بحثی در اخبار من بلغ یا بررسی تسامح در ادله سنن از منظر فریقین (مقاله)

عنوان مقاله	بحثی در اخبار من بلغ - یا بررسی تسامح در ادله سنن - از منظر فریقین
زبان مقاله	فارسی
نویسنده	سید مصطفی حسینی رودباری

از انجا که یکی از عوامل گرایش برخی از اعلام فریقین به پذیرش اخبار ضعیف در امور مستحبی ونظائر ان وجود روایاتی است که در السنه فریقین بعنوان اخبار من بلغ از انها یاد می شوداز اینرو در این مقاله ضمن بررسی دیدگاه فریقین در این زمینه برخی از آثار منفی پذیرش این دیدگاه بیان گردیده است .

اخبار من بلغ یا تسامح در ادله سنن

در زمینه منابع اخبار من بلغ باید گفت : این روایات در مصادر فریقین موجود بوده و برخی نظیر شیخ انصاری ادعای تواتر معنوی نسبت به ان نموده اند .

مفاد اخبار مذکور ان است که : هرگاه شخصی به روایتی که مدلولش ترتب ثواب بر عملی خاص می باشد نائل گردیده وبه جهت وصول بدان ثواب بدان عمل نماید ثواب موعود بدو داده خواهد شد هر چند ان روایت از ناحیه پیامبر ص صادر نشده باشد .

در زمینه دیدگاه فریقین نسبت به مشروعیت و عدم مشروعیت اخبار من بلغ باید گفت : جمهور اهل سنت و مشهور امامیه مبنای مذکور – تسامح در ادله سنن - راپذیرفته و قائل به مشروعیت ان هستند .لازم به ذکر است که در بین اعلام فریقین افرادی نیز قائل به عدم مشروعیت این قاعده می باشند .

در این مرحله روایات من بلغ را از منابع فریقین نقل کرده و انگاه به تحلیل ان می پردازیم :

اخبار من بلغ فی کتب امامیه

1-علي بن إبراهيم ، عن أبيه ، عن ابن أبي عمير عن هشام بن سالم ، عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) قال : من سمع شيئا من الثواب على شئ فصنعه ، كان له ، وإن لم يكن على ما بلغه

2 - محمد بن يحيى ، عن محمد بن الحسين ، عن محمد بن سنان ، عن عمران الزعفراني عن محمد بن مروان قال : سمعت أبا جعفر ( عليه السلام ) يقول : من بلغه ثواب من الله على عمل فعمل ذلك العمل التماس ذلك الثواب ، أوتيه ، وإن لم يكن الحديث كما بلغه.

عن محمد بن يعقوب ، بطرقه إلى الأئمة ( عليهم السلام ) أن من بلغه شئ من الخير فعمل به كان له من الثواب ما بلغه ، وإن لم يكن الأمر كما نقل إليه.

عن الصادق ( عليه السلام قال : من بلغه شئ من الخير فعمل به كان له أجر ذلك ، وإن كان رسول الله صلى الله عليه وآله لم يقله

اخبار من بلغ در کتب اهل سنت

هر چند در کتب امامیه اخبار من بلغ بحد استفاضه ذکر شده است اما در کتب اهل سنت این روایات در دو روایت با صراحت و در روایتی دیگر بصورت غیر صریح ذکر شده است :

-عن رسول الله ص : من بلغه عن الله شئ فيه فضيلة فأخذ به إيمانا ورجاء ثوابه أعطاه الله ذلك وإن لم يكن كذلك ( أبو الشيخ والخطيب وابن النجار والديلمي -

-عن رسول الله ص : من بلغه فضل عن الله أعطاه الله ذلك وإن لم يكن كذلك ( الديلمي وابن النجار - عن أنس ) .

عن أنس بن مالك قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم من بلغه عن الله فضيلة فلم يصدق بها لم ينلها

در کتاب موسوعه اصول الفقه المقارن  : در تبیین دیدگاه فریقین نسبت به روایات من بلغ امده است :

المشهور بین علماءالامامیه و جمهور اهل السنه مشروعیه قاعده التسامح فی ادله السنن بل ادعی بعضهم الاتفاق علیها و قد استدل الامامیه لذالک باخبار متفیضه معروفه باخبار من بلغ ...و اما جمهور اهل السنه فقد استدلوا بروایتین اخریین ...-

انگاه – در موسوعه مذکور - به بیان ادله مخالفین این قاعده -مشروعیت تسامح در ادله سنن - دربین ا امامیه و اهل سنت پرداخته شده است :

فاستدل المخالفون من الجمهور بان الروایتین ضعیفتان بل ادعی ابن القیم ان الروایه الاولی من کلام عبده الصنام .....و اما المخالفون من الامامیه فقد استدلوا باصاه عدم الحجیه و عدم مساعده ظاهر الاخبار علیها – انتهی –

دیدگاه نهائی

اقوی ان است که اخبارمن بلغ بمعنائی که قائلین به مبنای تسامح در ادله سنن بدان استناد کرده اند تمام نیست .

در تبیین نکته فوق باید گفت :

اولا : مفاد این روایات- بنابر اینکه سندشان معتبر باشد- انچنانکه قائلین به تسامح در ادله سنن استدلال کرده اند ان است که عمل کردن به خبری که وعده ثواب خاص در ان شده است فرد عامل را قطعا به ثواب موعود خواهد رساند هر چند اصل ان خبر دروغ باشد .

در اینصورت باید گفت : اثبات چنین معنائی مبتنی بر ان است که اطلاق در این روایات از جهت سندی ثابت گردد و هذا اول الکلام بجهت انکه این روایات در مقام ان است که ثواب موعود قطعا به عامل داده می شود هر چند اصل خبر دروغ و جعلی باشد .

اما اینکه مستند عامل در عمل به روایت چیست ایا مستندش روایت ضعیف است یا روایت معتبر و .... اخبار من بلغ از این جهت ساکت است و باید در این امر به ادله دیگر – نظیر شرائط حجیت خبر واحد و...- مراجعه نمود .

ثانیا اگر سخن قائلین به تسامح در ادله سنن را در مفهوم اخبار من بلغ بپذیریم در اینصورت نتائجی بر ان مترتب خواهد شد که مقبول نخواهد بود :

1-تعارض اخبار من بلغ با ایه نبا در قران

بدلیل انکه بر اساس مفاد ایه نبا لازم است در هنگام شنیدن خبر ضعیف، نسبت به صحت و سقم ان تحقیق و تفحص صورت گیرد در حالی که بر اساس مفاد اخبار من بلغ چنین تفحصی لازم نیست .

2-تعارض اخبار من بلغ با ایه إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْني‏ مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً و لاتقف ما لیس لک به علم که مفادشان لزوم اجتنا ب از ظن و لزوم تبعیت از علم و قطع می باشد . در حالی که مفاد اخبار من بلغ جواز عمل و تبعیت از اخبار ضعیف می باشد .

3-تعارض اخبار من بلغ با روایات متعددی که مفادش حرمت افتراءِ به پیامبر ص می باشد  : من کذب علی فلیتبوا مقعده من النار و هذه الروایات تجوزها

4- تعارض اخبار من بلغ با حکم عقل قطعی بدلیل انکه عقل حکم می کند که نسبت دادن حکم به خداوند یا رسولش لازم است بر اساس مستند قطعی شرعی یا عقلی معتبر باشد بنابر این عمل به اخبار ضعیف نقض این اصل عقلی خواهد بود .

5-صحت اخبار من بلغ و جواز عمل بدان مستلزم توالی فاسد متعددی است از جمله انکه :

الف - پذیرش چنین مبنائی زمینه ورود اخبار ضعیف را در کتب روائی بیشتر کرده که این امر مستلزم تحریف حقائق دین و قران کریم خواهد شد .

ب- پذیرش و تصحیح چنین روایاتی زمینه نفوذ دشمنان دین را در کتب روائی فراهم نموده و در نتیجه انان با جعل و وضع روایات ضعیف خواهند توانست معارف دینی را موهون و تحریف شده جلوه دهند - توضیح این امر بهمراه مصادیق ان که متاسفانه در کتب روائی فریقین راه یافته است در بخش سوم ذکر خواهد شد .

ج - بسیاری از روایات ضعیفی که بر اساس مبنای اخبار من بلغ و تسامح در ادله سنن در کتب روائی فریقین وارد شده است با اصول قطعی دینی که بر گرفته از قران و روایات قطعی است منافات دارد نظیر روایاتی که بر اساس ان ورود در بهشت را سهل الوصول دانسته و مفادشان ان است که انسان با انجام عملی ساده بهشت بر او واجب گردیده و به ثوابهای عظیمی خواهد رسید

در حالی که این امر با ایات قرانی نظیر ایه  : احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا امنا وهم لایفتنون -، أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّي يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتي‏ نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَريبٌ - که راه رسیدن به بهشت را عبور از ازمایشات سخت الهی می داند منافات دارد .

نتیجه انکه قول به صحت اخبار من بلغ و اثار مترتبه بر ان تام بمعنائی که موافقین قاعده تسامح در ادله سنن بدان استناد می کنند تمام نمی باشد .

منابع

پانویس