ابوبکر بن ابی سعدان
| نام | أبُو بكر أحمد بن محمّد بن أحمد أبي سَعْدَان |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوبکر بن ابی سعدان |
| حیات | قرن چهارم هجری قمری |
أبُو بكر أحمد بن محمّد بن أحمد أبي سَعْدَان از علمای برجسته صوفی اهل سنت در قرن چهرم هجری است.
نظرات علما
ابو عبدالرحمن سلمی
او چنین توصیف کرده است:اعلم مشایخ زمان در علوم مربوط به تصوف بود همچنین عالم دینی مذهب شافعی نیز بشمار می آمد. او را سخنوری فصیح نام برده است چنان که مانند او را در فضایل ، دانش ، فصاحت ، بیان و زبان نمیتوان یافت.
أَبَو الْحسن بن حديق وَأَبو الْعَبَّاس الفرغاني
با این عبارت او را توصیف کرده اند که:در این زمانه مردی از طایفه تصوف نمانده مگر ابوعلی رودباری در مصر و ابوبکر بن ابی سعدان در عراق.
زندگی
او در شهر بغداد پایتخت کشور عراق متولد و در شهر ری در کشور ایران سکنی گزید.
معاصران
او با شخصیت های برجسته این طایفه مصاحبت داشت افرادی مانند:جنيد بغدادی،ابوحسين نوری و ابوالقاسم مغربي.
اساتید
افرادی که ابوبکر بن ابی سعدان از ایشان نقل روایت نموده اند عبارتند از:در شهر ری قاضي أبي العباس،الحسين البرتي،محمد بن غالب التمتام محمد بن يونس الكديمي والحسين بن الحكم الحبرى الكوفي.
شاگردان
افرادی که از ابن ابی سعدان نقل روایت کرده اند عبارتند از:عبد الصمد بن محمد الساوي،على بن محمد المروزي و صالح بن أحمد بن محمد الهمذاني.
گفتارها
هرکس به علم روایت عمل کرد علم درایت را به ارث می برد و هرکه به علم درایت عامل شد ، علم مراقبت و رعایت را به ارث می برد ، و هر کس به علم مراقبت و رعایت عمل کرد به راه حقیقت هدایت می شود.
کسی که به امید خدا صبر می کند از فضلش ناامید و محروم نمی ماند. کسی که به اذن او می شنود، سخن می گوید. و کسی که با قلبش موعظه را شنید و به آنچه دانست عمل کرد هدایت و به مقصد می رسد[۱].