۱٬۷۳۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مجله ای' به 'مجله‌ای') |
Mollahashem (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| | |عبدالکریم | ||
|- | |- | ||
| | |زاده | ||
| | |1312ش/15شعبان 1353ق | ||
|- | |- | ||
| | |درگذشت | ||
| | |۲۱دی ۱۳۷۹ش /۱۵ شوال ۱۴۲۱ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| | |نجف اشرف | ||
|- | |||
|محل دفن | |||
|مسجد امام صادق بیروت | |||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۶: | ||
پس از عزیمت سید موسی صدر به لبنان, روابط آنها گسسته نشد و مکاتبات بین آنها ادامه یافت. در طول ۳۵ سال اقامت در عراق، علاوه بر فعالیت‌های علمی و درسی، به کارهای اجتماعی مانند شرکت در حرکتهای مردمی علیه استکبار و استعمار, ساختن مساجد و کتابخانهها مشغول بود. با شروع [[انقلاب چهاردهم تموز ۱۹۵۸]] [[عراق]], وارد جرگه مبارزات سیاسی شد و خود از فعالیتهایش در این دوره میگوید. <br> | پس از عزیمت سید موسی صدر به لبنان, روابط آنها گسسته نشد و مکاتبات بین آنها ادامه یافت. در طول ۳۵ سال اقامت در عراق، علاوه بر فعالیت‌های علمی و درسی، به کارهای اجتماعی مانند شرکت در حرکتهای مردمی علیه استکبار و استعمار, ساختن مساجد و کتابخانهها مشغول بود. با شروع [[انقلاب چهاردهم تموز ۱۹۵۸]] [[عراق]], وارد جرگه مبارزات سیاسی شد و خود از فعالیتهایش در این دوره میگوید. <br> | ||
= | =فعالیت‌های فرهنگی و ارتباط با مردم= | ||
بین | بین سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۹ در منطقهٔ فرات میانه و به‌ویژه شهر دیوانیه، میان مردم زندکی کرد و همراه آنها در فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی مشارکت داشت. در این شهر، مرکز اسلامی و کتابخانه عمومی بزرگی تأسیس کرد. همچنین بالغ بر بیست مسجد در آن ساخت. وی نمایندهٔ تام الاختیار آیت الله محسن حکیم در این منطقه بود. دورهٔ اقامت او در عراق با حوادث بسیاری در جهان اسلام مانند موضوع اشغال فلسطین و درگیریهای شدید اعراب و اسرائیل, انقلابها و جنبشهای گوناگون در خاورمیانه مصادف بود.<br> | ||
=پیشگام در عرصه تقریب مذاهب اسلامی= | =پیشگام در عرصه تقریب مذاهب اسلامی= | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۴: | ||
او همراه با دیگر عالمان دینی نجف اشرف در جریان این حوداث قرار داشت. او با توجه به تجربه پیشتاز در قاهره و نیز تجربه روابط مستحکم مرحوم [[حسن البنا]] با علمای [[شیعه]]، از گفتمان وحدت در اعتقادات و شریعت سخن به میان می آورد و تأکید می کند فراخوان به حذف دیگری، فراخوانی غیر طبیعی است و خدمتی به روند وحدت نمیکند. <br> | او همراه با دیگر عالمان دینی نجف اشرف در جریان این حوداث قرار داشت. او با توجه به تجربه پیشتاز در قاهره و نیز تجربه روابط مستحکم مرحوم [[حسن البنا]] با علمای [[شیعه]]، از گفتمان وحدت در اعتقادات و شریعت سخن به میان می آورد و تأکید می کند فراخوان به حذف دیگری، فراخوانی غیر طبیعی است و خدمتی به روند وحدت نمیکند. <br> | ||
سپس بر این نکته تأکید میکند که ما باید تحقق [[تقریب]] میان همه [[مذاهب اسلامی]] را آن چنان که میان مذاهب مختلف [[اشعری]] صورت گرفت، هدف قرار دهیم.از جمله سیاست هایی که وی مطرح می سازد، مسئله منع تبشیر و تبلیغ در میان مسلمانان و واداشتن پیروان یک مذهب به ترک مذهب خویش و پیروی از مذهب دیگر به شیوه تبشیری است.<br> | سپس بر این نکته تأکید میکند که ما باید تحقق [[تقریب]] میان همه [[مذاهب اسلامی]] را آن چنان که میان مذاهب مختلف [[اشعری]] صورت گرفت، هدف قرار دهیم.از جمله سیاست هایی که وی مطرح می سازد، مسئله منع تبشیر و تبلیغ در میان مسلمانان و واداشتن پیروان یک مذهب به ترک مذهب خویش و پیروی از مذهب دیگر به شیوه تبشیری است.<br> | ||
[[پرونده:محمد مهدی شمس الدین.jpg|بندانگشتی|میثاق موسسان محمد مهدی شمس الدین]] | |||
</div>{{پانویس رنگی}} | |||
=میثاق مؤسسان <ref>این مقاله برگرفته از مقاله عربی '''صیاغة أولیة لمیثاق تأسیسی لهیئة قضایا الوحدة والتقریب''' چاپ شده در مجله رسالة‌التقريب، شماره 33، ص 177 می‌باشد.</ref>= | |||
این میثاق یکی از تجربه‌های عملی در موضوع وحدت و تقریب و الگویی در طراحی استراتژی تقریب مذاهب اسلامی می‌باشد. در این میثاق به مرجعیت علمی اهل بیت علیهم‌السلام توجه شده است.</div> | |||
==مقدمه میثاق== | |||
# اشاره به نخستین تجربه در [[قاهره]] و نیز سابقه روابطى که مرحوم استاد [[حسن البنا]] با علماى شیعه پى‌ریزى کرده بود؛ | |||
# اشاره به گفتمان وحدت در عقاید و شریعت؛ | |||
# تاکید برفراخواندن به حذف دیگرى، فراخوانى غیر طبیعى است و هرگز نمى تواند به روند وحدت خدمت کند. | |||
# اصرار به تحقق تقریب میان تمام مذاهب اسلامى همان‌گونه که میان مذاهب مختلف اشعرى تحقق یافته است. این مطلب یکى از هدف‌هاى بزرگ و در واقع چشم‌اندازى قابل رؤیت و محسوس به شمار مى‌رود. | |||
==برخی از سیاست‌های بیان شده در این میثاق== | |||
* منع تبشیر (تبلیغ یک مذهب معین) در داخل اسلام و ممنوعیت واداشتن پیروان یک مذهب به ترک مذهب خود به شیوه‌هاى تبشیرى و عدم ممانعت از عملیات غنى‌سازى، گسترش و تکامل (محتواى مذهب) است. | |||
* انفتاح فقهى در بحث، اجتهاد از راه تشکیل هیأت یا نهادى ویژه مسائل وحدت و تقریب و انتشار مجله‌اى جهانى به زبان‌هاى زنده دنیا؛ | |||
* ضرورت کوشش براى پذیرش دیگرى از طریق روند گفت‌وگوى ادیان و تمدن‌ها؛ | |||
* تلاش برای حل اختلاف‌هاى سیاسى با ریشه‌هاى فرقه‌اى و فتاواى تعصب‌آمیز | |||
* فراخوانی علم کلام جدید مبتنى بر اعتباردهى به حقایق زیر: | |||
# وحدت از جمله حقایق عقیده اسلامى است؛ | |||
# باید بر پیامدهاى عملى و محسوس اصول دین تأکید کرد؛ | |||
# فراخواندن به وحدت به معناى نابودى مذاهب یا ادغام و تلفیق آنها در یک‌دیگر نیست، بلکه بیشتر به مفهوم تأکید بر اشتراکات عقیدتى و فقهى در آنهاست؛ | |||
# اختلاف‌هاى سنى و شیعه مانند اختلافات مذاهب مختلف اهل تسنن است؛ | |||
# تکیه بر مطالعه‌ها و پژوهش‌هاى مقایسه‌اى در عرصه‌هاى مختلف قرآن و حدیث لازم است؛ | |||
# اختلاف‌هاى سیاسى حاکمان به اختلاف‌هاى مذهبى، جنبه سیاسى بخشیده است و باید گرایش‌ها و جنبه‌هاى سیاسى از ساختار معرفتى اسلام زدوده شود. | |||
==ارائه معنایی جدید از تقیه== | |||
این میثاق تأکید دارد که وحدت به معناى نفى نهادهاى مشخص نیست و هیچ مانعى در برابر پلورالیسم سیاسى و تشکیلاتى وجود ندارد و این از ویژگى‌هاى شیوه اهل بیت(علیهم السلام) به شمارمى‌رود.<br> | |||
در همین راستا تفسیر و تبیین دیگرى از «[[تقیه]]» نیز ارائه شده و از جمله تلاش‌هاى عملى به منظور حفظ و حراست از وحدت تلقى گشته است. | |||
==پایه‌هاى میثاق== | |||
# اول: اصول اصلى و مسلّم اسلام، وحدت‌بخش مسلمانان و بیان‌گر هویت امت اسلامى است. | |||
# دوم: مذهب گرایى، پدیده‌اى طبیعى است و نباید آن را حرکتى تفرقه‌آمیز تلقى کرد و همه مذاهب، صرف نظر از این که در اکثریت باشند یا اقلیت، از مشروعیت کامل برخوردارند و باید عقاید و باورهاى آنها را مورد احترام قرار داد و درک کرد. | |||
# سوم: ملاک اظهار نظر در مورد هر مذهبى، علما و کتاب‌هاى اساسى آن مذهب است، نه دیدگاه‌هاى غیر عادى یا نقل قول‌هاى دیگران از آن مذهب. | |||
# چهارم: تبلیغ فرقه‌اى (تبشیر) در میان مسلمانان مجاز نیست، ولى انتقال برخاسته از ایمان قلبى از یک مذهب به مذهب دیگر اشکالى ندارد و باید به آن احترام گذاشت. | |||
# مرحوم شمس‌الدین در این میثاق به تحکیم و تقویت حرکت گشایش باب اجتهاد فرا مى‌خواند و در این راستا به دو نوع اجتهاد اشاره مى‌کند: یکى براى برآوردن نیاز پیروان هر مذهب و دیگرى برطرف کردن نیاز امت اسلام که مجامع علمى و فکرى بدان مى‌پردازند. وى همچنین به فراخوان [[آیت الله العظمی سید حسین طباطبایی بروجردی|آیت‌الله‌العظمى بروجردى(رحمةالله)]] به مرجعیت علمى [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل بیت(علیهم السلام)]] و کنار گذاران بحث در جنبه‌هاى سیاسى ـ تاریخى، اشاره‌اى مى کند. | |||
# پنجم: اکثریت و اقلیت ملاک نیست. علامه شمس الدین در این مورد اشاره‌اى به سمت‌گیرى وحدت‌گرایانه مذهب جعفرى دارد. | |||
=ویژگی های فکری و اندیشه ای= | =ویژگی های فکری و اندیشه ای= | ||