جلال الدین سیوطی: تفاوت میان نسخه‌ها

سیوطی که شهرت زیادی در میان عالمان [[شیعه]] و سنی دارد، در موضوعات [[تفسیر]]، [[حدیث|حدیث]]، [[فقه]]، ادبیات، قرائت، تاریخ و حتی [[طب]] مهارت داشت و درباره آنها کتاب نوشت. عظمت علمی او که بیشتر با جنبه تالیف و جمع‌آوری آثارش مشهود می‌باشد بر همگان محرز است.

وی نویسنده تفسیر مهم الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور و نیز جامع‌ترین کتاب دربارهٔ علوم قرآنی با نام الإتقان فی علوم القرآن و لبهجة المرضیة فی شرح الالفیة است.

* الاکلیل فی استنباط التنزیل. این کتاب در دهلی در حاشیه کتاب جامع البیان معین الدین ایجی صفدی به چاپ رسیده است.

* صون المنطق والکلام عن المنطق والکلام، این کتاب بضمیمه مختصر کتاب نصیحة اهل ایمان فی الرد علی منطق یونان ابن تیمیه در قاهره به چاپ رسیده است.

«خداوندی که ستایش و حمد مخصوص اوست، بر من منت نهاد به این که در [[علوم قرآن]] و حقایق آن تحقیق کنم و اسرار و وقایع آن را جستجو نمایم. تا بدانجا که در آن علوم کتاب‌های مختلفی پدید آوردم؛ از جمله: تفسیر ترجمان القرآن که اسناد آن متصل به رسول خدا و اصحابی است که او را درک کرده و [[وحی]] و [[قرآن]] و [[تفسیر]] و [[تاویل]] را از او فراگرفته‌اند و اگر این تفسیری که بدان اشارت شد، صرف نقل بوده، نکات بیانی و اعرابی دربر نداشت، [در عوض] به دنبال آن کتب دیگری را به رشته تحریر درآوردم که مشتمل بر آن نکات بود؛ از آن جمله: کتاب الاتقان فی علوم القرآن که به منزله مقدمه مفسرین به شمار می‌رود و غالب اصول تفسیری در آن آمده است».

وی در اواخر عمر عزلت گزید و ترک تدریس و افتاء نمود و پس از 62 سال عمر پر بار در سحرگاه شب جمعه ۱۹ جمادی‌الاوّل سال ۹۱۱ق در قاهره بدرود حیات گفت. وی در حوش قوصون بیرون باب القرافه [[مصر]] به خاک سپرده شد.