ابوالعباس سیاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo"> {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | !نام !قاسم بن قاسم بن مهدی ا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۹: خط ۹:
|درگذشت
|درگذشت
|342ق
|342ق
|-
|مذهب
|صوفی اهل تسنن
|}
|}
</div>
</div>


'''ابوالعباس سیاری''' که اسم او را قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار گفته اند. از علمای برجسته [[اهل سنت]] و [[تصوف]] در قرن چهارم هجری است.  
'''ابوالعباس سیاری''' که اسم او را قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار گفته‌اند از علمای برجسته [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و [[تصوف]] در قرن چهارم هجری است.  


=زندگی=
=زندگی=
خط ۲۰: خط ۲۳:
=نظرات بزرگان درباره ابوالعباس سیاری=
=نظرات بزرگان درباره ابوالعباس سیاری=


==نظر أبو عبد الرحمن السلمي درباره ابوالعباس سیاری==
== نظر أبو عبدالرحمن السلمی درباره ابوالعباس سیاری ==


"او اولین فردی بود که در شهر خود در مورد حقایق احوال صحبت می کرد و در زمان خوداز بهترین مشایخ در گفتار بود."
"او اولین فردی بود که در شهر خود در مورد حقایق احوال صحبت می‌کرد و در زمان خود از بهترین مشایخ در گفتار بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص330-335، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>."


==نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری==
== نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری ==


او را "[[امام]] ، [[محدث]] و زاهد" معرفی می کند.
او را "[[امام]]، [[محدث]] و زاهد" معرفی می‌کند<ref>سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3</ref>.
 
=پانویس=
{{پانویس|2}}
 
[[رده: تصوف]]


=مشایخ=
=مشایخ=


او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد؛همانطور که از أَبَي المُوَجَّهِ، وَأَحْمَدَ بنَ عَبَّاد بهره برده بود.
او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد<ref>ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م</ref>؛ همانطور که از أَبَی المُوَجَّهِ و أَحْمَدَ بنَ عَبَّاد بهره برده بود.


=شاگردان=
=شاگردان=


عَبْدُ الوَاحِدِ بنُ عَلِيٍّ وَأَبُو عَبْدِ اللهِ الحَاكِمُ و دیگرانی از این دست از او نقل روایت کرده اند.  
عَبْدُ الوَاحِدِ بنُ عَلِیٍّ ‌ <ref>انصاری هروی، خواجه عبدالله، ج۱، ص۳۰۳ ـ ۳۰۴، طبقات الصوفیه، به کوشش عبدالحی حبیبی و حسین آهی، تهران، ۱۳۶۲ ش</ref>و أَبُو عَبْدِ اللهِ الحَاکِمُ و دیگرانی از این دست از او نقل روایت کرده‌اند.  


=وفات=
=وفات=


او در سال 342 هجری قمری جان به جان آفرین تسلیم گفت.
او در سال 342 هجری قمری جان به جان آفرین تسلیم گفت<ref>ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۸۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م</ref>.


=گفتارها=
=گفتارها=


خطر به دنبال شخص نبی و [[پیامبر]] بوده، وسوسه همیشه در کمین رهبر و سرپرست است، انسان های معمولی همیشه درگیر فکری دارند و جوان دارای عزمی راسخ است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%8A%D8%A7%D8%B1%D9%8A أبو العباس السياري]</ref>.
خطر به دنبال شخص نبی و پیامبر بوده، وسوسه همیشه در کمین رهبر و سرپرست است، انسان‌های معمولی همیشه درگیر فکری دارند و جوان دارای عزمی راسخ است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%8A%D8%A7%D8%B1%D9%8A أبوالعباس السیاری]</ref>.
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
[[رده:تصوف]]
[[رده:صوفیه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۷

نام قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار
نام‎های دیگر ابوالعباس سیاری
درگذشت 342ق
مذهب صوفی اهل تسنن

ابوالعباس سیاری که اسم او را قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار گفته‌اند از علمای برجسته اهل‌سنت و تصوف در قرن چهارم هجری است.

زندگی

او از اهالی شهر مرو یکی از شهرهای ترکمنستان بود. او فقیه و عالمی بود که احادیث زیادی نوشته و از او نقل شده است.

نظرات بزرگان درباره ابوالعباس سیاری

نظر أبو عبدالرحمن السلمی درباره ابوالعباس سیاری

"او اولین فردی بود که در شهر خود در مورد حقایق احوال صحبت می‌کرد و در زمان خود از بهترین مشایخ در گفتار بود[۱]."

نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری

او را "امام، محدث و زاهد" معرفی می‌کند[۲].

مشایخ

او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد[۳]؛ همانطور که از أَبَی المُوَجَّهِ و أَحْمَدَ بنَ عَبَّاد بهره برده بود.

شاگردان

عَبْدُ الوَاحِدِ بنُ عَلِیٍّ ‌ [۴]و أَبُو عَبْدِ اللهِ الحَاکِمُ و دیگرانی از این دست از او نقل روایت کرده‌اند.

وفات

او در سال 342 هجری قمری جان به جان آفرین تسلیم گفت[۵].

گفتارها

خطر به دنبال شخص نبی و پیامبر بوده، وسوسه همیشه در کمین رهبر و سرپرست است، انسان‌های معمولی همیشه درگیر فکری دارند و جوان دارای عزمی راسخ است[۶].

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص330-335، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3
  3. ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م
  4. انصاری هروی، خواجه عبدالله، ج۱، ص۳۰۳ ـ ۳۰۴، طبقات الصوفیه، به کوشش عبدالحی حبیبی و حسین آهی، تهران، ۱۳۶۲ ش
  5. ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۸۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م
  6. أبوالعباس السیاری