المهدی العباسی
| نام | محمد مهدی العباسی بن محمد امین بن محمد مهدی الکبیر |
|---|---|
| نامهای دیگر | شیخ مهدی الکبیر |
| وفات | 8 دسامبر 1897 م |
محمد مهدی العباسی بن محمد امین بن محمد مهدی الکبیر ، متولد 1243 هجری قمری در اسکندریه مفتی مصر ، اولین نفری است که مقام فتوا و ریاست الازهر را با هم عهده دار بود.او چهل سال در مقام افتاءحضور داشت واز جمله آثار وی الفتاوى المهدية في الوقائع المصرية که مجموع فتاوا وی است[۱].
تربیت و تحصیل
محمد مهدی مانند پدربزرگ و پدرش راه دانش را پیمود ، از این رو قرآن ، متون فقه ، حدیث و ادبیات را آموخت و در محافل علمی مکرر شرکت می نمودو تحت تربیت و آموزش بزرگان الازهر همچون ابراهیم السقا الشافعی ، شیخ خلیل الرشید حنفی و شیخ الببتاتی و... قرار گرفت تااینکه برای تصدی مقام فتوا در میانه ذی القعده (1264 ق = 1847 م.) ، جانشین مفتی سابق شیخ احمد التمیمی شد.
آثار
المهدی علاوه بر تدریس به امر تالیف نیز مشغول بود.به جا مانده است که رساله‌ای در تحقيق مسائل مشهور فقه حنفي و رساله‌ای در مسائل حرام منطبق با مذهب حنفی از مهمترین تالیفات شیخ المهدی است[۲].
ریاست الازهر
در زمان خدیو اسماعیل ، محمد مهدی در سال (1287 ق = 1870 میلادی) الازهر را تصدی کرد تا جانشین شیخ مصطفی العروسی شود ، ضمن حفظ سمت فتوا او جوانترین رئیس الازهر بود.العباسی به تشویق سید جمال الدین اسد آبادی که در آن زمان از اساتید جامع الازهر بود دست به اصلاحاتی در سیستم آموزشی الازهر زد و در نامه‌نگاری با اسماعیل پاشا خواستار تصویب طرحی مبنی بر امتحان استادی جهت تدریس به طلاب شد بدین صورت که شش تن از علمای الازهر در کمیته امتحانات با پرسش از افرادی که درصدد نیل به مقام استادی هستند صلاحیت آنان را برای امر تدریس احراز می‌کنند و با تایید آنان کرسی تدریس در اختیارشان قرار داده می‌شود.
درگذشت
او در تاریخ 13 رجب 1315 هجری قمری مصادف با 8 دسامبر 1897 م درگذشت.