صاحب الزمانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''صاحب الزمانیة''' از پیروان سید حسن صاحب الزمانى (1288- 1355 هجری  قمری) بودند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =  صاحب الزمانیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام = صاحب الزمانیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری = 14 ق 
| قرن شکل گیری = قرن چهاردهم هجری قمری  
| مبدأ شکل گیری = تهران
| موسس = سیدحسن صاحب‌الزمانی
| عقیده =موسس مدعی بود که امام زمان است.
}}


==تاریخچه==
'''صاحب‌الزمانیه''' از پیروان سید حسن صاحب‌الزمانی (1288- 1355 هجری قمری) بودند.
وى در اصل اهل یزد بود، ولى در تهران تحت تربیت و تعلیم حاج شیخ [[هادى نجم‏ آبادی]]، [[ابوالحسن جلوه]]،  شیخ [[فضل اللّه نوری]] و حاج میرزا [[حسن آشتیانى]] قرار گرفت.او در علوم متداول زمان خود از قبیل [[حکمت|حکمت]] و [[کلام]] و [[فقه]] و [[حدیث|حدیث]] و [[تفسیر|تفسیر]] متبحر بود.


==وجه تسمیه==
== تاریخچه ==
وجه شهرت سید حسن به صاحب الزمانى این بود که وى در آغاز جوانى به تحریک شیخ احمد کرمانى در حدود همدان و کرمانشاهان ادعا کرد که صاحب الزمان و موعود شیعه است، چون علاوه بر سیادت منظرى خوش و هیئتى مطبوع و شبیه به تصاویر خیالى که نقاشان از بعضى از امامان مى‏کشیدند، داشت. جمع بسیاری با او همراه شدند. بنا بر این، از طرف دولت وقت او را همراه با شیخ احمد کرمانى توقیف و روانه تهران کردند. پس از ورود به تهران آنان را به‏ زندان افکندند. شیخ احمد در زندان درگذشت، ولى سید حسن به وساطت یکى از اعیان دولت آزاد  شد و از دعاوى پیشین خود توبه کرد و در اواخر عمرش در مشهد ساکن شد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر  آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 291 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>دایرة المعارف دانش بشر، ص 365.</ref>
سید حسن صاحب‌الزمانی در اصل اهل یزد بود، ولی در [[تهران]] تحت تربیت و تعلیم حاج شیخ [[هادی نجم‏ آبادی|هادی نجم‏ آبادی]]، [[ابوالحسن جلوه]]،  [[فضل اللّه نوری|فضل‌اللّه نوری]] و حاج میرزا [[حسن آشتیانی|حسن آشتیانی]] قرار گرفت. او در علوم متداول زمان خود همچون [[حکمت|حکمت]]، [[کلام]]، [[فقه]]، [[حدیث]] و [[تفسیر|تفسیر]] استاد بود.


==پانویس==
== وجه تسمیه ==
دلیل شهرت سیدحسن به صاحب‌الزمانی این بود که وی در آغاز جوانی به تحریک [[شیخ احمد کرمانی]] ادعا کرد که صاحب‌الزمان و موعود شیعه است، چون علاوه بر سیادت، منظری خوش و هیئتی مطبوع و شبیه به تصاویر خیالی که نقاشان از بعضی از امامان می‏‌کشیدند، داشت و بعد از این ادعا جمع بسیاری با او همراه شدند. این مسئله موجب شد که دولت وقت حساس شده او را همراه با شیخ احمد کرمانی توقیف و روانه تهران کند. آن دو پس از ورود به تهران اسیر زندان شدند. شیخ احمد در زندان درگذشت، ولی سیدحسن به وساطت یکی از اعیان دولت آزاد شد و از دعاوی پیشین خود توبه کرد و در اواخر عمرش در [[مشهد]] ساکن شد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 291 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>دایرة المعارف دانش بشر، ص 365.</ref>


[[رده: کلام ]]
== پانویس ==
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
{{پانویس}}
<references />
 
 
{{فرق و مذاهب}}
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۲۵

صاحب‌الزمانیه از پیروان سید حسن صاحب‌الزمانی (1288- 1355 هجری قمری) بودند.

صاحب الزمانیه
نامصاحب الزمانیه
تاریخ شکل گیری14 ق، ۱۴ ش‌، ۶۳۵ م
قرن شکل گیریقرن چهاردهم هجری قمری
مبدأ شکل گیریتهران
موسسسیدحسن صاحب‌الزمانی
عقیدهموسس مدعی بود که امام زمان است.

تاریخچه

سید حسن صاحب‌الزمانی در اصل اهل یزد بود، ولی در تهران تحت تربیت و تعلیم حاج شیخ هادی نجم‏ آبادی، ابوالحسن جلوه، فضل‌اللّه نوری و حاج میرزا حسن آشتیانی قرار گرفت. او در علوم متداول زمان خود همچون حکمت، کلام، فقه، حدیث و تفسیر استاد بود.

وجه تسمیه

دلیل شهرت سیدحسن به صاحب‌الزمانی این بود که وی در آغاز جوانی به تحریک شیخ احمد کرمانی ادعا کرد که صاحب‌الزمان و موعود شیعه است، چون علاوه بر سیادت، منظری خوش و هیئتی مطبوع و شبیه به تصاویر خیالی که نقاشان از بعضی از امامان می‏‌کشیدند، داشت و بعد از این ادعا جمع بسیاری با او همراه شدند. این مسئله موجب شد که دولت وقت حساس شده او را همراه با شیخ احمد کرمانی توقیف و روانه تهران کند. آن دو پس از ورود به تهران اسیر زندان شدند. شیخ احمد در زندان درگذشت، ولی سیدحسن به وساطت یکی از اعیان دولت آزاد شد و از دعاوی پیشین خود توبه کرد و در اواخر عمرش در مشهد ساکن شد. [۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 291 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. دایرة المعارف دانش بشر، ص 365.