد‌الرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج ‏11، ص 37، بیروت،

حبشه به دنیا آمد. وی در سن ده سالگی قرآن را در یکی از مکتب خانه‌های باب السلام در شهر حرر حفظ کرد و پدرش کتاب "المقدمة الحضرمیة فی فقه السادة الشافعیة"

عبدالله‌بن‌زبیر بود و سپس از سرداران اموی گردید، با خشبیان نصیبین -که تحت فرماندهی أبو قارب یزید‌بن أبی‌‌صَخْر بودند- جنگید و آنان را شکست داد. در ادامه یاران مختار

هدایت نمی‌شود مگر اینکه از هر نیرنگ و سببی جز خدا قطع نظر کند. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص312-314، دار الکتب العلمیة، ط2003 سیر أعلام النبلاء، الذهبی،

بغض علی علیه‌السلام است: قال أبو ذر: ما کنّا نعرف المنافقین إلاّ بتکذیبهم الله ورسوله والتخلّف عن الصلوات والبغض لعلیّ بن أبی طالب. وقال أبو سعید الخدری:

آنها به کفایتی است از افکار فاسد و حرکت‌های اهل غفلت معصومند. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص232-235، دار الکتب العلمیة، ط2003 ابن الفرغانی

مسکان؛ ابو بصیر؛ ابن ابی شجرة؛ ابو اسحاق الجرجانی؛ ابو الجارود؛ ابو المغرا؛ ابو ایوب؛ ابو ایوب الخزاز؛ ابو بکر الحضرمی؛ ابو جریر؛ ابو حمزة؛ ابو زهرة؛ ابو

بن ميمون القداح؛ عبدالله مسكان؛ ابو الجارود؛ ابو الصباح؛ ابو اليسع؛ ابو ايوب؛ ابو داود المسترق؛ ابو سعيد البجلي؛ ابو مالك الجهني؛ احمد بن عمرو بن سعيد؛ احمد

الطریق الجادة فی نیل السعادة؛ عنوان التوفیق فی آداب الطریق، شرح قصیدة الشیخ أبو مدین که با این مصرع آغاز می‌شود(ما لذة العیش إلا صحبة الفقرا)؛ تاج العروس

الأولاد العنف الأسری: (أسبابه ومظاهره وآثاره وعلاجه) عضل البنات آه .. یا ولدی أبو فراس الحمدانی فی رومیاته أحمد بن علی آل الشیخ مبارک فی عیون معاصریه البناء

سن 91 سالگی به خاک سپرده شد. "السید حسن بن محمد فدعق 1309-1400هـ". مکاوی. أبو هشام, عبدالله بن صدیق (1404 هـ). الأسر الهاشمیة أعیان مکة المحمیة (PDF). جدة،

کفتارو محمد بشیر الرز. رجب دیب. رمضان دیب. عمر الصباغ. أحمد راجح. أحمد کناکری. أبو الخیر الصباغ. سعید بغدادی. غسان جبان. محمد خیر فاطمة. بسام الصباغ. محمد رجب

عبدالرحمن بن العلامة السید عبدالحی الکتانی؛ السید محمد إبراهیم عبدالباعث الکتانی؛ أبو عبدالله محمد التاودی بن الطالب بن علی بن سودة الفاسی. تدریس علوم حدیث و علم

الولوج 5 فبراير 2012 نسخة محفوظة 05 مارس 2016 علی موقع واي باك مشين. الشريف أبو محمد الحسن بن علي بن المنتصر الكتاني المنتصر الكتاني نسخة محفوظة 05 مارس 2016

الجعیثم؛ أبی محمد صالح المیان؛ أبی عبدالله علی الجمعه؛ حمود العقلا؛ محمد المرشد؛ أبو سامى. مهم‌ترین کتاب‌ها و تالیفات وی در طول سال‌های گذشته از این قرار است:

زندگی» سخنرانی کرد. هند ابوالاعلی مودودی زیارت قبور سلفیت "تعيين فضيلة الشيخ أبو بكر أحمد مفتيا لجمهورية الهند | صور". بوابة الأهرام. مؤرشف من الأصل في 5 مايو

السلار أحمد بن إبراهیم الطحان أبوالمعالی محمد بن أحمد اللبان أحمد بن رجب أبو یوسف أحمد بن الحسین الکفری الحنفی أبوالفداء إسماعیل بن کثیر صاحب التفسیر المعروف،

میان صفا و مروه، از احمد دو روایت به چشم می‌خورد. ابوحنیفه مالک بن انس امام علی(علیه‌السلام) فاطمه زهرا(سلام الله علیها) دائرة المعارف فقه مقارن، ص ۱۴۱و۱۴۲

عبارت‌اند از: ابو اسامة؛ ابو بصير؛ ابو الجارود؛ ابو جعفر الاحول؛ ابو حمزة الثمالي؛ ابو شيبة الخراساني؛ ابو صالح؛ ابو الصباح الكناني؛ ابو العباس؛ ابو القاسم؛

الحميد؛ ابن اذينة؛ ابن مسكان؛ ابو الاعز النخاس؛ ابو المغرا؛ ابو ايوب الخزاز؛ ابو بصير؛ ابو جعفر الشامي؛ ابوعبدالله الفراء؛ ابو علي الحراني؛ اسحاق بن عبدالله

فوق‌العاده خود را نسبت به سخنان علی (علیه‌السلام) اظهار می‌دارد. ایشان در همان جلد اول، این جمله معروف را از علی (علیه‌السلام) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: قیمه

برد الأکباد فی الانتصار للعلامة الصابونی من افتراء متعصبی العباد: رد بر بکر أبو زید است. إمعان النظر فی مسألتی المسح علی الخفین والجمع بین الصلاتین فی المطر

مفید او را متمایل به مذهب عثمانى دانسته که در عین حال به امیرالمؤمنین علیه‌السلام بى علاقه نبوده است. به طور کلی باید گفت، ده‌ها عبارت از بزرگ اهل حدیث سنی،

صدر در ایام ابتدایی چنان با هیبت و بزرگوار بود که یکی از معلمانش به نام «أبو براء» درباره او می‌‏گوید: «هرگاه با معلمانش سخن می‌‏گفت سر را به زیر می‌‏انداخت

با امام حسین علیه السلام جنگید و او را به شهادت رساند. به نقل از خلیفة بن خیاط نسب عمر بن سعد از این قرار است: پدرش: عمر بن سعد بن مالک بن أهیب بن عبد مناف

الطبری، أبو جعفر محمد بن جریر؛ پیشین، ج ‌5، ص 362 و با اندکی تفاوت در تعبیر الکوفى، أبو محمد أحمد بن اعثم؛ پیشین، ج ‌5، ص 40 و الدینورى، ابو حنیفه احمد

پوشاندند. مالک سفید روی و گویا بسیار خوش لباس و بلند قامت بوده است. مالک بن انس پیشوای فرقه‌ی مالکیه نقل می‌کند که نزد امام صادق‌ (علیه السلام) رفتم. حضرت‌شان

کاظم، امام رضا و امام جواد (علیهم‌السلام) و از راویان ثقه شیعه و از اصحاب اجماع است. وی امام صادق تا امام جواد (علیهم السلام) را ملاقات کرده و منابع رجالی

آیت‌الله‌العظمی خویی (ره) درباره ابو بصیر فرموده: «هرجا كه ابو بصیر، به‌صورت مطلق بیاید ـ برخلاف جایی كه ابو بصیر المكبوب و یا ابو بصیر المرادی و یا بصری و یا

ابو‌اسماعیل حماد بن ابی سلیمان یکی از شاگردان و اصحاب نامدار ایرانی امام باقر و امام جعفر صادق (علیه‌السلام) می‌باشد. ابو‌اسماعیل حماد بن ابی سلیمان از

عيينة؛ ابو اسامة؛ ابو الصباح الكناني؛ ابو الفضل؛ ابو المغرا؛ ابو ايوب؛ ابو ايوب الخزاز؛ ابو بردة بن رجاء؛ ابو بصير؛ ابو بكر الحضرمي؛ ابو حمزة؛ ابو خالد القماط؛

باقر (علیه‌السلام) و هم از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام) محسوب شده است ولی در اسانید روایات، نمونه‌ای قطعی برای روایت او از امام باقر (علیه‌السلام) دیده نمی‌شود

موإلی عنترة؛ ابن‌مسکان؛ عبداللّه بن مسکان أبو محمد؛ عبداللّه بن مسکان مولی عترة أبو محمد؛ عبداللّه بن مسکان أبو محمد مولی؛ عبداللّه بن مسکان کوفی من موالی

ابي يعفور؛ ابن عقبة؛ ابن عيينة؛ ابن فضال؛ ابو الحسن الموصلي؛ ابو المغرا؛ ابو بصير؛ ابو جرير القمي؛ ابو جميلة؛ ابو عمارة؛ احمد بن المبارك؛ احمد بن زياد؛ احمد

زمانی جزء تابع تابعین به حساب می‌آید، اما چون از برخی از صحابه از جمله انس بن مالک حدیث نقل کرده است، او را از تابعین شمرده‌اند. ابوحنیفه در نگاه بسیاری از

این مذهب شخصی به نام ابوعبدالله مالک بن انس بن مالک اصبحی حمیری است که در مدینه متولد شد و در همان شهر از دنیا رفت. مالک به دنبال درخواست منصور عباسی کتاب

ابراهيم بن محمد الاشعري؛ ابن ابي عمير؛ ابن مسكان؛ ابو‌اسحاق؛ ابو‌ايوب‌الخزاز؛ ابو‌جميلة؛ ابو‌حفص‌الجرجاني؛ ابو‌كهمس؛ احمد بن عائذ؛ احمد بن عمر‌الحلبي؛ ثعلبة

جعفر بن محمد بن مالک بن عیسی بن سابور، از راویان شیعه است. جعفر بن محمد بن مالک بن عیسی بن سابور، ابوعبدالله بزاز فزاریکوفی. از راویان شیعه و هم‏‌پیمان

عبدالرحمن، بکیر و حمران به غیر از مالک و قعنب تمامی از اجلاء و بزرگان هستند. برادر دیگر زراره، عبدالملک است که امام صادق(علیه‌السلام) قبر او را زیارت نمود و برای

قمری در سامرا درگذشت. وی که نسبت به بنی‌هاشم گرایش داشته، صراحتاً علی(علیه‌السلام) را بر عثمان برتری می‌داده است. جالب اینجاست که نماز میت بر جنازه وی بنابر

بن محمد بصری، از شاگردان امام عسکری(علیه‌السلام). ابراهیم بن محمد بن فارس، از شاگردان امام عسکری(علیه‌السلام). حمد بن منصور خزاعی. احمد بن عبدالله علوی

جعفر(علیه‌السلام) روایت نقل می‌کرده است فضاله علاوه بر این که از محضر دو امام بزرگوار بهره برد، نزد محدّثان و حافظان اخبار اهل بیت علیهم السلام نیز حضور

تغلب عمر زیادی کرد و توانست احادیثی از امام جعفر صادق (علیه‌السلام) و امام محمد باقر (علیه‌السلام) هم نقل کند. شهرت ابان در علم و دانش به حدی بود که وقتی به

روایت آمده است، وی به طور مستقیم از امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم السلام) و علاوه بر این از ابوالطفیل عامر بن واثله، حکم بن مستورد و نیز بشیر بن

پانزدهم محرم 589 ق. تولد نوزادی خانه سعدالدین ابو ابراهیم موسی بن جعفر را از شادی و نشاط آکنده ساخت. ابو ابراهیم نوزاد نیمه محرم را به یاد نیای ارجمندش

آنها حدیث توبه حضرت آدم (علیه السلام) است که در این حدیث، سبب قبولی توبه آدم (علیه السلام) سوگند به پنج تن آل عبا (علیه السلام) معرفی شده است. همچنین روایتی

باقی مانده که سلسله سند آنها به امام صادق (علیه السلام) می‌‏رسد و درباره مناقب امیرالمؤمنین (علیه السلام) وارد شده است. بشر بن سعید بن قلبویه معدل، محدث

احادیث از او در قم شنیده است. احمدبن محمدبن عیسی بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)، محدث شیعی. وی از سادات علوی است و نسب کامل او چنین است: «احمد بن محمد

از امامان معصوم (علیه‌السلام) نقل حدیث نکرده‏‌اند. ابوجعفر سقا، دانشمند و ستاره‏‌شناس شیعه در قرن چهارم. وی با امام رضا (علیه‌السلام) ملاقات داشته بنابراین

مقاله پنجم) سال وفات او را بعد از350هجری تعیین کرده است. نسب او به «مره بن مالک» معروف به «عم» از قبیله بنی‏‌تمیم می‏‌رسد و نسبت «عمی» نیز از همین‏ روی به

فضّالة بن ایوب، صالح بن عقبه، ابو مالک حضرمی و… . صاحب «معجم رجال الحدیث»، روایات منقول وی را از امامان معصوم (علیهم السلام) را به ۲۳۹ مورد می‌رساند، نقل

راویانى است که بر وثاقتش اتفاق‌نظر هست. ابو عمرو کشّى حماد را در زمره شش راوى فقیه از اصحاب امام صادق علیه‌السلام شمرده است که شیعه بر صحت روایات، تصدیق

شیوۀ مالک، به عنوان فقیهی حدیث‌گرا و هم عصر با وی، نزدیک بوده است و برای درک دقیق‌تر از جایگاه اندیشۀ فقهی او یافتن مختصات آن در مقایسه با فقه مالک از یک

محدث شیعی. احادیث فراوانی از امام رضا (علیه السلام) نقل کرده که بیشتر آنها درباره فضائل اهل‏‌بیت (علیه السلام) وارد شده است. تمیم بن عبدالله بن تمیم قرشی

الدراوردی، أبو محمّد المدنی، کان ثقة کثیر الحدیث یغلط» ابن حجر گفته است : «صدوق، کان یحدّث من کتب غیره فیخطی» نسایی، گفته است : «لیس بقوی» و قال أبو زرعة :

از او تنها یک حدیث در جوامع روایی شیعه باقی مانده که از امام صادق (علیه السلام) نقل شده و درباره آداب مسجد وارد شده است. اسماعیل بن منصور بن احمد قصار،

بن حسن بغدادی» است که در چند مورد از وی درباره فضیلت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نقل حدیث کرده است. احمد بن حسن بن سعید بن عثمان، ابوعبدالله قرشی اهوازی

برخی از روایات او هر چند درباره مناقب شهید جاوید اسلام زید بن علی (علیه‌السلام) وارد شده، اما در آن روایات به عدد امامان دوازده‏‌گانه شیعه تصریح شده است

کافی بودن ایمان قلبی هستند. هم‌چنین کتابی با عنوان زیارة الامام الرضا (علیه‌السلام) درباره فضیلت و معجزات آن امام نوشته است. ابوطیب رازی، متکلم، فقیه و محدث

نکرده است. وی از محمدبن عمران بن حجاج روایتی در فضیلت زیارت امام حسین‌ (علیه‌السلام) دارد. ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن، محدث شیعی و از اعقاب امام حسن مجتبی

هم‌چنین درباره معراج پیامبر (صلی الله علیه) و برخی مناقب امیرالمؤمنین (علیه السلام) است. جعفر بن احمد علوی رقی عریضی، محدث شیعی. در برخی از منابع حدیثی نام

«حکیم» است، پس باید فعل او از روی حکمت و بر حسب نظام اکمل باشد. . عباسیان مالک بن انس زرارة‌بن‌اعین دلائل‌ الامامة، منسوب‌ به‌ محمد بن جریرطبری‌ آملی‌،

مالکیه فرقه‌‏ای از شیعه و از پیروان مالک بن حارث بن عبد یغوث نخعی‏ معروف به مالک اشتر بودند که در سال 37 هجری قمری به شهادت رسید. او یکی از دلیران عرب

استماع مستقیم ابن شاذان از امام رضا (علیه‌السلام) دارد، امری غریب است. ابن شاذان، در زمان امام حسن عسکری (علیه‌السلام) از معتبرترین عالمان امامی خراسان به‌شمار

مشارکة الشیخ محمد الدسوقی، طبع دار السلام - القاهرة القراءات العشر الکبری، مشارکة الشیخ/ محمد الدسوقی، طبع دار السلام - القاهرة الإجازة فی القراءات، مشارکة

ابوعلی. محدث شیعه است. در منابع رجالی متهم به افراط در حق امامان شیعه (علیه‌السلام) شده است و احادیث او از اعتبار چندانی برخوردار نیست. احمد بن علی رازی، ابوالعباس

احادیث اندکی از او برجای مانده که بعضی از آن‌ها درباره فضیلت علی‌ (علیه‌السلام) وارد شده است. احمد بن حسین عطار، محدث شیعی در اواخر قرن چهارم هجری. از

مجموعه روایاتی است که درباره امامت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و برتری آن حضرت بر سایر اهل‏‌بیت (علیه السلام) وارد شده است. هم‌چنین مدتی در بغداد اقامت داشت و

هستند که از موالی‌ کوفه و جزء اصحاب امام جعفر‌صادق (علیه السلام) و امام موسی کاظم (علیه السلام) بوده است. ابومحمد (یا ابوالحکم) هشام‌بن‌سالم جوالیقی کوفی

الله علیه و آله و سلم) و از یاران نزدیک علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) و امام حسن (علیه‌السلام) بود. نسب او به عبید الله بن عازب برادر براء بن عازب انصاری

کاظم‌ (علیه‌السلام) است. احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر، سید ابوجعفر علوی حیری. محدث شیعی. از اعقاب امام موسی کاظم‌ (علیه‌السلام). وی در اواخر

علیه) بود و با صراحت و شجاعت، فضائل امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و مناقب ائمه معصومین (علیه‌السلام) را شرح داده، مطاعن و مثالب بنی‏‌عباس را برشمرده است. وی

احمد بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن جامع بن مالک حمیری قمی، محدث شیعی. پدرش عبدالله بن جعفر حمیری (م. ب.297ق) از راویان بزرگ شیعه و کاتب امام عصر (احمد

عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع قمی حِمیَری، یکی از محدثین شیعه محسوب می‌شود. جعفر بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع قمی حمیری، محدث شیعی

تدوین شد. در این زمان شاگردان امام هادی (علیه‌السلام)، امام حسن عسکری (علیه‌السلام) و امام رضا (علیه‌السلام) هنوز زنده بودند. اما از آنها جز کتاب‌ها و جزوه‌های

برق شمشیر اوست. هرگاه ابر بر ایشان سایه افکند، خطاب به آن کرده می‌گویند: السلام علیک یا أبا‌الحسن. او خدایی است در صورت انسان. هیچ ازدواجی شکل نمی‌گیرد،

از طرف پدر با پنج واسطه به امام موسی کاظم(علیه‌السلام) متصل و از جانب مادر نیز به امام سجاد(علیه‌السلام) منسوب بود. سید رضی از شاگردان شیخ مفید است. صاحب

بن ادریس بن احمد اشعری قمی، از فقهاء امامیه و از اصحاب امام عسگری‌ (علیه‌السلام). در منابع رجالی از او به‌عنوان «ثقه»، «کثیرالحدیث» و «صحیح الروایه» تجلیل

سالمیه‏ فرقه‏‌ای از متکلمان صوفیه هستند که از نظر فقهی پیرو مالک بن انس بودند. این مذهب در قرن سوم و چهارم هجری بین عده‌‏ای از مالکیان در بصره رواج داشت

رضا (علیه السلام) در طوس دیدار داشته است. عموی او «دعبل بن علی خزاعی» از شاعران مشهور اهل‏‌بیت (علیه السلام) و از اصحاب ویژه امام رضا (علیه السلام) است که

جون حسنی، عالم، جنگ‌جو و امیر شجاع مکه و از نوادگان امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) است. آشکارا تشیع را در آن‌جا رواج داد و از نخستین علویان «بنی جون» است

جعفر بن حسن مثنی بن حسن، از نوادگان امام حسن علیه‌السلام و از محدثان معتبر شیعه است. وی را «کثیرالسماع» و کثیر الروایه» و «محدث» لقب داده‏‌اند. وی علاوه

عبیدالله اعرج از کسانی است که امام جواد (علیه‌السلام) در 220هجری برای وصیت به پسرش امام هادی (علیه‌السلام)، او را شاهد گرفت. پدرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم

برخاسته است. جد او ابوعلی حکم بن أیمن از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام) و امام کاظم (علیه‌السلام) و از اساتید محمد بن ابی عمی (م217ق) بوده است. برخی از نوادگان

آن، پرسش مأمون (حکومت: 198تا 218ق) از امام رضا (علیه السلام) درباره فلسفه قیام زید بن علی (علیه السلام) می‏‌باشد. از استادان دیگر او کسی را نمی‌‏شناسیم. از

است اما با دیدن کرامتی از امام هشتم (علیه السلام)، به امامت آن حضرت ایمان آورد و جزء اصحاب امام رضا (علیه السلام) درآمد. از شاگردان او تنها محمد بن بابویه

احادیث نیز در باره فضیلت امام رضا (علیه‌السلام) نقل شده است. در بعضی از روایات او آمده است که امام رضا (علیه‌السلام) به «ابی نصر بزنطی» فرمود: «به شیعیان

نام او را در شمار کسانی ذکر کرده است که بطور مستقیم از امامان معصوم (علیه‌السلام) نقل حدیث ننموده‏‌اند. از او حدیثی در منابع شیعه برجای نمانده است از این‏

و برادرزاده اسماعیل نوبختی صاحب کتاب فص الیاقوت. وی با امام عسگری (علیه السلام) دیدار داشت، و در زمان وفات آن حضرت در260 هجری، امام زمان (عجل الله فرجه

امام رضا (علیه‌السلام) و از راویان ثقه شیعه و از اصحاب اجماع است. وی امام صادق (علیه‌السلام) را ملاقات کرده ولی تنها از امام کاظم (علیه‌السلام) و امام رضا

علم بوده‌است. برخی با استناد به بسیاری روایت‌هایش از خاندان اهل‌بیت (علیه السلام) و علی بن ابی طالب خواندند وی را علوی خوانده‌اند. راغب اصفهانی ادیب، لغوی،

شیخ طوسی وی را از جمله راویانی قرار داده که به ‏طور مستقیم از ائمه (علیه السلام) روایت نکرده است. شیخ مفید درکتاب «الاختصاص» احادیث زیادی از او نقل‌ کرده

مقلاص کسی است‌که مورد نفرین امام صادق (علیه السلام) قرار گرفت. واقفیه امام صادق (علیه السلام) امام کاظم (علیه السلام) رجال نجاشی، ص 92 شماره 229؛ الغیبه، نعمانی،

بن نوح (م. ح255ق) است که خود از نمایندگان امام هادی علیه‌السلام (م254ق) و امام عسکری علیه‌السلام (م260ق) بوده است. بنابراین وی در زمان اخذ روایت از ایوب

اهل‌بیت (علیهم‌السلام) است که در دل‌ همۀ مسلمانان وجود دارد. من همیشه به برادران شیعه می‌گویم که اگر شما پرچم اظهار محبت به اهل‌بیت (علیهم‌السلام) را بلند کرده‌اید،

الصالحین؛ نفحات الاعجاز؛ رساله در خلافت؛ قصیده در مدح امیرالمؤمنین ‌علیه‌السلام؛ رساله در لباس مشکوک؛ منتخب الرسائل؛ تلخیص المنتخب؛ تعلیقه المنهج لاحکام

شنیده‏‌اند. وی در حدیثی، اندوه امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نسبت به قتل محمدبن حنفیه (فرماندار مصر) و جانشینی «مالک اشتر» را گزارش کرده است. از شاگردان او غیر از

همین شهر بوده است. از معاصران و هم‌بحثان او «علی بن احمد بن حاتم» و «جعفر بن مالک فزاری» هستند که با هم نزد «عباد بن یعقوب» در کوفه به فراگیری حدیث اشتغال

امیرالمومنین علی (علیه السلام) بود. بهره‌ها و زیدیه وجز اینها كه علاوه بر اعتقاد به رسالت پیامبر ، ولایت امیر الومنین (علیه السلام) را قبول دارند ، از بیت

احمد بن مابنداذ، احمد بن ادریس قمی، ابوجعفر ابن‌رستم نحوی، جعفر بن محمد بن مالک فزاری، حسن بن محمد بن جمهور عمی، حمید بن زیاد کوفی، عبدالله بن جعفر حمیری

به هرحال روایت مستقیم و غیرمستقیم ابومخنف از کسانی چون جابر بن یزید جعفیو مالک بن اعین جُهَنیو ابوخالد کابلیو ابوالجارودکه در تشیع دارای اندیشه‌های خاص

ائمه معصومین‌ (علیه‌السلام) بهره گرفته شده است. از کتاب‌های دیگر او «بیان الدین فی الاصول»، «ابطال القیاس» و «زیاره الرضا (علیه‌السلام)» هستند. شیعه شیخ

ضبعی» که از اصحاب امام صادق (علیه السلام) بود، مشترک است. هم‌چنین وی غیر از «جعفر بن سلیمان» از اصحاب امام کاظم (علیه السلام)، و نیز غیر از شخصی به همین نام

نجاشی کتاب‌‏های «الرد علی الغلاه»، «نفی السهو عن النبی» و «عدد الائمه (علیه السلام)» از تألیفات اوست. شیخ کلینی، محمد بن همام اسکافی، محمد بن شعیب بن احمد

خاندانی که از وابستگان اهل‏‌بیت پیامبر (علیه‌السلام) به شمار می‏‌آمد و نسب خود را به امام علی بن الحسین (علیه‌السلام) می‏‌رساند. از علما و فقهای نامدار شیعه

تنها یک روایت از او نقل شده است که درباره یکی از معجزات علی بن موسی (علیه السلام) هنگامی که در نیشابور اقامت داشتند، می‌‏باشد. وی در این روایت از ابواحمد

«منتجب الدین بن بابویه»(م585ق) در کتاب چهل حدیث، درباره فضیلت علی (علیه‌السلام) نقل کرده و وی در سند این روایت قرار دارد و در این حدیث تصریح شده که وی

که در کتاب خود «ما نزل من القرآن فی اهل‌بیت (علیه السلام)» از او احادیثی در فضایل اهل‏‌بیت‌ (علیه السلام) نقل می‏‌کند. چنان‌که تلعکبری نیز که مقیم بغداد

عبدالقیس بود در حالی‌که در منابع دیگر او را ابو‌منصور عجلی خوانده‌اند. با توجه به این گزارش‌ها ثابت می‌شود که ابو‌منصور از موالی نبوده، بلکه عرب بادیه نشین

لنکرانی. معرفی مرکز فقهی ائمه اطهار(علیهم‌السلام) و اهداف آن، پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز فقهی ائمه اطهار(علیه‌السلام). زندگی‌نامه آیت‌الله فاضل لنکرانی، پایگاه

عن الحسن و الحسین(علیه السلام) ، من روی عن زیدبن علی، الرجال، الجهر ببسم الله، اخبار یحیی بن حسین بن زید صلح الحسن(علیه السلام). در سال 249هجری در کوفه

فاصله را یک «نوء» می‏‌نامند) نو شته است.وی آثار بسیاری در مدح اهل‏بیت (علیه‌السلام) و وقایعی که بر این خاندان گذشت، از خود بر جای گذاشته است. دو کتاب او به

است. در اشعار او نیز سروده‏‌های زیادی در مدح امیرالمؤمنین(علیه السلام) و اهل‏‌بیت(علیه السلام) به چشم می‌‏خورد که در آنها به جانشینی امام علی بعد از پیامبر

حر در سال 1073 ق، برای زیارت ائمه معصوم(علیه‌السلام) به عراق رفت و از آنجا برای زیارت امام رضا(علیه‌السلام) عازم مشهد مقدس گشت و در آنجا ساکن شد. در سال‌های

بر احیای احادیث پای می‌فشرد و توانش را در خدمت نشر گفته‌های اهل‌بیت (علیه‌السلام) بذل نمود. روضه المتقین از جمله آثار ارزشمند اوست. محمد تقی در سال 1003

شهادت داده‌اند. وی معاصر امام رضا (علیه‌السلام)، امام جواد (علیه‌السلام) و مدت کمی از امامت امام هادی (علیه‌السلام) بوده و از اصحاب اجماع شمرده می‌شود. حسن

یافت. او که نزدیک به عصر معصومان می‌زیست، با جمع‌آوری روایات اهل‌بیت(علیه السلام) و تألیف آنها در کتاب‌های ارزنده بسیار، خدمات کم‌نظیری به اسلام و تشیع نمود

می‌شود و خطاب به او می‌گوید: السلام علیک یا بنت رسول اللّه، یعنی ای دختر پیامبر بر تو درود باد.بعد از آن که امام صادق ‌علیه‌السلام او را به دلیل اعتقادات باطلش

بابطال الباطل فی مغیث الخلق، ویلیه: اقوم المسالک فی روایة مالک عن ابی حنیفة وروایة ابی حنیفة عن مالک. التحریر الوجیز فیما یبتغیه المستجیز. الترحیب بنقد التانیب

عباس اشتیاق وصف ناپذیری به شناخت راویان و محدثان و نقل اخبار اهل‌بیت (علیه‌السلام) داشت، شیفته حاج میرزا حسین نوری (متوفای 1320ق) گشت و در درس او شرکت جست

وی‌ از تیره «بنی‌نهشل» از طائفه «بنی‌تمیم» است و نسب او به «نهشل بن دارم بن مالک بن حنظله تمیمی» می‏‌رسد. قبیله بنی‌‏تمیم شاخه‏‌های متعددی هستند و بخشی از

شریکیه معتقدند، همان‌گونه که حضرت موسی (علیه‌السلام) با برادرش هارون در نبوت شریک بود، علی‌بن‌ ابی‌طالب (علیه‌السلام) نیز با حضرت محمد (صلی‌الله علیه وآله و

۱۳۶۶/۹ بهمن ماه ۱۳۲۵ش درگذشت و سید جمال گلپایگانی بر وی نماز خواند و در وادی السلام، نزدیک مقام صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه) در کنار پدرش به خاک سپرده

عبدالله» به چشم می‏‌خورد که از اصحاب امام جواد (علیه‌السلام) است. محدث حدیث امام جواد (علیه‌السلام) رجال طوسی، ص412 شماره 5967؛ طرائف المقال، ج1ص156 شماره

پیامبر را در محمد بن حنفیه متجلی می‏‌دانند) بود که در زمان امام باقر (علیه‌السلام) زندگی می‏‌کرد و یارانی در مدینه و کوفه گرد آورد و پس از آن مورد لعن آن

وحدت اسلامی در نگاه اهل‌بیت(ع). ر. ک: کتاب وحدت اسلامی در نگاه اهل‌بیت(علیه‌السلام)؛ نوشتۀ حسین الراضی، ترجمۀ حجت‌الله فسنقری.

تفسیر آیات قرآنی، از احادیثی که در مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و سایر اهل‏‌بیت (علیه‌السلام) وارد شده، بهره گرفته شده است. کنزالفوائد، کراجکی، صفحات

نسبت به تشیع او تردید کرد زیرا وی روایت‏‌گر احادیثی در فضیلت اهل‏‌بیت (علیه السلام) و ناقل برخی از خطبه‌‏های نهج‏‌البلاغه است. وی هم‌چنین روایتی در مذمت خلیفه

آن به فضیلت اهل‏‌بیت (علیه السلام) به ویژه امام حسن و امام حسین اشاره شده و در انتهای حدیث، نهمین فرزند امام حسین(علیه السلام)، مهدی آخرالزمان معرفی شده

نیمه اول قرن چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) است. ولادت او در دست نیست. وفات او حدود 330هجری در طبرستان روی داده است

«محمد بن همام اسکافی»(م336ق) روایاتی از پدرش در فضیلت علی‏‌بن ابی‌طالب (علیه السلام) و فاطمه زهراء (سلام الله علیها) نقل کرده است. وی در کوفه پس از طی تحصیلات

مشهوری در مسیر نیشابور به سوی مرو. اما وی از نوادگان امام موسی کاظم (علیه السلام) است و علوی‌ بودن بودن او گواه آن است‌که وی در کوفه سکونت داشته و ارتباطی

از او باقی مانده است. مضمون این حدیث خطبه‌‏ای است که امیرالمؤمنین (علیه السلام) بر بالای منبر کوفه ایراد کرده و بر امامت امامان دوازده‏‌گانه شیعه تصریح

کتاب «فقه الرضا (ع)» را از امام هشتم (علیه‌السلام) نمی‌دانست و معتقد بود که اگر مطالب آن از حضرت رضا (علیه‌السلام) بود آن را افراد متعددی نقل می‌کردند و فقط

به‌ شکل مساوی در تمام اموال دنیا سهم دارند و شریک‌ند، زیرا حضرت‌آدم ‌علیه‌السلام وقتی از دنیا رفت، تمام جهان را میراث فرزندانش کرد. بنابراین، روا نیست کسی

معصومین(علیه السلام) و تبلیغ فضیلت‌های امامان شیعه(علیه السلام) از خدمات این خاندان است. تجدید بنای مرقد مطهر حضرت علی(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) و نیز

این حدیث از راویان متعددی مثل: امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام)؛ أنس بن مالک؛ عبدالله بن العباس؛ أبو سعید الخدری؛ سفینة خادم رسول‌خدا (صلی‌الله‌ علیه‌ و‌آله‌

همدانی) جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی) جعفریه (پیروان فقهی امام صادق علیه السلام) جلالیه جلامده جمهوریه جنابیه جناحیه جنبلاطیه جندیه جهریه جهمیه جهینیه جواربیه

سیاسی اسلام) این کتاب ترجمه و تفسیر فرمان مبارک حضرت امیر المؤمنین(علیه‌السلام) به مالک اشتر است. بررسی و نقد کتاب (سرگذشت اندیشه‌ها) که مهمترین کتاب آلفرد

کرد و در همان‌جا نیز در سن ۷۸ سالگی در گذشت. امام باقر (علیه‌السلام) امام صادق(علیه‌السلام) شیخ مفید شیخ صدوق قاموس الرجال، علامه شوشتری، جامعه مدرسین قم،

قتیبه در بغداد از اسحاق بن راهویه سماع حدیث داشت و علوم لغت و زبان را از ابو حاتم سجستانی فرا گرفت. از شاگردان وی می‌توان به فرزندش قاضی أحمد بن عبدالله،

آثار وی درباره امام حسین علیه‌السلام: حماسه حسینی مقصد حسین بن علی (سید الشهدا) فلسفه عزاداری فلسفه تحریک کربلا حسین علیه السلام چراغ هدایت پیغام عاشورہ حرارت

ظاهرا وی غیر از ابو‌حمزه خارجی مختار‌بن‌عوف ازدی است، که به نام ابو‌حمزه اباضی شناخته می‌شود. اما ابو‌حمزه مختار‌بن‌عوف بن‌سلیمان‌بن‌مالک (درگذشته در سال

(علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) و سلمان. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 230 ابو عبدالله

را مدح‌ پیغمبر (صلی الله علیه) و علی‌ (علیه‌السلام)، فتح‌ خیبر، فتح‌ مکه ‌ و شهادت‌ امام‌ حسین‌ علیه السلام تشکیل‌ می‌دهد. این‌ کتاب‌ بارها چاپ‌ شده‌ است‌

طباطبایی قمی است و بنابراین از سوی مادر طباطبائی بوده و نسبش به امام حسن(علیه‌السلام) می‌ رسد. او دوران کودکی و نوجوانی را تحت تربیت پدرش گذراند و مقدمات و ادبیات

شیعه و اهل‌سنت دیده می‌شود که برخی از آنها دلالت بر فضیلت آل ابی‌طالب (علیه السلام) و مذمت بنی‌امیه دارد. در حدیثی از منابع سنی‌ها از او نقل شده که پیامبر

طریقت‌های تصوف است و از آن جایی که پیروان تصوف در جهان اهل‌سنت به اهل‌بیت (علیهم‌السلام) محبت دارند؛ بنابراین هر کسی در اهل‌سنت صوفی باشد، ضد وهابیت است. پدر آقای

او مرجعیت را به عهده گرفت. وی امام نماز جماعت در صحن حرم امام حسین (علیه‌السلام) بود. او در اصفهان، نجف و سامرا از استادانی مانند محمدباقر نجفی و مهدی کاشف‌الغطاء

هستند. احکام شرعیه ایشان نافذ و مطاع و تسلیم حقوق شرعیه و سهم امام علیه‌السلام خدمتشان محتاج به استیذان نیست و تأیید دین مبین و تقویت شریعت حضرت سیدالمرسلین

الثنا- نائل شدم. در آن لیله مبارکه قبل از آنکه به‌حضور باهرُالنور امام- علیه‌السلام- مشرف شوم مرا به مسجدی بردند که در آن مزار حبیبی از احبّاءاللّه بود و به

نشینی حضرت علی ی (‌علیه‌السلام) وتأمّل در قرآن وتفکّر در مفاهیم بلند والای آن ودر جوش وخروش وعزم ورزمش سرود سرخ شهادت حسین (‌علیه‌السلام) و در فریادش جهاد ابوذر

ولید قمی» و «ابوسعید عبدان بن فضل» بهره برده است و مناظرات امام رضا (علیه السلام) با اهل ادیان در حضور خلیفه مأمون عباسی را گزارش کرده است. شیخ صدوق روایات

قم پرورش یافت. جد او «ابواسحاق ابراهیم بن هاشم» از اصحاب امام رضا (علیه‌السلام) است و اصالتاً اهل کوفه بود اما از آنجا به قم آمد و نخستین کس بود که احادیث

سلیمان غازی قزوینی» به انجام رساند. داود بن سلیمان، از اصحاب امام رضا (علیه السلام) است که وی به واسطه او از امام رضا نقل حدیث می‏‌کند. به گفته رافعی در التدوین،

در بر دارد. این مجموعه برمزار حضرت فاطمه (علیها السلام)، دخت امام موسی کاظم و خواهر امام رضا علیهما السلام ملقب به معصومه بنا گردیده است. آنچه از محتوای

فرموده مولای متقیان علی(علیه‌السلام) بود که فرمودند: «آن گاه که آگاهی زیاد گردد، ادب افزون شود». در حرم عسکریین علیهما السلام تزئینات و اصلاحاتی صورت گرفت

تاریخ خود پس از نقل حدیثی از او که دلالت بر فضیلت علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) دارد، گزارش تضعیف شخصیت او را از ابوزرعه آورده و بدین‌وسیله صحت حدیث مذکور

در پاورقی آمده است. محتوای احادیث او در‌باره فضیلت علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)، موضوع مهدویت و معرفی تعداد امامان شیعه است. از او اثر تألیفی معرفی نشده

مستقیم از وی نقل می‌‏شود. از تألیفات او تنها کتاب «ایمان ابی طالب (علیه السلام)» معرفی شده است. نجاشی علویان شیخ مفید شیخ طوسی رجال نجاشی، ص87 شماره 210؛

کسب درآمد می‌‏کرده است. شاید زمانی که وی به فراگیری معارف اهل‌‏بیت‌ (علیه‌السلام) روی آورد این شغل را همچنان حفظ کرده بود و به همین سبب در منابع حدیثی از

شهدای آتش‌نشان ایراد خطبۀ نمازجمعه زیارت امام رضا (علیه‌السلام) غبارروبی مزار علی بن باقر (علیه‌السلام) مشهد اردهال در حال عبادت اقامۀ نماز بر پیکر آیت‌الله

که در زمان رحلت جعفر بن محمد (صادق‌) کمی بزرگ‌تر از امام موسی کاظم (علیه‌السلام) بود، به همراهی مبارک، غلام اسماعیل بن جعفر و مربّی محمد بن اسماعیل، طرح

ماصریه‏ پیروان ابو‌بشر عمر بن قیس بن ابى‌مسلم عجلى ماصرى بودند. ماصریه در اصل از مرجئه عراق به شمار می‌رفتند و ابو‌حنیفه و هم‌فکران وی از این فرقه بودند

سیاستگذاری ادیان. عضو هیئت‌امنای دانشگاه باقرالعلوم (علیه السلام). دانشگاه باقرالعلوم (علیه السلام). عضو شورای‌عالی انقلاب فرهنگی. عضو هیئت‌موسس دانشگاه آزاد

است. برخی از آثار وی عبارتند از: دلیل الطلاب؛ تنویر الحوالک علی ألفیة ابن مالک فی مجلد واحد؛ إفادة القارئ والسامع علی الدرر اللوامع فی مقرأ نافع؛ لباب النقول

امام‌حسن‌عسکری علیه‌السلام اند. وی با وجود زندگی کوتاه، دارای فرزندان بسیاری شد. آنها به‌سبب‌ انتساب‌شان‌ به‌ امام‌‌رضا‌ علیه‌السلام‌ به‌ بَنُوالرِّضی‌

شاگردان ویژه محمدبن مسعود عیاشی بود. زمان تولد و وفات او روشن نیست اما چون با ابو‌عمرو کشی معاصر و هم‏ بحث بود، گمان می‌‏رود که زمان وفات او در همین حدود بوده

ساکن نجف در اوایل قرن سیزدهم بود. نسب وی به ابراهیم (فرمانده سپاه مختار) پسر مالک اشتر نخعی (فرمانده سپاه امام علی) می‌رسد. از مهم‌ترین آثار کاشف‌الغطاء کتاب

اَحمد بن مُحمّد طَبَری از علمای علم نحو بغداد در قرن چهارم قمری بود. او نزد ابو منذر، نُصَیر بن یوسف و هاشم‌ بن عبدالعزیز شاگردی کرد. در علوم حدیث و قرائت

شحامیه‏ پیروان ابو یعقوب شحام هستند که استاد ابوعلی جبائی بود. این فرقه از فرقه‌های منشعب شده از فرقه خوارج و به نقلی معتزله بودند. موسس و رهبر فرقه ابویعقوب

پیروان اهل حدیث بود و از ثقات آن طایفه به شمار می‌‏رفت. بعضی او را برتر از مالک بن انس دانسته‌اند. ابن‌ندیم از بعضی از مؤلفات او یاد کرده که از جمله آنها

علی (علیه‌السلام) شباهت بسیاری وجود داشت که دو ذباب با یکدیگر دارند، جبرائیل در ابلاغ وحی دچار اشتباه شده به‌جای آنکه وحی را بهعلی (علیه‌السلام) برساند به

تقی الدین احمد بن عبد الحلیم بن عبد السلام النمیری الحرانی معروف به ابن تیمیه، از علمای اهل‌‎سنت و بنیان‌گذار اندیشه سلفیت و وهابیت است. شناخت عقاید وهابیون

حال نمی‌توان ارادت و معرفت وی به امام علی (علیه السلام) را انکار کرد. وی در مورد امام علی (علیه السلام)، منزلت و مقام والای وی را نزد پیامبر متذکر شده

و حشویه. نظر به اینکه او از برخی امامان شیعه و فرزندانشان با جمله (علیه‌السلام) یاد کرده و اهل‌بیت پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم) را همچون فردی شیعی

علی‌بن‌أبی‌طالب ‌علیه‌السلام است، منسوب می‌کنند. فرقه نصیریه به چهار طایفه تقسیم می‌شوند: 1. حیدریه که منسوب به حیدر لقب حضرت‌علی ‌علیه‌السلام است. 2.شمالیه که

رضا (علیه‌السلام) بوده و در کارنامه سیاسی و مسئولیت های اجرایی وی، عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، ریاست حوزه علمیه امام رضا (علیه‌السلام) تهران، عضو

منابع حدیثی تنها یک حدیث از او باقی‌مانده که درباره فضیلت اهل‏بیت (علیه السلام) به ‏ویژه امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) است و در انتهای حدیث یادشده،

رباط»، «علی بن رباط» و «یونس بن رباط» هستند که همگی از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام) بوده‌اند. آنها فرزندان و نوه‌های بسیاری داشتند که به «بنی رباط» شهرت یافتند

داشت از شاگردان او بوده و روایتی از او درباره همراهی علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) با رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در زمان غیبتش، نقل کرده است. درباره

گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینه‏‌السلام (بغداد) نزد او حدیث شنیده است. در این‌که وی اهل کجاست سخن قاطعی نمی‏‌توان

صفات اوست و در انتهای این حدیث، به ولایت و جانشینی علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) بعد از پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) تصریح شده است. وی این حدیث

نیمه دوم قرن سوم هجری روی داده است زیرا وی بعد از عصر امامان معصوم‌ (علیه‌السلام) می‏‌زیسته و از آنان به‏ طور مستقیم روایت ندارد. وفات او نیز بعد از 328هجری

به شمار آمد. وی از جمله کسانی است که در برابر توقیع لعن امام عسکری (علیه السلام) که در‌باره فضل بن شاذان جعل کرده بودند، به شدت دفاع کرد و توقیع مذکور را

اطلاع کافی ندارید که انتخاب نام شیعه برای پیروان و علاقه‌مندان علی (علیه السلام) از سوی پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بوده است و از همان زمان رواج داشته،

می‌گویند که اعتقاد به اولوهیت امام علی (علیه‌السلام) و سایر ائمه (علیه‌السلام) از جمله امام صادق (علیه‌السلام) پیدا کردند و یا قائل به نبوت آنها شدند. یا

بن أبی‌طالب (علیه السلام) منتقل شد و از کالبد علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) به کالبد امام حسن و امام حسین و دیگر امامان علیهم‌السلام راه یافت. طیاریه همچنین

امام باقر (علیه‌السلام) اعتقاد دارند. آنها معتقدند که رشتۀ امامت از امام علی (علیه‌السلام) به یکی از نوادگانش یعنی حضرت امام باقر (علیه‌السلام) کشیده شده که

هم عصر خود را تایید و توجیه می‌کرد. و نیز گفته است: اهل بیت پیامبر(علیم السلام) مزیت ویژه‌ای بر سایرین دارند به گونه‌ای که نمی‌شود کسی را با آنها مقایسه

مدارس علمیه تهران از جمله مدرسه مجد، مدرسه امیرالمومنین ‌علیه‌السلام، مدرسه امام حسین ‌علیه‌السلام و و مدرسه مروی به تدریس سطوح عالی حوزه همچون رسائل و مکاسب،

یعنی ما فرزندان خدا و دوستان او هستیم. بنا بر قول کشّی، امام صادق (علیه السلام)، سری‌اقصم، ابوالخطاب و بزیع را دروغ‌گو دانسته و گفته است: شیطان خود را

فراگرفتن منطق و ریاضیات پرداخت. استاد وی در علم ریاضیات "ابو عبدالله ناتلی" بود. پس از آن نزد "ابو سهیل مسیحی" به یادگیری طبیعیات و مابعدالطبیعه و علم طب

ترجمۀ و بازنویسی مفاتیح‌الجنان؛ شرح دعای کمیل. چاپ جدید؛ اهل بیت (علیهم‌السلام) عرشیان فرش نشین. ؛ معاشرت؛ جلوه‌های رحمت الهی؛ فرهنگ مهرورزی؛ عبرت آموز؛

فرد خود که توسعه جامع نگاه علمی دو اندیشمند بزرگ اسلامی یعنی محمد اقبال و مالک بن نبی است متمایز می‌شود . جودت سعید تحصیلات ابتدایی خود را در شهر قنیطره

که از صاحب باقى مانده و شور و شوق او به ولایت و دوستى ائمه معصومین(علیه السلام) بهترین شاهد بر تشیع این شخصیت بزرگ است. هنگامى که صاحب به مقام وزارت رسید

خابطیه معتقدند که خداوند تدبیر کار جهان را در اختیار عیسی‌بن‌مریم ‌علیه‌السلام قرار داد و آن‌حضرت، دومین آفریدگار جهان است. معتقدند که مسیح بنابر اصل تبنّی

پیامبر احاله شد و قتال با منافقان بر عهدۀ علی (علیه‌السلام) قرار گرفت. اسحاقیه از حضرت علی (علیه‌السلام) روایتی نقل می‌کنند که می‌فرمود: «ما سایه‌هایی بودیم

معرض از بین رفتن بود. معتقد بودند که هر کسی از فرزندان حسن (علیه السلام) و حسین (علیه‌السلام ) شمشیر برکشد و دانا و عاقل و پرهیزگار باشد، او امام است. صالحیه

فرقه زیدیه که از قائلین به امامت علی ‌علیه‌السلام، حسن ‌علیه‌السلام، حسین ‌علیه‌السلام، و زید‌بن علی (‌علیه‌السلام) هستند، معرفی شده است. نام بقیه فرقه‌ها

و سرانجام بعد از تشرف به آستان قدس رضوی و توسل به عنایات امام هشتم(علیه‌السلام) خداوند به او فرزند ذکوری لطف فرمود که نام او را محمدرضا نهاد. متأسفانه

مسند ابی بکر الصدیق، مسند صفوان بن عسّال. کتاب اطراف الموطأ، جزء فیه احادیث مالک بن انس عوالی، امالی الجوهری، فوائد ابی القاسم النرسی، الفوائدالمنتخبه الصحاح

جز در امیر مؤمنان علی (ع) و امامان بعد از او ظاهر نشود و حضرت علی ‌علیه‌السلام پیامبران را فرستاده است. همچنین معتقد بودند که امام به روح‌القدس تأیید می‌‏گردد

می‌کند. این فرقه با آل‌رسول (اهل‌بیت علیهم‌السلام) دشمنی دارند و به‌خصوص می‌گویند که حضرت علی ‌علیه‌السلام بعد از پیامبر صلوات‌الله‌علیه از خط دین خارج

که رعد آسمان، صدای حضرت علی ‌علیه‌السلام است و برق آسمان، تازیانه اوست. پس هنگام شنیدن صدای رعد بگویید: علیک‌السلام یا امیر‌المؤمنین. مشکور محمد جواد،

مبحث ارث، نحو و ادبیات عرب بود. او بر کرسی امام مالک در مسجد سنت رباط می‌نشیند و شرح بر کتاب «موطأ الإمام مالك» را در روز جمعه هر هفته بیان می‌کند و همچنین

شاخه‌ای از فرقه غلاة هستند و معتقدند که قرار بود جبرئیل بر حضرت علی (علیه السلام) مبعوث شود و فرمان رسالت را به‌دست او بسپارد، اما در ماموریت خود دچار اشتباه

اهل‌حدیث و فقها. ویژگی‌های زندگی فقیه حدیث امام مالک بن انس. مقدمه‌ای کوتاه بر معرفی عقاید امام فقه و حدیث مالک بن انس (رضی الله عنه). فقهای مکتب مالکی. حکمت

وقتش را وقف مطالعه کتبی نظیر صحیح بخاری، حاشیه الدسوقی، تفسیر بیضاوی و موطا مالک کرده بود. او به قدری در این سال‌ها علم کسب کرده بود که علمای بزرگی نظیر احمد

گروه پس از امامت امام علی (‌علیه‌السلام) و امام حسن (‌علیه‌السلام)، حسن مثنی را بنابر وصیت امام حسن مجتبی (‌علیه‌السلام) امام می‌دانستند و او را ضامن آل

رجعت امام جعفر صادق (علیه السلام) معتقد بودند. به این فرقه، «جعفریه واقفه» نیز می‌گویند، زیرا در امامت حضرت‌صادق (علیه السلام) توقف کردند و قائل به رجعت

است نزد موسی علیهما‌السلام مگر آنکه دیگر بعد از من پیامبری وجود ندارد. بنابراین، پیامبر صلوات الله علیه نیز با حضرت علی ‌علیه‌السلام چنان باشند که هارون

تربیت و طی مراحل سیر و سلوک، به فراگیری علوم دینی از مکتب اهل بیت علیهم‌السلام و تحصیلات حوزوی پرداخت و از محضر علما و بزرگان زمان خویش بهره‌مند گردید

زیرا وی در مکه اقامت داشت به همین دلیل با اینکه احادیث زیادی از ائمه (علیه السلام) در عراق شنیده، روایات اندکی از او در منابع به چشم می‌‏خورد. وی برای کسب

و مذهبی پرورش یافت زیرا پدر و جد او از راویان حدیث و از اصحاب ائمه (علیه السلام) بودند. وی در کوفه نزد پدرش «محمد بن عمار» (از اصحاب علی بن حسن بن فضال،

داده‌‏اند. وی در سال‏‌های جوانی، شیعه امامی بود و برای جستجوی امام (علیه‌السلام)، با کاروان حج، از خراسان عازم عراق گردید و هشت سال در آنجا اقامت گزید.

به دنیا آمد. به گفته یاقوت حموی: «قبر عبدالله بن علی بن ابی طالب (علِیه السلام)، در میسان قرار دارد و مردم آن تماماً شیعه هستند». وی از آنجا به بصره آمد

هستند که با هم نزد «عیسی بن مهران» روایاتی در فضیلت علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) شنیده‏‌اند. و شاید عدم اعتناء شایسته به احادیث او ناشی از ضعف اعتقادی همین

تردید نمود زیرا برخی از روایت‏‌های او در‌باره فضیلت علی بن ابیطالب (علیه السلام) است که نخستین بار در کتاب امالی پسر شیخ طوسی وارد شده است. محمد بن عبدالله

در کاظمین کنار مرقد مطهر دو امام شیعیان(و نزدیک محمد بن علی (جواد) (علیه‌السلام) ) به خاک سپرده شد. هم‌چنین قبر شاگرد نامدارش «شیخ مفید» نیز در همان‌جاست

اسرار شب معراج است که پیامبر اکرم(صل الله علیه وسلم) آن را برای علی(علیه السلام) بازگو نموده است. درباره تشیع او اگرچه سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت، اما در عصر

افطسیه از پیروان حسین‌بن‌حسن بن‌علی بن‌علی بن‌حسین بن‌علی (علیه‌السّلام) مشهور به افطس بودند که بر ضد بنی‌عباس در زمان مامون عباسی قیام کردند. افطس در

دیگر شمالیه «شمسیه» است. این فرقه معتقدند که حضرت علی‌بن‌أبی‌طالب (علیه السلام) در آسمان و مکانش در آفتاب است و آفتاب همان محمد (صلی الله علیه و آله و

شاگردان فراوانی هم تربیت کرده است؛ برخی از آنها عبارتند از: سید شمس‌الدین ابو علی فخار بن معد موسوی که کتاب معروف حجة‌الذاهب الی ایمان ابی‌طالب یا الردّ

نیندازند". با وجود هزینه‌های سعودی، تمام ما در ترکیه بر محبت اهل‌بیت(علیه السلام) اجماع داریم، چرا که از قدیم به وسیله بزرگان، محبت اهل‌بیت در جان ما قرار

آن از روایتی منسوب به حضرت علی ‌(علیه السلام) روشن می‌شود، اصبغ بن نباته روایت می‌کند که حضرت علی ‌(علیه السلام) در هنگام ورود به صفین بر تل غزیر می‌ایستد

سیاسی علیه مذهب اهل بیت علیهم‌السلام از بین رفته است و اثری از آنها در دست نیست. ۳- در مبحث مهم رهبری معصوم علیه‌السلام در جامعه دینی: کفایة الاثر فی النص

م . ن . و . ه . ی مالک بن انس مامادو عبدو باچی مامد کلشی نژاد مامقانی مامون الحق ماهر حمود محسن اراکی محسن بن جعفر ابو نمی محسن قرائتی محسن قمی

حضرت علی (علیه‌السلام) نسبت به ابوبکر بودند، با اینحال ابوبکر را خلیفه می‌دانستند، زیرا معتقد بودند که دربارۀ خلافت حضرت علی (علیه‌السلام) نصّ یا بیان صریحی

پیروان سمیع بن محمد بن بشیر کوفی بودند و می‌گفتند که حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) هرگز به زندان نرفته و نمرده است، بلکه او زنده و نامش مهدی قائم (عجّل الله

دوم، ص 176 با ویرایش و اصلاح عبارت بغدادی ابو منصور، الفرق بین الفرق، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 56 بغدادی ابو منصور بن طاهر، الملل و النحل، چاپ بیروت،

است، تمام شود، شریعت اسلام از بین می‏ رود. از نگاه آنان مَلِک کسی است که مالک نفس خود باشد و حق را در پشت سر خود بشناسد و بداند که حق، حق ایشان یعنی پیامبران

همدانی) جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی) جعفریه (پیروان فقهی امام صادق علیه السلام) جلالیه جلامده جمهوریه جنابیه جناحیه جنبلاطیه جندیه جهریه جهمیه جهینیه جواربیه

(علیهما السلام) رسید، امام به او فرمود: «عَلَیکَ بِکَریمَۀ اَهلِ البَیتِ؛ به دامن کریمه اهل بیت متوسل شو.» ایشان تصور کرد منظور امام (علیه‌السلام) از این

و عمر خطا نبوده؛ زیرا علی (علیه‌السلام) حق خود را به ایشان واگذار کرد و در خلافت عثمان توافق کردند و علی (علیه‌السلام) تا هنگامی که با وی بیعت کردند، امام

محله مشایخ به دنیا آمد. گفته شده، مادر وی، پیش از تولد او، امام صادق (علیه السلام) را خواب دید که قرآنی به او هدیه می‌هد. خواب او را، به فرزندی عالم تعبیر

مشبهه و کرامیه از جمله فرق صفاتیه‌اند. علاوه بر این، عبدالقاهر بغدادی، اصحاب مالک، شافعی، اوزاعی، ثوری، ابی حنیفه و ابن ابی لیلی و نیز اصحاب ااحمد بن حنبل