ابوعبدالله رودباری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '[[جعفر بن محمد (صادق) (علیه‌السلام)' به '[[جعفر بن محمد (صادق)') |
||
| (۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''احمد بن عطاء بن احمد ابوعبدالله رودباری''' (د ۳۶۹ق/ ۹۷۹ م)، از عرفاست. ایشان بنابر روایتی که [[ابن عساکر]] از قول خود او نقل کرده است در ۳۰۳ ق در رودبار [[بغداد]] متولد شده است. | |||
= | == زندگی‌نامه == | ||
او خواهرزاده عارف نامی [[ابوعلی رودباری]] است. وی در بغداد رشد نمود و بزرگ شد بود و روزگار درازی در آنجا به سر برد، اما بعداً به صور از بلاد [[شام]] رفت و باقیمانده عمر خود را در آنجا گذرانید. | او خواهرزاده عارف نامی [[ابوعلی رودباری]] است. وی در [[بغداد]] رشد نمود و بزرگ شد بود و روزگار درازی در آنجا به سر برد، اما بعداً به [[صور]] از بلاد [[شام]] رفت و باقیمانده عمر خود را در آنجا گذرانید. | ||
ابوعبدالله رودباری در زمان خویش از مشایخ بزرگ شام بود و در انواع علوم از جمله [[قرآن]] و [[حدیث]] تبحر داشت و معتقد بود که نوشتن حدیث جهل را از بین | ابوعبدالله رودباری در زمان خویش از مشایخ بزرگ شام بود و در انواع علوم از جمله [[قرآن]] و [[حدیث]] تبحر داشت و معتقد بود که نوشتن حدیث جهل را از بین می‌برد. | ||
وی از طریق [[علی بن عبدالله قائنی]] از [[امام جعفر صادق | وی از طریق [[علی بن عبدالله قائنی]] از [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق (علیه‌السلام)]] روایت حدیث کرده است. | ||
و از ابوبکر بن [[ابی داوود سجستانی]] و یوسف بن یعقوب و کسان دیگر نیز روایت کرده، اما | و از ابوبکر بن [[ابی داوود سجستانی]] و یوسف بن یعقوب و کسان دیگر نیز روایت کرده، اما روایت‌های او را خالی از خطا و غلط ندانسته‌اند. | ||
و گروهی نیز از وی روایت حدیث | و گروهی نیز از وی روایت حدیث کرده‌اند. [[ابوعبدالله باکو]] و [[ابوالقاسم باوردی]] با او مصاحبت داشته‌اند. | ||
== اختلاف در تاریخ درگذشت == | |||
در تاریخ درگذشت ابوعلی رودباری اختلاف است. در [[حلیة الاولیاء]] [[ابونعیم اصفهانی]]، وفات او در ۳۵۹ ق و در طبقات سلمی، ۳۶۷ ق و در طبقات انصاری، ۳۹۹ ق ذکر شده است، اما قول درست ظاهراً ۳۶۹ ق است که اغلب مؤلفان تاریخ و تراجم آورده‌اند. <br>تاریخی که در تألیفات ابونعیم و سلمی و انصاری دیده می‌شود، باید تحریف کاتبان باشد، زیرا ابن حجر تاریخ وفات او را به نقل از سلمی همان ۳۶۹ ق ضبط کرده است. | |||
وی در قریه [[منواث]] از توابع [[عکا]] وفات کرد و جنازه او را به صور حمل کردند و در آنجا دفن شد. | |||
بعضی از منابع مرگ او را در صور دانسته‌اند. | |||
== آثار == | |||
ابوعبدالله رودباری صاحب تألیفاتی بوده است، از جمله: | |||
* امالی، که شامل ۳ مجلس است و نسخه ای از آن در [[ظاهریه دمشق]] نگهداری می شود؛ | |||
* الخلع، که به همراه کتاب ادب الفقیر در ظاهریه موجود است؛ | |||
* ادب الفقیر؛ | |||
* امالی، که شامل ۳ مجلس است و نسخه ای از آن در [[ظاهریه دمشق]] نگهداری می شود؛ | * الوصیـة، که نسخه ای از آن در کتابخانه قره چلبی زاده موجود است. اشعاری هم به وی نسبت داده‌اند. | ||
* | |||
* | |||
* | |||
برخی از اقوال او در کتب تراجم و طبقات منقول است و او را درباره [[قبض]] و [[بسط]] و معنی [[تصوف]] و [[معرفت]] و شرایط [[سماع]] سخنانی است. | برخی از اقوال او در کتب تراجم و طبقات منقول است و او را درباره [[قبض]] و [[بسط]] و معنی [[تصوف]] و [[معرفت]] و شرایط [[سماع]] سخنانی است. | ||
= منابع = | == منابع == | ||
# | # ابن جوزی عبدالرحمن بن علی، المنتظم، حیدرآباد دکن، ۱۳۵۸ ق. | ||
# | # ابن حجر عسقلانی احمد بن علی، لسان المیزان، حیدرآباد دکن، ۱۳۲۹ ق. | ||
# | # ابن عساکر علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، به کوشش عبدالغنی دقر، دمشق، ۱۴۰۵ ق/۱۹۸۴ م. | ||
# | # ابن ملقن عمر بن علی، طبقات الاولیاء، به کوشش نورالدین شریبه، بیروت، ۱۴۰۶ ق/۱۹۸۶ م. | ||
# | # ابونعیم اصفهانی احمد بن عبدالله، حلیـة الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ ق/۱۹۳۸ م. | ||
# | # انصاری هروی خواجه عبدالله، طبقات الصوفیة، به کوشش عبدالحی حبیبی، کابل، ۱۳۴۱ ش. | ||
# | # ثعالبی عبدالملک بن محمد، یتیمـة الدهر، بیروت، دارالکتب العلمیـة. | ||
# | # جامی عبدالرحمن ابن احمد، نفحات الانس، به کوشش محمود عابدی، تهران، ۱۳۷۰ ش. | ||
# | # خطیب بغدادی احمد بن علی، تاریخ بغداد، قاهره، ۱۳۵۰ ق. | ||
# | # سلمی محمد بن حسین، طبقات الصوفیـة، لیدن، ۱۹۱۴ م. | ||
# | # سمعانی عبدالکریم بن محمد، الانساب، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۱ ق/۱۹۸۱ م. | ||
# | # سواس یاسین محمد، فهرس، مجامیع المدرسـة العمریـة فی دار الکتب الظاهریـة، کویت، ۱۴۰۸ ق/۱۹۸۷ م. | ||
# | # قشیری عبدالکریم بن هوازن، الرسالة القشیریة، به کوشش معروف زریق و علی عبدالحمید بلطه جی، بیروت، ۱۴۰۸ ق/۱۹۸۸ م. | ||
# | # یاقوت، بلدان. | ||
[[رده: | [[رده:صوفیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۷
احمد بن عطاء بن احمد ابوعبدالله رودباری (د ۳۶۹ق/ ۹۷۹ م)، از عرفاست. ایشان بنابر روایتی که ابن عساکر از قول خود او نقل کرده است در ۳۰۳ ق در رودبار بغداد متولد شده است.
زندگی‌نامه
او خواهرزاده عارف نامی ابوعلی رودباری است. وی در بغداد رشد نمود و بزرگ شد بود و روزگار درازی در آنجا به سر برد، اما بعداً به صور از بلاد شام رفت و باقیمانده عمر خود را در آنجا گذرانید. ابوعبدالله رودباری در زمان خویش از مشایخ بزرگ شام بود و در انواع علوم از جمله قرآن و حدیث تبحر داشت و معتقد بود که نوشتن حدیث جهل را از بین می‌برد.
وی از طریق علی بن عبدالله قائنی از امام جعفر صادق (علیه‌السلام) روایت حدیث کرده است.
و از ابوبکر بن ابی داوود سجستانی و یوسف بن یعقوب و کسان دیگر نیز روایت کرده، اما روایت‌های او را خالی از خطا و غلط ندانسته‌اند.
و گروهی نیز از وی روایت حدیث کرده‌اند. ابوعبدالله باکو و ابوالقاسم باوردی با او مصاحبت داشته‌اند.
اختلاف در تاریخ درگذشت
در تاریخ درگذشت ابوعلی رودباری اختلاف است. در حلیة الاولیاء ابونعیم اصفهانی، وفات او در ۳۵۹ ق و در طبقات سلمی، ۳۶۷ ق و در طبقات انصاری، ۳۹۹ ق ذکر شده است، اما قول درست ظاهراً ۳۶۹ ق است که اغلب مؤلفان تاریخ و تراجم آورده‌اند.
تاریخی که در تألیفات ابونعیم و سلمی و انصاری دیده می‌شود، باید تحریف کاتبان باشد، زیرا ابن حجر تاریخ وفات او را به نقل از سلمی همان ۳۶۹ ق ضبط کرده است.
وی در قریه منواث از توابع عکا وفات کرد و جنازه او را به صور حمل کردند و در آنجا دفن شد.
بعضی از منابع مرگ او را در صور دانسته‌اند.
آثار
ابوعبدالله رودباری صاحب تألیفاتی بوده است، از جمله:
- امالی، که شامل ۳ مجلس است و نسخه ای از آن در ظاهریه دمشق نگهداری می شود؛
- الخلع، که به همراه کتاب ادب الفقیر در ظاهریه موجود است؛
- ادب الفقیر؛
- الوصیـة، که نسخه ای از آن در کتابخانه قره چلبی زاده موجود است. اشعاری هم به وی نسبت داده‌اند.
برخی از اقوال او در کتب تراجم و طبقات منقول است و او را درباره قبض و بسط و معنی تصوف و معرفت و شرایط سماع سخنانی است.
منابع
- ابن جوزی عبدالرحمن بن علی، المنتظم، حیدرآباد دکن، ۱۳۵۸ ق.
- ابن حجر عسقلانی احمد بن علی، لسان المیزان، حیدرآباد دکن، ۱۳۲۹ ق.
- ابن عساکر علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، به کوشش عبدالغنی دقر، دمشق، ۱۴۰۵ ق/۱۹۸۴ م.
- ابن ملقن عمر بن علی، طبقات الاولیاء، به کوشش نورالدین شریبه، بیروت، ۱۴۰۶ ق/۱۹۸۶ م.
- ابونعیم اصفهانی احمد بن عبدالله، حلیـة الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ ق/۱۹۳۸ م.
- انصاری هروی خواجه عبدالله، طبقات الصوفیة، به کوشش عبدالحی حبیبی، کابل، ۱۳۴۱ ش.
- ثعالبی عبدالملک بن محمد، یتیمـة الدهر، بیروت، دارالکتب العلمیـة.
- جامی عبدالرحمن ابن احمد، نفحات الانس، به کوشش محمود عابدی، تهران، ۱۳۷۰ ش.
- خطیب بغدادی احمد بن علی، تاریخ بغداد، قاهره، ۱۳۵۰ ق.
- سلمی محمد بن حسین، طبقات الصوفیـة، لیدن، ۱۹۱۴ م.
- سمعانی عبدالکریم بن محمد، الانساب، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۱ ق/۱۹۸۱ م.
- سواس یاسین محمد، فهرس، مجامیع المدرسـة العمریـة فی دار الکتب الظاهریـة، کویت، ۱۴۰۸ ق/۱۹۸۷ م.
- قشیری عبدالکریم بن هوازن، الرسالة القشیریة، به کوشش معروف زریق و علی عبدالحمید بلطه جی، بیروت، ۱۴۰۸ ق/۱۹۸۸ م.
- یاقوت، بلدان.