علی الاهدل بن عمر بن محمد بن سلیمان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
خط ۲: خط ۲:
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام
!علی الاهدل بن عمر بن محمد بن سليمان
!علی الاهدل بن عمر بن محمد بن سلیمان
|-
|-
|متوفی
|متوفی
خط ۱۶: خط ۱۶:
</div>
</div>


'''علی الاهدل بن عمر بن محمد بن سليمان''' علامه [[صوفی]] یمنی از اعلام [[تصوف]] بود و پیروانش از او کرامت فراوان نقل کرده اند.
'''علی الاهدل بن عمر بن محمد بن سلیمان''' علامه [[صوفی]] یمنی از اعلام [[تصوف]] بود و پیروانش از او کرامت فراوان نقل کرده اند.
سید محمد بن سلیمان عراقی ملقب به جمال الدین جد سادات اهادله است و مزارش در جنوب شرقی حله شراعیه است و نسبش به  قبیله [[بنی هاشم]] رسیده و از نسل [[امام حسین (ع)]] می باشد<ref>[https://asdf.niceboard.com/t13-topic إبطال نسب آل الاهـدل]</ref>.
سید محمد بن سلیمان عراقی ملقب به جمال الدین جد سادات اهادله است و مزارش در جنوب شرقی حله شراعیه است و نسبش به  قبیله [[بنی هاشم]] رسیده و از نسل [[امام حسین (ع)]] می باشد<ref>[https://asdf.niceboard.com/t13-topic إبطال نسب آل الاهـدل]</ref>.
او و پسر عمویش احمد بن عیسی ملقب به المهاجر در سال 540 هجری قمری از [[عراق]] به [[یمن]] هجرت کردند و سپس  محمد بن سلیمان به شهر الکدری آمد.
او و پسر عمویش احمد بن عیسی ملقب به المهاجر در سال 540 هجری قمری از [[عراق]] به [[یمن]] هجرت کردند و سپس  محمد بن سلیمان به شهر الکدری آمد.
خط ۲۳: خط ۲۳:
=تربیت=
=تربیت=


او بی سواد بود نه می نوشت و نه می خواند، بسیار کم صحبت می کرد و در کودکی اصلا صحبت نمی کرد تا اینکه پدرش او را نزد چند طبیب برده و آنان گفتند:او بیماری به نام المسبَّع دارد. او به زهد و عبادت و کرامت مشهور بود. از او روایت شده است که فقیه یحیی بن قُبيع المجدّلی از او درباره نسبش پرسید، گفت: الی الله و بالله. و در روايت ديگرى فرمود: «نحن معاشرَ الأنبياء لا نُورَث». و اما مادرش ملکه از اعراب المطهره از حومه وادی سهام در یمن است.
او بی سواد بود نه می نوشت و نه می خواند، بسیار کم صحبت می کرد و در کودکی اصلا صحبت نمی کرد تا اینکه پدرش او را نزد چند طبیب برده و آنان گفتند:او بیماری به نام المسبَّع دارد. او به زهد و عبادت و کرامت مشهور بود. از او روایت شده است که فقیه یحیی بن قُبیع المجدّلی از او درباره نسبش پرسید، گفت: الی الله و بالله. و در روایت دیگرى فرمود: «نحن معاشرَ الأنبیاء لا نُورَث». و اما مادرش ملکه از اعراب المطهره از حومه وادی سهام در یمن است.


گفته می شود مقبره پدرش عمر و قبر جدش محمد بن سلیمان در غرب و جنوب شهر باستانی الکدری در جنوب شرقی روستای حله الشراعیه در جنوب شهر مراوعه در استان الحدیده یمن است.
گفته می شود مقبره پدرش عمر و قبر جدش محمد بن سلیمان در غرب و جنوب شهر باستانی الکدری در جنوب شرقی روستای حله الشراعیه در جنوب شهر مراوعه در استان الحدیده یمن است.
خط ۳۱: خط ۳۱:
=تصوف=
=تصوف=


اهل نظر در موضوع تصوف در مورد چگونگی گرایش او به [[طریقت]] [[تصوف]] نظرات مختلفی بیان کرده اند: او را فردی مجذوب به سیر طریقت معرفی کرده و گفته اند با مردی از اصحاب [[عبدالقادر گیلانی|عبدالقادر گيلانی]] همراه شد كه محمد بن سبا يا سنان الاحوری نام داشت.گفته شده [[ابوبکر]]  او را در عالم رویا راهنمایی نموده است و حتی بعضی گفته اند که جناب [[خضر]] نبی او را هدایت نموده است.
اهل نظر در موضوع تصوف در مورد چگونگی گرایش او به [[طریقت]] [[تصوف]] نظرات مختلفی بیان کرده اند: او را فردی مجذوب به سیر طریقت معرفی کرده و گفته اند با مردی از اصحاب [[عبدالقادر گیلانی|عبدالقادر گیلانی]] همراه شد كه محمد بن سبا یا سنان الاحوری نام داشت.گفته شده [[ابوبکر]]  او را در عالم رویا راهنمایی نموده است و حتی بعضی گفته اند که جناب [[خضر]] نبی او را هدایت نموده است.


=شاگردان=
=شاگردان=
خط ۳۹: خط ۳۹:
عبدالله محمد بن ابوبكر الحكمی
عبدالله محمد بن ابوبكر الحكمی


ابوعبدالله محمد بن حسين البَجَلی
ابوعبدالله محمد بن حسین البَجَلی


ابوالغیث بن جميل
ابوالغیث بن جمیل


ابوالحسن احمد بن علوان
ابوالحسن احمد بن علوان
خط ۴۷: خط ۴۷:
صالح محمد بن عبدالله صوفی الدهنی
صالح محمد بن عبدالله صوفی الدهنی


احمدبن الجعد الابينی
احمدبن الجعد الابینی


الهدش
الهدش
خط ۵۵: خط ۵۵:
=وفات=
=وفات=


وی در سال 632 هجری قمری در قریه المراوعه درگذشت.الجندی وفات او را تقریباً در سال 607 هجری قمری در سن بالای 30 سال دانسته است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%84%D9%8A_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D9%85%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D8%A3%D9%87%D8%AF%D9%84 علي بن عمر الأهدل]</ref>.
وی در سال 632 هجری قمری در قریه المراوعه درگذشت.الجندی وفات او را تقریباً در سال 607 هجری قمری در سن بالای 30 سال دانسته است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%84%D9%8A_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D9%85%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D8%A3%D9%87%D8%AF%D9%84 علی بن عمر الأهدل]</ref>.


=پانویس=
=پانویس=

نسخهٔ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۱

نام علی الاهدل بن عمر بن محمد بن سلیمان
متوفی 632 ه‍.ق
محل تولد عراق
دین اسلام

علی الاهدل بن عمر بن محمد بن سلیمان علامه صوفی یمنی از اعلام تصوف بود و پیروانش از او کرامت فراوان نقل کرده اند. سید محمد بن سلیمان عراقی ملقب به جمال الدین جد سادات اهادله است و مزارش در جنوب شرقی حله شراعیه است و نسبش به قبیله بنی هاشم رسیده و از نسل امام حسین (ع) می باشد[۱]. او و پسر عمویش احمد بن عیسی ملقب به المهاجر در سال 540 هجری قمری از عراق به یمن هجرت کردند و سپس محمد بن سلیمان به شهر الکدری آمد. او در آنجاازدواج کرد و در جنوب غربی الکدری نیز به خاک سپرده شد و اما احمد بن عیسی المهاجر با اولاد خود در حضرموت ماند و فرزندان شیخ علی الاهدل در عربستان و یمن گسترش یافتند.

تربیت

او بی سواد بود نه می نوشت و نه می خواند، بسیار کم صحبت می کرد و در کودکی اصلا صحبت نمی کرد تا اینکه پدرش او را نزد چند طبیب برده و آنان گفتند:او بیماری به نام المسبَّع دارد. او به زهد و عبادت و کرامت مشهور بود. از او روایت شده است که فقیه یحیی بن قُبیع المجدّلی از او درباره نسبش پرسید، گفت: الی الله و بالله. و در روایت دیگرى فرمود: «نحن معاشرَ الأنبیاء لا نُورَث». و اما مادرش ملکه از اعراب المطهره از حومه وادی سهام در یمن است.

گفته می شود مقبره پدرش عمر و قبر جدش محمد بن سلیمان در غرب و جنوب شهر باستانی الکدری در جنوب شرقی روستای حله الشراعیه در جنوب شهر مراوعه در استان الحدیده یمن است.

با زنی به نام برکه از عرب الاذروح ازدواج کرد که از او دو پسر به نامهای عمر بن علی الاهدل و ابوبكر بن علی الاهدل دنیا آورد.

تصوف

اهل نظر در موضوع تصوف در مورد چگونگی گرایش او به طریقت تصوف نظرات مختلفی بیان کرده اند: او را فردی مجذوب به سیر طریقت معرفی کرده و گفته اند با مردی از اصحاب عبدالقادر گیلانی همراه شد كه محمد بن سبا یا سنان الاحوری نام داشت.گفته شده ابوبکر او را در عالم رویا راهنمایی نموده است و حتی بعضی گفته اند که جناب خضر نبی او را هدایت نموده است.

شاگردان

او حدود پانصد شاگرد داشت و حدود هفتاد نفر از آنها از برجستگان تصوف به شمار می آیند که از آن جمله می توان به افراد زیر اشاره کرد.

عبدالله محمد بن ابوبكر الحكمی

ابوعبدالله محمد بن حسین البَجَلی

ابوالغیث بن جمیل

ابوالحسن احمد بن علوان

صالح محمد بن عبدالله صوفی الدهنی

احمدبن الجعد الابینی

الهدش

القُمیری

وفات

وی در سال 632 هجری قمری در قریه المراوعه درگذشت.الجندی وفات او را تقریباً در سال 607 هجری قمری در سن بالای 30 سال دانسته است[۲].

پانویس