عبدالرحمن بارود: تفاوت میان نسخه‌ها

|1974 میلادی / [[غزه]]

'''عبدالرحمن احمد جبرئیل بارود''' در سال 1937 م، در روستای [[بیت دراس]] استان [[غزه]] به دنیا آمد و تا کلاس پنجم ابتدایی در روستای خود تحصیل کرد سپس در سال 1948 م، در سن 11 سالگی از روستای خود هجرت کرد. اولین شعر خود را پس از هجرت و در دوران دبستان سروده است و در زمان جنگ [[بیت دراس]] لیسانس خود را از دانشکده هنر گروه زبان عربی دانشگاه [[قاهره]] با امتیاز بالا به پایان رسانده است. سپس تحصیلات تکمیلی خود را برای اخذ مدرک فوق‌لیسانس و دکترا از همان دانشگاه به پایان رساند و پس از آن به‌عنوان استاد دانشگاه در دانشگاه ملک عبدالعزیز [[جده]] مشغول به کار شد و نزدیک به سی سال را در دانشگاه و بین گروه‌های زبان عربی گذراند. و معارف [[اسلامی]] که شاگردان زیادی از وی فارغ‌التحصیل شدند را برعهده داشت. و در این دوره از مشارکت‌های علمی و پژوهشی فراوانی برخوردار بود، سپس به کارهای عمومی پرداخت و بیشتر وقت خود را صرف نوشتن، سرودن شعر و پیگیری امور عمومی کرد. او در میان جامعه فلسطینی در [[عربستان سعودی]] به‌طور عام و در جده به‌طور خاص نقشی روشن، برجسته و تأثیرگذار داشت.<br>

وی در سال 1965 م، در یک مصیبت دستگیر شد و به هفت سال حبس در زندان‌های [[مصر]] محکوم شد تا اینکه پس از مرگ [[جمال عبد الناصر]] آزاد شد و پس از آزادی از زندان خداوند او را به همسری نیکوکار به نام خانم مفتخر کرد. نادیا عبدالمجید عبدالسمیعی، خواهر پروفسور احمد عبدالمجید عبدالسمعی، از رهبران سازمان 1965، و خواهر حاج فوزیه عبدالمجید عبدالسمیع، همسر حاج السید نازلی، مقام رسمی دفتر اداری اخوان در جیزه

 

از آنجایی که حاج نادیا با علی عشماوی یکی از رهبران سازمان ازدواج کرده بود، عروسی آنها در خرداد 1344 شمسی برگزار شد و پس از دستگیری، برای فرار از دست برادرانش با تمام جزئیات صحیح و نادرست اعتراف کرد. زندان و چون پس از حکم دادگاه از این موضوع مطلع شد، از درخواست طلاق از مردی که به دعوت او و برادرانش خیانت کرده بود خودداری کرد و به دعوت او وفادار ماند تا اینکه استاد عبدالرحمن بارود بیرون آمد و با او ازدواج کرد و به سفر رفت. با او به عربستان سعودی.<br>