احمد رضوان
احمد رضوان (متوفی 1346 ش/ 1967) نیز از مشایخ بسیار مشهور و محترم در مصر علیا بود و حکومت جمال عبدالناصر می‌کوشید که قدرت و نفوذ او را تقویت کند ( رجوع کنید به همان، ص 258، 266ـ267). گفته‌اند که جمال‌عبدالناصر برای آغاز جنگ شش روزه (1346 ش/ 1967) با او مشورت کرد و رضوان او را از این کار منع نمود، اما پیش‌بینی کرد که جمال‌عبدالناصر وارد این جنگ خواهد شد[۱]
زندگی
احمد رضوان الحسنی در مصر علیا، از نوادگان عبدالقادر گیلانی و نسب او به رسول خدا صلی الله علیه و آله منتهی می‌شود.
او ابتدا طریقت سامانیه را از پدرش سید محمد فراگرفت سپس از روش احمد بن ادریس استفاده کرد که در مصر علیا گسترش یافت. وی شیخ محمد عبدالجواد الدومی را همراهی کرد و طریقت خلوتیه را از وی فراگرفت که روش وی از آن منشعب شد.
وی در سنین جوانی قرآن را حفظ کرد و کتابهای مذهب مالکی و توحید را به دست شیخ حمید احمد جبال خواند، سپس مطالعه چهار مکتب فقهی را گسترش داد تا به مرحله اجتهاد رسید.
نقل است در یازده سالگی، هفت هزار بار ذکری را خواند و آن را برای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم هدیه نمود تا اینکه در مکاشفه یا رویایی به محضر حضرت شرفیاب شد. شغل او زراعت بود و از تدریس درآمدی کسب نمی‌کرد و بیشتر روزهای خود را با روزه داری با وجود کار زراعت و عبادت به درگاه خدا می گذراند.
بیماری او در آخرین روزهای زندگی بدتر شد و در سال 1387 هجری قمری مصادف با سال 1967 میلادی درگذشت و شیخ محمد ذکی الدین ابراهیم پیشگام طایفه محمدیه بر او نماز گذارد.
آثار
حاشیة على جوهرة التوحید للقانی. حاشیة على أنوار التنزیل للبیضاوی.
شاگردان
أحمد الششتی، متوفی سال 1235 هـ. الهاشمی الرتبی، متوفی سال 1240 هـ. یوسف بن محمد بن یحیى البطاح الأهدل الزبیدی، متوفی سال 1246هـ. أبوحامد العربی بن محمد الدفتی الفارسی، متوفی سال 1253 هـ. محمد بن حسین الکتبی الحنفی. محمد الکفراوی. أحمد محمد نصیر. محمد البنا الحنفی، مفتی الحنفیة [۲].