confirmed، مدیران
۳۳٬۳۷۱
ویرایش
(←پانویس) |
|||
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:پیمان کمپ دیوید-2.jpg|بیقاب|چپ]] | [[پرونده:پیمان کمپ دیوید-2.jpg|بیقاب|چپ]] | ||
'''پیمان کمپ دیوید''' در هر سال یادآور خاطرهای دردناک برای [[مسلمان]] [[فلسطین]] و [[جهان اسلام]] میباشد. ماه سپتامبر یادآور مذاکرات کمپدیوید<ref>کمپدیوید نام منطقهای ییلاقی در ایالت مریلند | '''پیمان کمپ دیوید''' در هر سال یادآور خاطرهای دردناک برای [[مسلمان]] [[فلسطین]] و [[جهان اسلام]] میباشد. ماه سپتامبر یادآور مذاکرات کمپدیوید<ref>کمپدیوید نام منطقهای ییلاقی در ایالت مریلند [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]]، واقع در شمال شرقی واشنگتن، پایتخت این کشور، است. این منطقه تفریحگاه تابستانی رؤسای جمهور آمریکاست</ref> و انعقاد قرارداد صلح بین [[جمهوری عربی مصر|مصر]] و [[رژیم صهیونیستی|رژیم اسرائیل]] است. فلسطین پارهای از پیکر [[جهان اسلام]] میباشد که بیش از 6 دهه است که در اشغال [[صهیونیسم|صهیونیستها]] درآمده و مردم فلسطین تنها ملتی هستند که علیرغم داشتن سرزمین آبا و اجدادی، سالهاست که آواره شدهاند. | ||
متأسفانه سران کشورهای اسلامی و عرب، که اغلب دستنشانده یا وابسته به کشورهای [[امپریالیسم|امپریالیستی]] و [[استعمار|استعمارگر]] بودند و هستند، نه تنها برای رهایی این مردم هیچ اقدام اساسی به عمل نیاورند، بلکه برای به سازش کشاندن آنها از هیچ کوششی دریغ نکردند. آنها با سازش و مذاکره با [[رژیم صهیونیستی|اسرائیل]]، خیانت و ظلمی بزرگ در حق ملت مظلوم فلسطین مرتکب شدند که در تاریخ نظیر ندارد. | متأسفانه سران [[کشورهای اسلامی]] و عرب، که اغلب دستنشانده یا وابسته به کشورهای [[امپریالیسم|امپریالیستی]] و [[استعمار|استعمارگر]] بودند و هستند، نه تنها برای رهایی این مردم هیچ اقدام اساسی به عمل نیاورند، بلکه برای به سازش کشاندن آنها از هیچ کوششی دریغ نکردند. آنها با سازش و مذاکره با [[رژیم صهیونیستی|اسرائیل]]، خیانت و ظلمی بزرگ در حق ملت مظلوم فلسطین مرتکب شدند که در تاریخ نظیر ندارد. | ||
یکی از این سران، [[انور سادات|انورسادات]]، رئیسجمهور سابق [[جمهوری عربی مصر|مصر]]، میباشد که با شرکت در مذاکرات کمپدیوید در سپتامبر 1978 و انعقاد قرارداد صلح با رژیم اسرائیل، این رژیم را به رسمیت شناخت. با توجه به آنچه گفته شد، مطلب حاضر در پی آن است تا به کالبدشکافی [[ قرارداد کمپ دیوید|قرارداد کمپدیوید]] بپردازد. | یکی از این سران، [[انور سادات|انورسادات]]، رئیسجمهور سابق [[جمهوری عربی مصر|مصر]]، میباشد که با شرکت در مذاکرات کمپدیوید در سپتامبر 1978 و انعقاد قرارداد صلح با رژیم اسرائیل، این رژیم را به رسمیت شناخت. با توجه به آنچه گفته شد، مطلب حاضر در پی آن است تا به کالبدشکافی [[ قرارداد کمپ دیوید|قرارداد کمپدیوید]] بپردازد. | ||
خط ۹: | خط ۹: | ||
مصر با ریاست جمهوری انورسادات یک طرف مذاکرات و قرارداد کمپدیوید بود. مناخیم ودلووویچ بگین، ششمین نخستوزیر اسرائیل و اولین نخستوزیر از حزب لیکود، در 21 ژوئن 1977 به این سمت دست یافت. از مهمترین اقدامات بگین مشارکت در مذاکرات و قرارداد کمپدیوید بود. | مصر با ریاست جمهوری انورسادات یک طرف مذاکرات و قرارداد کمپدیوید بود. مناخیم ودلووویچ بگین، ششمین نخستوزیر اسرائیل و اولین نخستوزیر از حزب لیکود، در 21 ژوئن 1977 به این سمت دست یافت. از مهمترین اقدامات بگین مشارکت در مذاکرات و قرارداد کمپدیوید بود. | ||
جیمز ارل کارتر دوم، معروف به جیمی کارتر، سیونهمین رئیسجمهور آمریکا طی سالهای 1977 تا 1981 بود و از جمله مهمترین دستاوردهای سیاست خارجی وی مذاکرات و قرارداد کمپدیوید میباشد. | جیمز ارل کارتر دوم، معروف به جیمی کارتر، سیونهمین رئیسجمهور آمریکا طی سالهای 1977 تا 1981 بود و از جمله مهمترین دستاوردهای سیاست خارجی وی مذاکرات و [[پیمان کمپ دیوید|قرارداد کمپدیوید]] میباشد. | ||
== مذاکرات و اصول پیمان کمپدیوید == | == مذاکرات و اصول پیمان کمپدیوید == | ||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
اما در این میان تلاشهای جیمی کارتر، رئیسجمهور آمریکا، نقش بسیار زیادی در انعقاد پیمان کمپدیوید داشت. کارتر در ژوئیه 1978 تصمیم گرفت سادات و بگین را به اقامتگاه تابستانی رؤسای جمهور آمریکا در کمپدیوید مریلند دعوت کند و خودش رهبری مذاکرات را، با تصمیم قطعی به حصول توافق، در دست بگیرد. سایروس ونس، وزیر امور خارجهی دولت کارتر، شخصاً دعوتنامه را به انورسادات و مناخیم بگین تسلیم کرد و این دعوت در 8 اوت به اطلاع عموم رسید<ref>جورج لنچافسکی، رؤسای جمهور آمریکا از ترومن تا ریگان، ترجمهی عبدالرضا هوشنگمهدوی، تهران، نشر البرز، ص 255</ref>. | اما در این میان تلاشهای جیمی کارتر، رئیسجمهور آمریکا، نقش بسیار زیادی در انعقاد پیمان کمپدیوید داشت. کارتر در ژوئیه 1978 تصمیم گرفت سادات و بگین را به اقامتگاه تابستانی رؤسای جمهور آمریکا در کمپدیوید مریلند دعوت کند و خودش رهبری مذاکرات را، با تصمیم قطعی به حصول توافق، در دست بگیرد. سایروس ونس، وزیر امور خارجهی دولت کارتر، شخصاً دعوتنامه را به انورسادات و مناخیم بگین تسلیم کرد و این دعوت در 8 اوت به اطلاع عموم رسید<ref>جورج لنچافسکی، رؤسای جمهور آمریکا از ترومن تا ریگان، ترجمهی عبدالرضا هوشنگمهدوی، تهران، نشر البرز، ص 255</ref>. | ||
محمد انورسادات به اتفاق همسرش در ماه فوریه 1978 وارد کمپدیوید شد. بگین و همسرش نیز در 22 مارس 1978، یعنی درست همزمان با حضور نیروهای اسرائیلی در [[لبنان]] به واشنگتن رفتند. | [[انور سادات|محمد انورسادات]] به اتفاق همسرش در ماه فوریه 1978 وارد کمپدیوید شد. بگین و همسرش نیز در 22 مارس 1978، یعنی درست همزمان با حضور نیروهای اسرائیلی در [[لبنان]] به واشنگتن رفتند. | ||
هیئت مصری شرکتکننده در مذاکرات عبارت بودند از: محمد انورسادات، رئیسجمهور مصر؛ محمدابراهیم کامل، وزیر خارجه؛ پطرس غالی، وزیر مشاور در امور خارجه؛ دکتر اسامه الباز، کفیل وزارت خارجه؛ و حسن التهامی، از دیپلماتهای مصری. | هیئت مصری شرکتکننده در مذاکرات عبارت بودند از: محمد انورسادات، رئیسجمهور مصر؛ محمدابراهیم کامل، وزیر خارجه؛ پطرس غالی، وزیر مشاور در امور خارجه؛ دکتر اسامه الباز، کفیل وزارت خارجه؛ و حسن التهامی، از دیپلماتهای مصری. | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
سه طرف مذاکرهکننده در آغاز مذاکرات جلسهی عمومی با یکدیگر تشکیل دادند. در این جلسه آنان پیشنهادهای خود را ارائه دادند که به کلی با همدیگر متفاوت بود. کارتر تصمیم گرفت با سادات و بگین جداگانه به مذاکره پردازد و خودش نقش میانجی را ایفا کند. در میان 3 هیئت نمایندگی در اشتیاق به حصول توافق نیز تفاوت وجود داشت. این عامل مهم مذاکرات به شمار میرفت، زیرا هر قدر یک طرف معین برای انعقاد موافقتنامه شتاب به خرج میداد، موقعیت سیاسیاش تضعیف میشد. | سه طرف مذاکرهکننده در آغاز مذاکرات جلسهی عمومی با یکدیگر تشکیل دادند. در این جلسه آنان پیشنهادهای خود را ارائه دادند که به کلی با همدیگر متفاوت بود. کارتر تصمیم گرفت با سادات و بگین جداگانه به مذاکره پردازد و خودش نقش میانجی را ایفا کند. در میان 3 هیئت نمایندگی در اشتیاق به حصول توافق نیز تفاوت وجود داشت. این عامل مهم مذاکرات به شمار میرفت، زیرا هر قدر یک طرف معین برای انعقاد موافقتنامه شتاب به خرج میداد، موقعیت سیاسیاش تضعیف میشد. | ||
در میان 3 رهبر اصلی، شاید کارتر، چه از نظر شخصی و چه از نظر سیاسی، بیشترین علاقه را به حصول توافق نشان میداد. پس از او سادات قرار داشت که قویاً خواستار توافق بود تا لزوم سفر خود را به بیتالمقدس در نوامبر 1977 به ثبوت برساند و بسیار تمایل داشت دوستی خود را با کارتر و ایالات متحدهی آمریکا، که به تازگی ایجاد شده بود، حفظ کند. هرچند اسرائیلیها از نظر اصولی مایل به انعقاد قراردادی با مصر بودند که یک بار و برای همیشه مصر را از ائتلاف خط مقدم جبهه خارج سازد، ولی بگین به خوبی میتوانست بدون امضای موافقتنامه به سرزمینهای اشغالی بازگردد، چون این کار فقط وضع موجود را ادامه میداد که اسرائیل آن را نسبتاً خوب و شاید به نفع خود میدانست. | در میان 3 رهبر اصلی، شاید کارتر، چه از نظر شخصی و چه از نظر سیاسی، بیشترین علاقه را به حصول توافق نشان میداد. پس از او سادات قرار داشت که قویاً خواستار توافق بود تا لزوم سفر خود را به [[بیت المقدس|بیتالمقدس]] در نوامبر 1977 به ثبوت برساند و بسیار تمایل داشت دوستی خود را با کارتر و ایالات متحدهی آمریکا، که به تازگی ایجاد شده بود، حفظ کند. هرچند اسرائیلیها از نظر اصولی مایل به انعقاد قراردادی با مصر بودند که یک بار و برای همیشه مصر را از ائتلاف خط مقدم جبهه خارج سازد، ولی بگین به خوبی میتوانست بدون امضای موافقتنامه به سرزمینهای اشغالی بازگردد، چون این کار فقط وضع موجود را ادامه میداد که اسرائیل آن را نسبتاً خوب و شاید به نفع خود میدانست. | ||
در مورد مذاکرات، 3 دسته پیشنهادهای مشخص وجود داشت: آمریکایی، مصری و اسرائیلی. پیشنهادهای اولیهی آمریکا به پیروی از نظریات کارتر گرایش داشت که از بدو ریاست جمهوری او شکل گرفته بود. قطعنامهی 242 سازمان ملل متحد میبایست پایه و اساس کل توافقها قرار گیرد. هدف کارتر برقراری صلحی فراگیر بود که هم شامل [[جمهوری عربی مصر|مصر]] و هم کرانهی غربی [[اردن]] و [[نوار غزه]] شود. او عادی کردن روابط دیپلماتیک، بازرگانی و فرهنگی بین اسرائیل و مصر را پیشبینی میکرد. | در مورد مذاکرات، 3 دسته پیشنهادهای مشخص وجود داشت: آمریکایی، مصری و اسرائیلی. پیشنهادهای اولیهی آمریکا به پیروی از نظریات کارتر گرایش داشت که از بدو ریاست جمهوری او شکل گرفته بود. قطعنامهی 242 سازمان ملل متحد میبایست پایه و اساس کل توافقها قرار گیرد. هدف کارتر برقراری صلحی فراگیر بود که هم شامل [[جمهوری عربی مصر|مصر]] و هم کرانهی غربی [[اردن]] و [[نوار غزه]] شود. او عادی کردن روابط دیپلماتیک، بازرگانی و فرهنگی بین اسرائیل و مصر را پیشبینی میکرد. | ||
خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
=== ترور انور سادات === | === ترور انور سادات === | ||
اما مهمترین واکنش در داخل مصر نسبت به اقدام انورسادات در انعقاد پیمان کمپدیوید از سوی اسلامگراهای مصر صورت گرفت. در روز 6 اکتبر 1981، در سالروز رژهی پیروزی 6 اکتبر در [[قاهره]]، انورسادات در جایگاه ویژه به دست [[خالد اسلامبولی]] و تنی چند از سربازان ارتش مصر که وابسته به گروه جهاد اسلامی مصر بودند به قتل رسید. | اما مهمترین واکنش در داخل مصر نسبت به اقدام انورسادات در انعقاد پیمان کمپدیوید از سوی اسلامگراهای مصر صورت گرفت. در روز 6 اکتبر 1981، در سالروز رژهی پیروزی 6 اکتبر در [[قاهره]]، انورسادات در جایگاه ویژه به دست [[خالد اسلامبولی]] و تنی چند از سربازان ارتش مصر که وابسته به گروه [[جهاد اسلامی مصر]] بودند به قتل رسید. | ||
=== کشورهای غیر عربی === | === کشورهای غیر عربی === |