ادریسیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ییروان [[ | ییروان [[ادریس بن عبدالله بن حسن مثنى|ادریس بن عبدالله بن حسن مثنى]] مى باشند كه بنیانگذار حكومت و دولت ادریسیه در [[مغرب]] (شمال آفریقا) بود. وى در آغاز با [[حسین بن على بن حسن|حسین بن على بن حسن]] در عصر خلافت <big>هادى عباسى</big> خروج كرد و چون حسین در واقعه فخ كشته شد، به فرمان برادرش محمد بن عبدالله ( <big>نفس زكیه</big> ) به [[مغرب]] شتافت و دولت علوى - شیعى در آن سامان تشكیل داد (172 ق و مركز حكومت را در شهر ولیله نزدیك [[مراكش]] فعلى قرار داد كه امروزه معروف به شهر قصر فرعون است . | ||
چون مردم مغرب او را شناخته و به نسبش پى بردند، وى را گرامى داشتند و استاندار عباسیان را از كار بر كنار نموده و مقدمه حكومت او را پى ریختند، و در روز جمعه ، چهارم رمضان سال 172 هجرى او را به خلافت برگزیدند. | چون مردم مغرب او را شناخته و به نسبش پى بردند، وى را گرامى داشتند و استاندار عباسیان را از كار بر كنار نموده و مقدمه حكومت او را پى ریختند، و در روز جمعه ، چهارم رمضان سال 172 هجرى او را به خلافت برگزیدند. | ||
وى مردى شجاع و دلیر بود و لذا شهرهاى [[مغرب]] از جمله فاس و تلمسان را به تصرف در آورد. <big>ادریس</big> در تلمسان مسجدى بنا كرد كه منبر آن مسجد نام وى بر آن نوشته شده بود، تا زمان ابن خلدون باقى بود | وى مردى شجاع و دلیر بود و لذا شهرهاى [[مغرب]] از جمله فاس و تلمسان را به تصرف در آورد. <big>ادریس</big> در تلمسان مسجدى بنا كرد كه منبر آن مسجد نام وى بر آن نوشته شده بود، تا زمان ابن خلدون باقى بود | ||
نسخهٔ ۲۸ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۴۰
ییروان ادریس بن عبدالله بن حسن مثنى مى باشند كه بنیانگذار حكومت و دولت ادریسیه در مغرب (شمال آفریقا) بود. وى در آغاز با حسین بن على بن حسن در عصر خلافت هادى عباسى خروج كرد و چون حسین در واقعه فخ كشته شد، به فرمان برادرش محمد بن عبدالله ( نفس زكیه ) به مغرب شتافت و دولت علوى - شیعى در آن سامان تشكیل داد (172 ق و مركز حكومت را در شهر ولیله نزدیك مراكش فعلى قرار داد كه امروزه معروف به شهر قصر فرعون است . چون مردم مغرب او را شناخته و به نسبش پى بردند، وى را گرامى داشتند و استاندار عباسیان را از كار بر كنار نموده و مقدمه حكومت او را پى ریختند، و در روز جمعه ، چهارم رمضان سال 172 هجرى او را به خلافت برگزیدند. وى مردى شجاع و دلیر بود و لذا شهرهاى مغرب از جمله فاس و تلمسان را به تصرف در آورد. ادریس در تلمسان مسجدى بنا كرد كه منبر آن مسجد نام وى بر آن نوشته شده بود، تا زمان ابن خلدون باقى بود وى بدست سلیمان بن جریر رقى نماینده رژیم عباسى (جاسوس خلیفه وقت ) و بوسیله شیشه عطرى زهر آگین مسموم شد و در گذشت ادریس غلامى داشت به نام راشد كه سرپرستى همسرش را كه باردار بود بر عهده گرفت . و چون پسرى به دنیا آورد، نام پدرش را بر وى گذاشتند ادریس بن عبدالله در سال 177 هجرى در گذشت . دولت ادریسیه در سال 246 هجرى ره اوج خود رسید. انقراض این سلسله و دولت در سال 375 هجرى بود. برگفته از: [۱]