اوزاعیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==موسس== | ==موسس== | ||
موسس این مذهب شخصی به نام عبد الرحمن | موسس این مذهب شخصی به نام امام ابو عمرو و عبد الرحمن بن عمرو اوزاعى است كه در سال 88 هجرى در بعلبك به دنیا آمد و و در سال 158 هجری قمری در شهر بيروت در گذشت.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref> | ||
==تاریخچه و عقاید== | ==تاریخچه و عقاید== | ||
نوشته اند که اوزاعیه در زمان محمد مقدسی در مسجد جامع دمشق مجلس داشته اند. اما شروع این مذهب از آندلس بوده و پیروانش در آن دیار مطابق با اهل حدیث عمل می کردند.<ref>ر.ک. احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، محمد مقدسی، ص153</ref> <ref>ر.ک. الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، آدام متز، عبدالهادی ابوریده، ج1، ص388</ref> <ref>ر.ک. خطط الشام، محمد کردعلی، ج6، ص252</ref> <ref>ر.ک. الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص 338</ref> و از قیاس و رای بیزاری می جستند.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref> عبدالقاهر بغدادی از ازوزاعیه به عنوان فرقه یکی از فرقه های ناجیه نام برده است و می نویسد که اصحاب مالک بن انس و نیز شافعی و اوزاعی را باید از این جماعت بر شمرد.<ref>الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص338</ref> | |||
==سر انجام== | |||
نقل شده است که اوزاعی در زمان خود امام شام بود و سپس مذهب فقهى او به اندلس راه يافت و پس از قرن دوم هجرى از ميان رفت.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref> | |||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۰
اوزاعیه از قدیمی ترین مذاهب فقهی است.ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب اَوْزَاعی را به فتح الف، سکون واو و فتح زاء ضبط کرده است. [۱]
موسس
موسس این مذهب شخصی به نام امام ابو عمرو و عبد الرحمن بن عمرو اوزاعى است كه در سال 88 هجرى در بعلبك به دنیا آمد و و در سال 158 هجری قمری در شهر بيروت در گذشت.[۲]
تاریخچه و عقاید
نوشته اند که اوزاعیه در زمان محمد مقدسی در مسجد جامع دمشق مجلس داشته اند. اما شروع این مذهب از آندلس بوده و پیروانش در آن دیار مطابق با اهل حدیث عمل می کردند.[۳] [۴] [۵] [۶] و از قیاس و رای بیزاری می جستند.[۷] عبدالقاهر بغدادی از ازوزاعیه به عنوان فرقه یکی از فرقه های ناجیه نام برده است و می نویسد که اصحاب مالک بن انس و نیز شافعی و اوزاعی را باید از این جماعت بر شمرد.[۸]
سر انجام
نقل شده است که اوزاعی در زمان خود امام شام بود و سپس مذهب فقهى او به اندلس راه يافت و پس از قرن دوم هجرى از ميان رفت.[۹]
- ↑ اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج1، ص 92
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77
- ↑ ر.ک. احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، محمد مقدسی، ص153
- ↑ ر.ک. الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، آدام متز، عبدالهادی ابوریده، ج1، ص388
- ↑ ر.ک. خطط الشام، محمد کردعلی، ج6، ص252
- ↑ ر.ک. الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص 338
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77
- ↑ الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص338
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77