احمد بن محمد بن صقر صائغ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = احمد بن محمد بن صقر صائغ
| عنوان = احمد بن محمد بن صقر صائغ
خط ۲۷: خط ۲۶:


درباره اعتقاد او هر چند صاحب‌نظران سخنی به میان نیاورده‌‏اند، ولی نباید نسبت به [[مذهب شیعه|تشیع]] او تردید کرد زیرا وی روایت‏‌گر احادیثی در فضیلت [[اهل بیت|اهل‏‌بیت (علیه السلام)]] و ناقل برخی از خطبه‌‏های [[نهج‌البلاغه (کتاب)|نهج‏‌البلاغه]] است. وی هم‌چنین روایتی در مذمت [[عمر بن خطاب|خلیفه ثانی]] دارد که در کتاب کمال‏‌الدین [[شیخ صدوق|ابن‏ بابویه]] آمده است، چنان‌که در تفسیر آیه: {{متن قرآن |«و كل شئ أحصیناه فی إمام مبین |آیه = 12 |سوره = یس }}» حدیثی آورده است که [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم (صلی الله علیه)]] «امام مبین» را به [[علی بن ابی‌طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]] تفسیر فرموده است. این مطلب، با توجه به این‌که تفسیر پیامبر در برابر پاسخ‌‏های نادرست [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] بود که «امام مبین» را به [[تورات]]، [[انجیل]] و [[قرآن]] تفسیر کرده بودند، شیعه ‏بودن وی را بیشتر آشکار می‌‏سازد.  
درباره اعتقاد او هر چند صاحب‌نظران سخنی به میان نیاورده‌‏اند، ولی نباید نسبت به [[مذهب شیعه|تشیع]] او تردید کرد زیرا وی روایت‏‌گر احادیثی در فضیلت [[اهل بیت|اهل‏‌بیت (علیه السلام)]] و ناقل برخی از خطبه‌‏های [[نهج‌البلاغه (کتاب)|نهج‏‌البلاغه]] است. وی هم‌چنین روایتی در مذمت [[عمر بن خطاب|خلیفه ثانی]] دارد که در کتاب کمال‏‌الدین [[شیخ صدوق|ابن‏ بابویه]] آمده است، چنان‌که در تفسیر آیه: {{متن قرآن |«و كل شئ أحصیناه فی إمام مبین |آیه = 12 |سوره = یس }}» حدیثی آورده است که [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم (صلی الله علیه)]] «امام مبین» را به [[علی بن ابی‌طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]] تفسیر فرموده است. این مطلب، با توجه به این‌که تفسیر پیامبر در برابر پاسخ‌‏های نادرست [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] بود که «امام مبین» را به [[تورات]]، [[انجیل]] و [[قرآن]] تفسیر کرده بودند، شیعه ‏بودن وی را بیشتر آشکار می‌‏سازد.  
== آثار ==
وی دارای اثر تألیفی نبوده است، به همین دلیل نام او در فهرست [[نجاشی]] ذکر نشده است.


== اساتید ==
== اساتید ==
خط ۳۶: خط ۳۲:
== شاگردان ==
== شاگردان ==
از شاگردان او تنها [[شیخ صدوق|محمد بن علی بن بابویه قمی]] (م 381 ق) را می‌‏شناسیم که در شناساندن او به آیندگان نقش اساسی داشته است.  
از شاگردان او تنها [[شیخ صدوق|محمد بن علی بن بابویه قمی]] (م 381 ق) را می‌‏شناسیم که در شناساندن او به آیندگان نقش اساسی داشته است.  
== آثار ==
وی دارای اثر تألیفی نبوده است، به همین دلیل نام او در فهرست [[نجاشی]] ذکر نشده است.
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۳

احمد بن محمد بن صقر صائغ
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن محمد بن صقر صائغ
نام‌های دیگرمعدل
اطلاعات شخصی
سال درگذشت347 ق، ۳۳۷ ش‌، ۹۵۸ م
دیناسلام، شیعه
استادان
  • عیسی بن محمد علوی
  • محمد بن جعفر زعفرانی
  • محمد بن ایوب
  • محمد بن عباس بن بسام
  • موسی بن اسحاق قاضی
شاگردانمحمد بن علی بن بابویه قمی
فعالیت‌هامفسر و محدث

احمد بن محمد بن صقر صائغ، (000 – حدود 347 ق) ابوالحسن. ملقب به «معدل» (به فتح و تشدید دال). مفسر و محدث شیعی.

معرفی اجمالی

احمد بن محمد بن صقر صائغ، ابوالحسن. ملقب به «معدل»(به فتح و تشدید دال). مفسر و محدث شیعی. در‌باره ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. «شیخ صدوق»(م381ق) که در فاصله سال‏‌های 339 تا 347 هجری توسط «رکن الدوله بویهی»(م366ق) به ری دعوت شده بود، احادیث متعددی از او نقل کرده و از او با عنوان «شیخ لأهل ری»(استاد پیری از ری) یاد می‏‌کند. بنابراین می‌‏توان وفات او را تقریباً در اواسط قرن چهارم در نظر گرفت.

از لقب «صائغ» بر می‌‏آید که خود او یا پدرش صنعت‏گر بوده و در ریخته‏‌گری و قالب‏‌ریزی اشیاء مهارت داشته است. وی اصالتاً ایرانی است اما در اینکه اهل کجا و از چه خانواده‌‏ای برخاسته است چیزی دانسته نیست. همین‏‌قدر می‌‏دانیم که وی مدت زیادی در ری مسکن داشت و حیات علمی خود را در این شهر به سر آورده و احتمالاً در همین‏ جا نیز دار فانی را وداع گفت. وی در علوم حدیث به مقام استادی رسید و چنان‌که از تعابیر شیخ صدوق بر می‌‏آید وی از شیوخ و بزرگان ری به شمار می‌‏آمده است و چون در نقل حدیث راستگو بود، لقب «عدل» یا «معدل» گرفت. از معاصران او در ری «ابن جراده بردعی» (م348ق)، «یعقوب بن یوسف بن یعقوب» و «احمد بن حسن قطان» هستند. همچنین بسیاری از اساتید و شاگردان او در قم و ری اقامت داشتند.

درباره اعتقاد او هر چند صاحب‌نظران سخنی به میان نیاورده‌‏اند، ولی نباید نسبت به تشیع او تردید کرد زیرا وی روایت‏‌گر احادیثی در فضیلت اهل‏‌بیت (علیه السلام) و ناقل برخی از خطبه‌‏های نهج‏‌البلاغه است. وی هم‌چنین روایتی در مذمت خلیفه ثانی دارد که در کتاب کمال‏‌الدین ابن‏ بابویه آمده است، چنان‌که در تفسیر آیه: Ra bracket.png «و كل شئ أحصیناه فی إمام مبین [یس–12] La bracket.png» حدیثی آورده است که رسول اکرم (صلی الله علیه) «امام مبین» را به علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) تفسیر فرموده است. این مطلب، با توجه به این‌که تفسیر پیامبر در برابر پاسخ‌‏های نادرست ابوبکر و عمر بود که «امام مبین» را به تورات، انجیل و قرآن تفسیر کرده بودند، شیعه ‏بودن وی را بیشتر آشکار می‌‏سازد.

اساتید

از جمله اساتید او «عیسی بن محمد علوی»، «محمد بن جعفر زعفرانی»، «محمد بن ایوب»، «محمد بن عباس بن بسام» و «موسی بن اسحاق قاضی» هستند.

شاگردان

از شاگردان او تنها محمد بن علی بن بابویه قمی (م 381 ق) را می‌‏شناسیم که در شناساندن او به آیندگان نقش اساسی داشته است.

آثار

وی دارای اثر تألیفی نبوده است، به همین دلیل نام او در فهرست نجاشی ذکر نشده است.

جستارهای وابسته

منابع

  1. الخصال، ص191 حدیث264، وص429 حدیث8؛
  2. الامالی، شیخ صدوق، ص446 حدیث597؛
  3. التوحید، شیخ صدوق، ص44؛
  4. کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص61؛
  5. معانی الاخبار، باب معنی امام مبین، ص95؛ الفوائد الرجالیه، ج3ص293؛
  6. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص48.

پانویس