غیبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''غیبیه‏''' از فرق «[[نصیریه|نصیریه]]» بودند.
'''غیبیه‏''' از شاخه‌های فرقه «[[نصیریه|نصیریه]]» بودند.


==تاریخچه==
== تاریخچه ==
این طایفه به نام حیدریه نیز خوانده می شدند، زیرا پیشواى شان مردى به نام على حیدرى بود که در قرن نهم هجرى قمری زندگی می کرد.
این طایفه به نام حیدریه نیز خوانده می‌شدند، زیرا پیشوا‎ی آنها مرد‎ی به نام علی حیدر‎ی بود که در قرن نهم هجر‎ی قمری زندگی می‌کرد.


==عقاید==
== عقاید ==
غیبیه معتقد بودند که خداوند تجلى کرده و سپس پنهان شده و اکنون زمان غیبت اوست و علاوه، غایب خدایى است که همان على (ع) باشد.
غیبیه معتقد بودند که [[خداوند]] تجلی کرده و سپس پنهان شده و اکنون زمان غیبت اوست و افزون برآن، غایب خدایی است که همان [[علی (علیه‌السلام)]] باشد. آنان مانند «ا[[اسماعیلیه|سماعیلیه]]» خداوند را از صفات مجرد می‏‌دانستند.
آنان مانند «[[اسماعیلیه|اسماعیلیه]]» خداوند را از صفات مجرد مى‏ دانستند.


==تقسیمات==
== تقسیمات ==
غیبیه به دو طایفه شمالیه (شمسیه) و میمیه تقسیم شده بودند.
غیبیه به دو طایفه «[[شمالیه]] ([[شمسیه]])» و «[[میمیه]]» تقسیم شده بودند<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 347 با ویرایش و اصلاح و جابجایی جملات.</ref>،<ref>بدوی عبدالرحمن؛ مذاهب الاسلامیین؛ بیروت؛ سال 73- 1971 میلادی؛ ج 2 ص 495- 496.</ref>.
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 347 با ویرایش و اصلاح و جابجایی جملات.</ref>
<ref>بدوی عبدالرحمن، مذاهب الاسلامیین، بیروت، دو جلدی،  سال 73- 1971 میلادی،  ج 2 ص 495- 496.</ref>


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: کلام ]]
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۲

غیبیه‏ از شاخه‌های فرقه «نصیریه» بودند.

تاریخچه

این طایفه به نام حیدریه نیز خوانده می‌شدند، زیرا پیشوا‎ی آنها مرد‎ی به نام علی حیدر‎ی بود که در قرن نهم هجر‎ی قمری زندگی می‌کرد.

عقاید

غیبیه معتقد بودند که خداوند تجلی کرده و سپس پنهان شده و اکنون زمان غیبت اوست و افزون برآن، غایب خدایی است که همان علی (علیه‌السلام) باشد. آنان مانند «اسماعیلیه» خداوند را از صفات مجرد می‏‌دانستند.

تقسیمات

غیبیه به دو طایفه «شمالیه (شمسیه)» و «میمیه» تقسیم شده بودند[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 347 با ویرایش و اصلاح و جابجایی جملات.
  2. بدوی عبدالرحمن؛ مذاهب الاسلامیین؛ بیروت؛ سال 73- 1971 میلادی؛ ج 2 ص 495- 496.