ادریس بن عبدالله بن حسن مثنى: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
! | !ادریس بن عبدالله بن حسن مثنى | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
<br><big>عبدالله بن حسن مثنّیٰ</big> مشهور به عبدالله محض نوه پسری [[امام حسن|امام حسن (ع)]] و نوه دختری [[امام حسین(ع)]] است. او در اواخر حکومت اموی در دوره [[امام صادق(ع)]]، فرزندش محمد را مهدی خواند و برای او بیعت گرفت. | <br><big>عبدالله بن حسن مثنّیٰ</big> مشهور به عبدالله محض نوه پسری [[امام حسن|امام حسن (ع)]] و نوه دختری [[امام حسین(ع)]] است. او در اواخر حکومت اموی در دوره [[امام صادق(ع)]]، فرزندش محمد را مهدی خواند و برای او بیعت گرفت. | ||
در میان فرزندان عبدالله محض، محمد (نفس زکیه) و ابراهیم (قتیل باخمرا) بر ضد حکومت عباسی قیام کرده و کشته شدند و <big> | در میان فرزندان عبدالله محض، محمد (نفس زکیه) و ابراهیم (قتیل باخمرا) بر ضد حکومت عباسی قیام کرده و کشته شدند و <big>ادریس بن عبدالله بن حسن مثنى</big> در مغرب عربی نخستین دولت شیعی را بنیان گذاشت که به دولت <big>ادریسیان</big> مشهور شد. | ||
<big>عبدالله محض</big>، در دوره حکومت <big>منصور دوانیقی</big>، دومین خلیفه عباسی، به دلیل اعلام نکردن مکان اختفای پسرش محمد، مشهور به <big>نفس زکیه</big>، سه سال زندانی شد و در زندان به قتل رسید. آرامگاه او در ۷۰ کیلومتری شهر نجف در عراق، با عنوان <big>عبدالله ابونجم</big> شناخته می‌شود. | <big>عبدالله محض</big>، در دوره حکومت <big>منصور دوانیقی</big>، دومین خلیفه عباسی، به دلیل اعلام نکردن مکان اختفای پسرش محمد، مشهور به <big>نفس زکیه</big>، سه سال زندانی شد و در زندان به قتل رسید. آرامگاه او در ۷۰ کیلومتری شهر نجف در عراق، با عنوان <big>عبدالله ابونجم</big> شناخته می‌شود. | ||
نسخهٔ ۲۸ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۸
| نام | ادریس بن عبدالله بن حسن مثنى |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | عبدالله بن حسن مثنى |
| متولد | |
| محل تولد |
عبدالله بن حسن مثنّیٰ مشهور به عبدالله محض نوه پسری امام حسن (ع) و نوه دختری امام حسین(ع) است. او در اواخر حکومت اموی در دوره امام صادق(ع)، فرزندش محمد را مهدی خواند و برای او بیعت گرفت.
در میان فرزندان عبدالله محض، محمد (نفس زکیه) و ابراهیم (قتیل باخمرا) بر ضد حکومت عباسی قیام کرده و کشته شدند و ادریس بن عبدالله بن حسن مثنى در مغرب عربی نخستین دولت شیعی را بنیان گذاشت که به دولت ادریسیان مشهور شد.
عبدالله محض، در دوره حکومت منصور دوانیقی، دومین خلیفه عباسی، به دلیل اعلام نکردن مکان اختفای پسرش محمد، مشهور به نفس زکیه، سه سال زندانی شد و در زندان به قتل رسید. آرامگاه او در ۷۰ کیلومتری شهر نجف در عراق، با عنوان عبدالله ابونجم شناخته می‌شود.
منابع
برگرفته از: [۱]