سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
=اعراف= | =اعراف= | ||
جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنی | جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنی یال اسب، کاکل خروس، و قسمتهای بلند کوه و تپه است<ref>قاموس قرآن، ج4، ص 326. | ||
</ref>. | </ref>. | ||
=مفهوم کلی سوره= | =مفهوم کلی سوره= | ||
*اصول دعوت | *اصول دعوت پیامبران ([[توحيد|توحید]]، [[نبوت]] و [[معاد]])؛ | ||
*سرگذشت | *سرگذشت پیامبران (آدم، نوح، لوط و...)؛ | ||
*شناخت نامه ی اعراف، عرش، | *شناخت نامه ی اعراف، عرش، میزان و عالم ذرّ؛ | ||
* | *عدالت‌گرایی و قرآن دوستی<ref>تفسير قرآن مهر، ج 7، ص 21.</ref>. | ||
=اسامی سوره= | =اسامی سوره= | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
#اعراف، | #اعراف، | ||
#المص، | #المص، | ||
# | #میقات، | ||
# | #میثاق<ref>بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>. | ||
# | # | ||
=علت نام‌گذاری= | =علت نام‌گذاری= | ||
#«سوره اعراف»؛ به خاطر | #«سوره اعراف»؛ به خاطر اینکه لفظ اعراف در آیه چهل‌وهشتم این سوره آمده است<ref>همان.</ref>. | ||
#«سوره المص» بعضی از | #«سوره المص» بعضی از سوره‌هایی که با [[حروف مقطعه]] شروع شده‌اند با اسم همان حروف مقطعه شان نام‌گذاری شده‌اند؛ مثل سوری اعراف که «المص» هم نامیده شده است<ref>تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.</ref>. | ||
#«سوره | #«سوره میقات»؛ به خاطر اینکه ذکر [[ميقات|میقات]] [[حضرت موسی]] در آیه یکصدوچهل‌وسوم این سوره آمده است<ref>بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>. | ||
#«سوره | #«سوره میثاق»؛ به خاطر اینکه ذکر عهد و میثاق الست در آیه یکصدوهفتادودوم این سوره آمده است<ref>همان.</ref>. | ||
=تعداد | =تعداد آیات و کلمات و حروف= | ||
*سوره اعراف | *سوره اعراف دویست‌وشش آیه دارد<ref>التفسير الکبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانى)، ج 3، ص 115.</ref>. | ||
*سوره اعراف | *سوره اعراف سه‌هزاروسیصدوبیست‌وپنج کلمه دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره‌های قرآن مختلف است) | ||
*سوره اعراف | *سوره اعراف چهارده‌هزاروسیصدوده حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره‌های قرآن مختلف است) | ||
* | * | ||
=محتوا و موضوعات= | =محتوا و موضوعات= | ||
[[خداوند]] متعال در آغاز سوره اعراف اشاره کوتاه و محکمی به مساله مبدء و معاد کرده. سپس برای | [[خداوند]] متعال در آغاز سوره اعراف اشاره کوتاه و محکمی به مساله مبدء و معاد کرده. سپس برای احیای شخصیت [[انسان]]، داستان آفرینش [[آدم]] را با اهمیت فراوان شرح می‌دهد. بعد پیمانهایی را که خدا از فرزندان آدم در مسیر هدایت و صلاح گرفته یک یک برمی شمرد. | ||
سپس برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از | سپس برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر [[توحيد|توحید]] و [[عدالت]] و پرهیزگاری منحرف می‌شوند، و هم برای نشان دادن پیروزی مومنان راستین، سرگذشت بسیاری از اقوام پیشین و [[انبياى|انبیای]] گذشته مانند نوح و لوط و شعیب را بیان کرده و با سرگذشت مشروح [[بنى اسرائيل|بنی اسرائیل]] و مبارزه [[موسى|موسی]] با [[فرعون]] پایان می‌دهد. و در آخر سوره بار دیگر به مساله مبدء و معاد باز می‌گردد و انجام و آغاز را بدین وسیله تکمیل می‌کند<ref>تفسير نمونه، ج6، ص 75.</ref>. | ||
=فضائل، خواص و ثواب قرائت= | =فضائل، خواص و ثواب قرائت= | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
بهره‌مندی از [[شفاعت]] [[حضرت آدم]]؛ | بهره‌مندی از [[شفاعت]] [[حضرت آدم]]؛ | ||
[[ابى‌بن‌کعب|ابی‌بن‌کعب]] از | [[ابى‌بن‌کعب|ابی‌بن‌کعب]] از پیامبر‌گرامی اسلام روایت کرده است که هر کس سوره اعراف را بخواند، خداوند میان او و [[شيطان|شیطان]] پرده‌ای قرار می‌دهد و روز قیامت حضرت آدم شفیع اوست. | ||
==عدم حزن و حساب در | ==عدم حزن و حساب در قیامت== | ||
[[عياشى| | [[عياشى|عیاشی]] به اسناد خود از [[ابوبصير|ابوبصیر]]، از [[امام صادق]] روایت کرده است که هر کس سوره اعراف را در هر ماه بخواند، روز قیامت از کسانی است که آنان را بیمی نیست و محزون نمی‌شوند و اگر در هر [[روز جمعه]] بخواند، از کسانی است که در روز قیامت حساب ندارند. | ||
==شهادت در | ==شهادت در قیامت== | ||
امام صادق فرمود: در | امام صادق فرمود: در این سوره آیات محکمه وجود دارد. قرائت و عمل به آن را ترک نکنید که روز قیامت برای کسانی که قرائت کرده‌اند، شهادت خواهد داد<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج9، ص41.</ref>. | ||
=محل و زمان نزول= | =محل و زمان نزول= | ||
*سوره اعراف مکی است. از [[قتاده]] و [[ضحاک]] | *سوره اعراف مکی است. از [[قتاده]] و [[ضحاک]] روایت شده است که این سوره مکی است، بجز آیه‌های «وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْیَةِ... بِما کانُوا یَفْسُقُونَ» (163 تا 165) که در [[مدينه|مدینه]] نازل شده‌اند <ref>همان.</ref>. | ||
* | *تاریخ نزول سوره اعراف در ما بین هجرت [[مسلمانان]] به [[حبشه]] و [[اسراء]] است<ref>حجة التفاسير و بلاغ الاکسير ، مقدمه اول ص 20.</ref>. | ||
نزول | نزول این سوره قبل از [[سوره جن]] و پس از بازگشت [[رسول اکرم]] از سفر تبلیغی [[طائف]] در سال دهم [[بعثت]] بوده است<ref>همان، ص30.</ref>. | ||
=فضای نزول= | =فضای نزول= | ||
با توجه به نزول سوره اعراف در سال دهم بعثت می‌توان | با توجه به نزول سوره اعراف در سال دهم بعثت می‌توان دریافت که در این دوران [[مشرکان]] [[مکه]] سخت ترین مخالفتها را با [[پيامبر|پیامبر]] روا داشته و از هیچ کوششی برای جلوگیری از انتشار دعوت توحیدی رسول خدا کوتاهی نمی کردند که یک نمونه آن محاصره اقتصادی سه ساله در [[شعب ابى طالب|شعب ابی طالب]] بود. در چنین شرایطی سوره مبارک اعراف نازل شد تا بار دیگر عهدی را که خداوند از آدمیان گرفته است تا او را بپرستند و چیزی را شریک او قرار ندهند به آنان یادآور شود و سرنوشت امتهای عهد شکن پیشین و مکذبان پیامبران را خاطرنشان سازد، از این رو باید گفت سوره اعراف برای تبیین اهمیت پایبندی انسانها به عهدی که با خدا بسته بودند فرود آمد<ref>دائرة المعارف قرآن، ج4، ص 66.</ref>. | ||
= | =ویژگی= | ||
سوره اعراف | سوره اعراف یکی از هفت سوره طولانی قرآن ([[سبع طوال]]) می‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می‌گویند ولی برخی دیگر هفتمی را یونس می‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نیست (این قول [[سعيد بن جبير|سعید بن جبیر]] می‌باشد)<ref>المحرر الوجيز فى تفسير الکتاب العزيز، ج 3، ص 373 ، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref> | ||
روایت از [[رسول خدا]] نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای [[تورات]] و [[سوره هاى مئين|سوره‌های مئین]] را به جای [[انجيل|انجیل]] و [[سوره هاى مثانى|سوره‌های مثانی]] را به جای [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>. | |||
سوره اعراف | سوره اعراف اولین سوره بلند [[قرآن کريم|قرآن کریم]] در ترتیب نزول، بلندترین سوره مکی، و اولین سوره‌ای است که داستان‌های پیامبران را به تفصیل بیان می‌کند. | ||
سوره اعراف | سوره اعراف اولین سوره‌ای است که در چینش فعلی قرآن، با نام حروف مقطعه (المص) خوانده شده است. | ||
توضیح آن که بیست‌ونه سوره از سور قرآن با حروف مقطعه شروع شده‌اند که غیر از بقره و آل عمران، همگی مکی اند. بعضی از این سوره‌ها نیز با حروف مقطعه شان نام‌گذاری شده‌اند؛ مثل سوری اعراف که «المص» هم نامیده شده است<ref>تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.</ref>. | |||
آخرین آیه این سوره (آیه 206) [[سجده]] تلاوت دارد. | |||
=منبع= | =منبع= | ||
| خط ۱۲۲: | خط ۱۲۲: | ||
[[رده: قرآن]] | [[رده: قرآن]] | ||
[[رده: سوره‌های قرآن]] | [[رده: سوره‌های قرآن]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۳۳
| نام | سوره اعراف |
|---|---|
| شماره سوره | ۷ |
| ترتیب نزول | ۳۹ |
| جزء | ۸ و ۹ |
| مکی/مدنی | مکی |
| تعداد آیات | ۲۰۶ |
| تعداد کلمات | ۳۳۴۶ |
| تعداد حروف | ۱۴۴۳۷ |
سوره اعراف هفتمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء هشتم و نهم قرآن جای دارد. این سوره به سبب بازگویی ماجرای اصحاب اعراف در روز قیامت بدین نام خوانده شده است.
سوره اعراف همانند دیگر سوره‌های مکی، بیشتر ناظر به بحث از مبدأ و معاد، اثبات توحید، دادگاه رستاخیز، مبارزه با شرک، تثبیت مقام و موقعیت انسان در جهان آفرینش است. هدف این سوره نیز تقویت عقیده و مبانی ایمان در مسلمانان دانسته شده است. سوره اعراف به پیمانهایی که خدا از انسانها در مسیر هدایت و صلاح گرفته، از جمله در عالم ذر اشاره می‌کند و برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید منحرف شده‌اند، به سرگذشت اقوام پیشین و از بین رفتن اقوام گذشته پیامبرانی همچون نوح، لوط و شعیب می‌پردازد.
در این سوره داستان سجده نکردن شیطان در آیه‌های ۱۱ الی ۲۵ آمده است. آیه ۴۶ درباره اصحاب اعراف، آیات ۵۴ تا ۵۶ معروف به آیه سخره و آیه ۱۷۲ معروف به آیه میثاق از آیات نامدار سوره اعراف است.
اعراف
جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنی یال اسب، کاکل خروس، و قسمتهای بلند کوه و تپه است[۱].
مفهوم کلی سوره
- اصول دعوت پیامبران (توحید، نبوت و معاد)؛
- سرگذشت پیامبران (آدم، نوح، لوط و...)؛
- شناخت نامه ی اعراف، عرش، میزان و عالم ذرّ؛
- عدالت‌گرایی و قرآن دوستی[۲].
اسامی سوره
- اعراف،
- المص،
- میقات،
- میثاق[۳].
علت نام‌گذاری
- «سوره اعراف»؛ به خاطر اینکه لفظ اعراف در آیه چهل‌وهشتم این سوره آمده است[۴].
- «سوره المص» بعضی از سوره‌هایی که با حروف مقطعه شروع شده‌اند با اسم همان حروف مقطعه شان نام‌گذاری شده‌اند؛ مثل سوری اعراف که «المص» هم نامیده شده است[۵].
- «سوره میقات»؛ به خاطر اینکه ذکر میقات حضرت موسی در آیه یکصدوچهل‌وسوم این سوره آمده است[۶].
- «سوره میثاق»؛ به خاطر اینکه ذکر عهد و میثاق الست در آیه یکصدوهفتادودوم این سوره آمده است[۷].
تعداد آیات و کلمات و حروف
- سوره اعراف دویست‌وشش آیه دارد[۸].
- سوره اعراف سه‌هزاروسیصدوبیست‌وپنج کلمه دارد[۹]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره‌های قرآن مختلف است)
- سوره اعراف چهارده‌هزاروسیصدوده حرف دارد[۱۰]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره‌های قرآن مختلف است)
محتوا و موضوعات
خداوند متعال در آغاز سوره اعراف اشاره کوتاه و محکمی به مساله مبدء و معاد کرده. سپس برای احیای شخصیت انسان، داستان آفرینش آدم را با اهمیت فراوان شرح می‌دهد. بعد پیمانهایی را که خدا از فرزندان آدم در مسیر هدایت و صلاح گرفته یک یک برمی شمرد.
سپس برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید و عدالت و پرهیزگاری منحرف می‌شوند، و هم برای نشان دادن پیروزی مومنان راستین، سرگذشت بسیاری از اقوام پیشین و انبیای گذشته مانند نوح و لوط و شعیب را بیان کرده و با سرگذشت مشروح بنی اسرائیل و مبارزه موسی با فرعون پایان می‌دهد. و در آخر سوره بار دیگر به مساله مبدء و معاد باز می‌گردد و انجام و آغاز را بدین وسیله تکمیل می‌کند[۱۱].
فضائل، خواص و ثواب قرائت
ابی‌بن‌کعب از پیامبر‌گرامی اسلام روایت کرده است که هر کس سوره اعراف را بخواند، خداوند میان او و شیطان پرده‌ای قرار می‌دهد و روز قیامت حضرت آدم شفیع اوست.
عدم حزن و حساب در قیامت
عیاشی به اسناد خود از ابوبصیر، از امام صادق روایت کرده است که هر کس سوره اعراف را در هر ماه بخواند، روز قیامت از کسانی است که آنان را بیمی نیست و محزون نمی‌شوند و اگر در هر روز جمعه بخواند، از کسانی است که در روز قیامت حساب ندارند.
شهادت در قیامت
امام صادق فرمود: در این سوره آیات محکمه وجود دارد. قرائت و عمل به آن را ترک نکنید که روز قیامت برای کسانی که قرائت کرده‌اند، شهادت خواهد داد[۱۲].
محل و زمان نزول
- سوره اعراف مکی است. از قتاده و ضحاک روایت شده است که این سوره مکی است، بجز آیه‌های «وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْیَةِ... بِما کانُوا یَفْسُقُونَ» (163 تا 165) که در مدینه نازل شده‌اند [۱۳].
- تاریخ نزول سوره اعراف در ما بین هجرت مسلمانان به حبشه و اسراء است[۱۴].
نزول این سوره قبل از سوره جن و پس از بازگشت رسول اکرم از سفر تبلیغی طائف در سال دهم بعثت بوده است[۱۵].
فضای نزول
با توجه به نزول سوره اعراف در سال دهم بعثت می‌توان دریافت که در این دوران مشرکان مکه سخت ترین مخالفتها را با پیامبر روا داشته و از هیچ کوششی برای جلوگیری از انتشار دعوت توحیدی رسول خدا کوتاهی نمی کردند که یک نمونه آن محاصره اقتصادی سه ساله در شعب ابی طالب بود. در چنین شرایطی سوره مبارک اعراف نازل شد تا بار دیگر عهدی را که خداوند از آدمیان گرفته است تا او را بپرستند و چیزی را شریک او قرار ندهند به آنان یادآور شود و سرنوشت امتهای عهد شکن پیشین و مکذبان پیامبران را خاطرنشان سازد، از این رو باید گفت سوره اعراف برای تبیین اهمیت پایبندی انسانها به عهدی که با خدا بسته بودند فرود آمد[۱۶].
ویژگی
سوره اعراف یکی از هفت سوره طولانی قرآن (سبع طوال) می‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می‌گویند ولی برخی دیگر هفتمی را یونس می‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نیست (این قول سعید بن جبیر می‌باشد)[۱۷] روایت از رسول خدا نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای تورات و سوره‌های مئین را به جای انجیل و سوره‌های مثانی را به جای زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید[۱۸].
سوره اعراف اولین سوره بلند قرآن کریم در ترتیب نزول، بلندترین سوره مکی، و اولین سوره‌ای است که داستان‌های پیامبران را به تفصیل بیان می‌کند.
سوره اعراف اولین سوره‌ای است که در چینش فعلی قرآن، با نام حروف مقطعه (المص) خوانده شده است.
توضیح آن که بیست‌ونه سوره از سور قرآن با حروف مقطعه شروع شده‌اند که غیر از بقره و آل عمران، همگی مکی اند. بعضی از این سوره‌ها نیز با حروف مقطعه شان نام‌گذاری شده‌اند؛ مثل سوری اعراف که «المص» هم نامیده شده است[۱۹].
آخرین آیه این سوره (آیه 206) سجده تلاوت دارد.
منبع
برگرفته از سایت معرفی سوره اعراف - پایگاه جامع قرآنhttps://quran.inoor.ir
پانویس
- ↑ قاموس قرآن، ج4، ص 326.
- ↑ تفسير قرآن مهر، ج 7، ص 21.
- ↑ بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.
- ↑ همان.
- ↑ تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.
- ↑ بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.
- ↑ همان.
- ↑ التفسير الکبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانى)، ج 3، ص 115.
- ↑ همان.
- ↑ همان.
- ↑ تفسير نمونه، ج6، ص 75.
- ↑ ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج9، ص41.
- ↑ همان.
- ↑ حجة التفاسير و بلاغ الاکسير ، مقدمه اول ص 20.
- ↑ همان، ص30.
- ↑ دائرة المعارف قرآن، ج4، ص 66.
- ↑ المحرر الوجيز فى تفسير الکتاب العزيز، ج 3، ص 373 ، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.
- ↑ جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.
- ↑ تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.