اشاعره
اشاعره نامی آشنا برای یک مکتب کلامی اهل سنت است که پایه گذار آن ابوالحسن علی بن اسماعیل اشعری(۲۶۰-۳۲۴ه.ق) می باشد. این شخصیت در ابتدا شاگر مکتب معتزلیان بود و در ادامه تلاش نمود تا میان عقل گرایی افراطی اهل اعتزال و عقل گریزی افراطی اهل حدیث، راه معتدلی را بنیان کند نتیجه نهایی تلاش ابو الحسن اشعری همراهی با اهل حدیث با بود که البته در تفسیر آرای این مکتب عقل را دخالت داد. یکی از معضلاتی که اشاعره خصوصا موسسس آن متوجه آن شدند مسئله جبرگرایی بود که وی همراه با دیگر متکلمان این مکتب با ارایه نظریه کسب توانستند از مخمصه جبر خود را بیرون بکشند. در عصر کنونی می توان گفت که بیشتر اهل سنت در مشی کلامی خود تابع مکتب اشعری هستند. در مکتب اشعری بزرگانی پروش یافتند که به عنوان نمونه نام برخی از افراد شاخص چون قاضی ابو بکر باقلانی عبد القاهر بغدادی امام الحرمین جوینی ابو حامد غزالی فخر الدین رازی سعد الدین تفتازانی و در عصر های متاخر افرادی چون شعرانی، زرقانی، محمد عبده و شیخ شلتوت نام برد. مهم ترین آثار مکتب اشعری کتاب های الشامل فی اصو الدین جوینی شرح مواقف میر سید شریف جرجانی شرح مقاصد و شرح عقاید النسفیه تفتازانی و تفسیر کبیر فخر رازی می باشد.